tag:blogger.com,1999:blog-68128804383155964442024-02-19T08:24:57.932-08:00ഇവിടെ രാഷ്ട്രീയമേ പറയൂ! prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-74063556652819474752014-03-02T12:58:00.004-08:002014-03-02T22:36:32.079-08:00നരകത്തില് നിന്നുള്ള കുറിപ്പുകള്<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600"
o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f"
stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt="" style='width:24pt;
height:24pt'/><![endif]--><!--[if !vml]--><span style="font-family: inherit;"><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/holy-hell.jpg" v:shapes="_x0000_i1025" /><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><strong><span lang="ML">അ</span></strong><span lang="ML">മൃതാനന്ദമയിയുടെ സഹചാരിയായി തന്റെ ഇരുപതുവര്ഷത്തെ
ജീവിതത്തെപ്പറ്റി ഗെയ്ല് ട്രെഡ്വെല് രചിച്ച ഓര്മ്മക്കുറിപ്പ് വളരെ മനോഹരമായി
രചിക്കപ്പെട്ടതാണ്. വായിച്ചുതുടങ്ങിയപ്പോള് ഒരിക്കല് പോലും വേഗം വിവാദഇരുപതാം
അധ്യായത്തിലേയ്ക്ക് ഓടിച്ചുനോക്കാം എന്ന് തോന്നിയില്ല. ഒരു പുതിയ സംസ്കാരത്തെയും
ജീവിതശൈലിയെയും അറിയുന്ന ഏതൊരാളിനും ഉണ്ടാകാവുന്ന അമ്പരപ്പും ആഹ്ലാദവും അങ്ങേയറ്റം
ഹൃദ്യമായി ഗെയില് എന്ന ഗായത്രി പുസ്തകത്തിന്റെ ആദ്യഭാഗത്ത് എഴുതിച്ചേര്ത്തിരുന്നു.
ആത്മാന്വേഷണങ്ങളുടെ ഒരു യാത്രയില് തട്ടിപ്പുപറ്റിപ്പോയ ഒരു പാവം മദാമ്മയുടെ കഥ
എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഈ പുസ്തകം അവരുടെ തിക്താനുഭവത്തില് നിന്ന് അവര്
സുഖപ്പെടുന്നതിന്റെ ചിഹ്നമാണെന്ന് അവര് തന്നെ പറയുന്നു. ജീവപര്യന്തം
തടവൊക്കെകിട്ടി വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയാല് ആളുകള്ക്ക് ഇനി
എന്തുചെയ്യണം എന്ന ഒരു നിസഹായത തോന്നുമെന്ന് ഷോഷാന്ഗ് റിഡംപ്ഷന് എന്ന സിനിമ
കണ്ടപ്പോഴാണ് തോന്നിയത്. ജീവിതത്തിന്റെ ഊര്ജസ്വലമായ പ്രായം മുഴുവന് ഒരു തടവറയില്
കഴിഞ്ഞിട്ട് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് ലോകത്തോട് തോന്നുന്ന ആ പേടിയെ അതിജീവിക്കാന് ഈ
പുസ്തകമെഴുതിയത് ഗെയില് എന്ന ഗായത്രിയെ സാഹായിചിട്ടുണ്ടാകണമെന്ന് ഞാന് ആത്മാര്ത്ഥമായി
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. പാഴായിപ്പോയ ഒരു മനുഷ്യായുസ്സിന്റെ ഓര്മ്മക്കുറിപ്പ്
കൂടിയാണ് ഈ പുസ്തകം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">അമൃതവിശ്വാസികളല്ലാത്ത ആളുകള്ക്ക് വലിയ അമ്പരപ്പും
അവിശ്വസനീയതയുമൊന്നും ഇതുവായിച്ച് തോന്നണമെന്നില്ല. സംഘടിതമതവിശ്വാസത്തിന്റെ
കുരുക്കുകളില് നിന്ന് പുറത്തുവരുന്നവര് എഴുതുന്ന കുറിപ്പുകളില് എല്ലാം
തന്നെയുള്ള സ്ഥിരം ചേരുവകള് ഇതിലുമുണ്ട്. മഹാസംഭവമായി സ്വയം കരുതുന്ന ഒരു ഗുരു</span>, <span lang="ML">ഗുരുവിനെ സേവിക്കല് ജീവിതലക്ഷ്യമായും
മോക്ഷമാര്ഗമായും കാണുന്ന ശിഷ്യര്</span>,<span lang="ML"> കണിശമായ നിഷ്കര്ഷകള്</span>,<span lang="ML"> നിര്ബന്ധിത ബ്രഹ്മചര്യം</span>, <span lang="ML">ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും ഉള്ള
പ്രേമങ്ങള്</span>,<span lang="ML"> ലൈംഗികബന്ധങ്ങള്</span>,<span lang="ML">
ബലാത്സംഗങ്ങള്</span>,<span lang="ML"> വൈകാരികബ്ലാക്ക്മെയിലുകള്... ഇതിലും
എല്ലാമുണ്ട്. ഒരു മത വിശ്വാസം</span>, <span lang="ML">അത് ഏതെങ്കിലും പഴഞ്ചന്
ദൈവത്തിന്റെയായാലും പുത്തന്പുതിയ ആള്ദൈവത്തിന്റെ ആയാലും ഏകദേശചുറ്റുപാട്
ഒന്നുതന്നെയാണ്. ആണധികാരങ്ങളുടെയും അധികാരസ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ഇരകളുടെയും
മൂലധനആസക്തികളുടെയും കഥകള് എല്ലാവര്ക്കും മൂടിവയ്ക്കാനുണ്ടാകും. എങ്കിലും ഇരകളുടെ
എഴുത്തുകള്ക്ക് കുറേ പീഡനങ്ങളുടെ </span>“<span lang="ML">ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന
വെളിപ്പെടുത്തലുകള്</span>”<span lang="ML"> എന്ന ശൈലിയാണ് പൊതുവേ കണ്ടുവരുന്നത്. ഗെയില്
ട്രെഡ്വെല് എന്ന ഗായത്രിയുടെ പുസ്തകം പക്ഷെ ഒരു ശരാശരി മലയാളി വായനക്കാരന്റെ
ഇക്കിളിസുഖത്തിനപ്പുറത്തും പ്രാധാന്യമുള്ളതാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇന്ത്യ കാണാന് വന്ന ഒരു ഓസ്ട്രേലിയന് സ്ത്രീ എങ്ങനെ
ഇന്ത്യന് ആത്മീയതയോട് താല്പ്പര്യമുള്ളയാളാകുന്നുവെന്നും ഇന്ത്യന് ആത്മീയത എന്ന ഈ
വിചിത്രവികാരം എങ്ങനെ അവരുടെ മനസിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു എന്നും ഒരു
ഗുരുവുണ്ടാവണമെന്നും ആത്മീയനിര്വൃതി അനുഭവിക്കണമെന്നുമുള്ള അവരുടെ ആശകളെ എങ്ങനെ
ഒരു ആള്ദൈവം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുവെന്നുമൊക്കെ പുസ്തകത്തിലുണ്ട്. സമാധാനം
അന്വേഷിക്കുന്ന മനുഷ്യരെ ആള്ദൈവങ്ങള്ക്ക് ആകര്ഷിക്കാന് കഴിയുന്നത് എങ്ങനെയാണ്
എന്ന ചോദ്യത്തിന് മികച്ച ഒരു ഉത്തരമാണ് ഈ പുസ്തകം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഓരോ ചെറിയ ദൈനംദിനഅനുഷ്ഠാനത്തിലൂടെയും ആള്ദൈവം തന്റെ
പ്രാധാന്യം വിശ്വാസിയുടെ ബോധത്തിലേയ്ക്ക് കടത്തിവിടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഏതുതരം
അടിമത്തവും പോലെ തന്നെയാണ് വൈകാരികഅടിമത്തവും. വൈകാരികഅടിമത്തങ്ങളെ മനുഷ്യനുള്ള
പലതരം പേടികളുടെ സഹായത്തോടെ സ്വന്തം ഗുണത്തിനായി ഉപകാരപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ്
ഒട്ടുമിക്ക ആള്ദൈവ-ആളില്ലാത്തദൈവങ്ങളുടെയും ഒരു രീതി. സ്നേഹപ്രകടനവും
വൈകാരികഅടിമത്തം അടിച്ചേല്പ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ഉപാധിയാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">അമ്മ എന്നെ നോക്കി</span>, <span lang="ML">എന്നോട് സ്നേഹമായി സംസാരിച്ചു</span>, <span lang="ML">അല്ലെങ്കില്
എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു</span>, <span lang="ML">എന്നെ അടിച്ച് എന്റെ എല്ലൊടിച്ചു
എന്നതെല്ലാം വിശ്വാസികള് പ്രത്യേകരീതിയിലാണ് മനസിലാക്കുന്നത്. അമ്മ
സ്നേഹിക്കുന്നതും സ്നേഹിക്കാതിരിക്കുന്നതും അമ്മയുടെ ആയുധങ്ങളാണ്. അമ്മയുടെ സ്നേഹം
ആഗ്രഹിക്കുകയും അത് നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുമ്പോള് ഈ അമ്മ മാത്രമാണ് ലോകത്തിന്റെ
കേന്ദ്രം എന്ന് വിശ്വസിച്ചുജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യര്ക്ക് അമ്മയോട് വൈകാരികമായ ഒരു
അടിമത്തമുണ്ടാകുന്നു. അമ്മ എന്ന വാക്ക് തന്നെ വളരെ ബുദ്ധിപൂര്വ്വം
ഉപയോഗിക്കുന്നത് കാണാം. സ്വന്തം അമ്മ അമ്മയല്ലെന്നും ഈ അമ്മയാണ് തന്റെ യഥാര്ത്ഥയമ്മ
എന്നുമൊക്കെ ഗായത്രി സ്വന്തം അമ്മയ്ക്ക് എഴുതുന്നുണ്ട്. അത്രത്തോളം വൈകാരികമായി ഈ </span>“<span lang="ML">അമ്മക്കഥാപാത്രം</span>” <span lang="ML">അവരെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നു. അതൊരു
അധികാരകേന്ദ്രിതബന്ധമാണ്. എന്തും ശിഷ്യയോട് ആവശ്യപ്പെടാന് ഗുരുവിന്
അധികാരമുണ്ടാവുകയും തന്റെ ജീവിതത്തിന്മേല് തന്നെക്കാള് അവകാശം ഗുരുവിനാണ് എന്ന്
ശിഷ്യ സ്വയം വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്താല്
പിന്നെ അങ്ങനെയൊരാളെ വിശ്വാസത്തിലെടുക്കല് വളരെയെളുപ്പമാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ചരിത്രാതീതകാലം മുതല് മതം മനുഷ്യനോട് ചെയ്യുന്നത്
ഇതുതന്നെയാണ്. ചോദ്യങ്ങള് ചോദിക്കാനുള്ള കഴിവിനെ അമര്ച്ച ചെയ്യുക</span>, <span lang="ML">പച്ചനുണകള് പോലും വിശ്വാസത്തിന്റെ
പേരില് പരമസത്യങ്ങളായി ആത്മാവിലെഴുതുക</span>, <span lang="ML">നുണകളുടെ മേല്
നുണകള് കൊണ്ട് നിര്മ്മിക്കുന്ന സാമ്രാജ്യങ്ങളില് അടിമകളെപ്പോലെ കാലം കഴിക്കുക.
അതിനിടെ അധികാരമുള്ളവരുടെ ചെറിയ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങള് വലിയ ആത്മനിര്വൃതിയോടെ
അനുഭവിക്കാന് അവസരം കിട്ടുമ്പോള് പുറത്ത് വേറെയൊരു ലോകമുണ്ടെന്നും അവിടെ വേറെ
മനുഷ്യര് ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്നും നിങ്ങളുടെ ഈ ആത്മീയലോകത്തിന് ഈ ചെറിയ
കുമിളയ്ക്കുവെളിയില് വലിയ വിലയൊന്നുമില്ലെന്നും പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കാത്തതുകൊണ്ട്
ഈ ഇരകള് അറിയാറുമില്ല.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">സോഷ്യല് മീഡിയ നിറയെ ഭക്തരുടെ തെറിവിളിപ്രവാഹമാണ്.
വിദേശവനിതയായതുകൊണ്ട് അവരെ അധിക്ഷേപിക്കുന്നതിന് പ്രത്യേക രീതിയാണ്. ഇരകള്
സംസാരിക്കുമ്പോള് സ്ഥിരമായി കേള്ക്കാറുള്ള ഒരു ചോദ്യം പലയിടത്തും മുഴച്ചുനില്ക്കുന്നത്
കണ്ടു. ഇരുപതുവര്ഷം ഇവരെ പീഡിപ്പിച്ചതും മറ്റും സഹിച്ച് ഇവര് എന്തിന് അവിടെ
നിന്നു</span>? <span lang="ML">രക്ഷപെട്ടുകഴിഞ്ഞ്
ഇത്രയും വര്ഷം കഴിഞ്ഞ് ഇപ്പോള് എന്തിന് ഇതുപറയുന്നു</span>? <span lang="ML">എന്നൊക്കെയാണ്
ചോദ്യങ്ങള്. സൂര്യനെല്ലിപ്പെന്കുട്ടിയോടും പിന്നീട് സ്ഥലപ്പേരുകള് ചേര്ത്തുവന്ന
എല്ലാ പെണ്കുട്ടികളോടും സമൂഹം ഇത് ആവര്ത്തിച്ചുചോദിക്കുന്നുണ്ട്</span>, <span lang="ML">എന്തുകൊണ്ട് ശബ്ദമുയര്ത്തിയില്ല</span>? <span lang="ML">നേരത്തേ
ശബ്ദമുയര്ത്തിയിരുന്നെങ്കില് ഇവരൊക്കെ വന്ന് ഇടപെടുമായിരുന്നു എന്ന് തൊന്നും
ചോദ്യം കേട്ടാല്. ശരീരവും മനസും ചിന്തയും ബുദ്ധിയും എല്ലാം മരവിപ്പിക്കുന്നതാണ്
ഇത്തരം വൈകാരിക അടിമത്തങ്ങള്. ശബ്ദമുയര്ത്തുക എളുപ്പമല്ല എന്ന് ചോദ്യം
ചോദിക്കുന്നവര്ക്ക് മനസിലാവില്ല.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഗായത്രി പുസ്തകം എഴുതിനിറുത്തുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. </span>In the end, I did not find God, but I did find
myself. And I thank God for that. <span lang="ML">ഈ അവസാനവരി വായിച്ചപ്പോള്
സന്തോഷം തോന്നി. അവനവനെ കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങള് തന്നെയാവട്ടെ
ആത്മീയാന്വേഷണങ്ങള്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><strong><span lang="ML">പിന്കുറിപ്പ്</span></strong>: <em><span lang="ML">എത്രനാള് പുസ്തകം വായിക്കാന് ലഭിക്കും
എന്നറിയില്ല. ബാന് ചെയ്യുന്നത് നമ്മുടെ ഒരു രീതിയാണല്ലോ. വായിക്കാന് കഴിയുന്നവര്
എല്ലാവരും വായിക്കുക. വളരെ ലളിതവും സത്യസന്ധവും മനോഹരവും വേദനാജനകവുമായ ഒരു
പുസ്തകമാണിത്.</span></em><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><em><a href="http://www.mediaonetv.in/news/21996/thu-02202014-1732" target="_blank">mediaone link </a></em><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-64013537983652849362014-03-02T12:57:00.004-08:002014-03-02T22:39:19.423-08:00പട്ട് പോലെയും പ്രണയം പോലെയും<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Picture_x0020_6" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEh1PgqE3E5YyARjpKRgQmGd7rDD-m7JvkmHNsa1MMgCgqmHXRL5P1tDfnFjbEoj2ipz0gCWWCIGOipr2CIACgjiirLBdZmVsaUPvQcrFS8N8KeyFmcpKFjpjxErqiulgrOutxEJGBV396g3NcEuNSjqPt6-fSEjPKaHTcSkTnvWmEtjYMe_J87B7x_wA9Fn5A79lt9nBw="
style='width:240pt;height:5in;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Acer\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.mediaonetv.in%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fstyles%2Flarge%2Fpublic%2Ffield%2Fimage%2Fsilk"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><span style="font-family: inherit;"><img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEh1PgqE3E5YyARjpKRgQmGd7rDD-m7JvkmHNsa1MMgCgqmHXRL5P1tDfnFjbEoj2ipz0gCWWCIGOipr2CIACgjiirLBdZmVsaUPvQcrFS8N8KeyFmcpKFjpjxErqiulgrOutxEJGBV396g3NcEuNSjqPt6-fSEjPKaHTcSkTnvWmEtjYMe_J87B7x_wA9Fn5A79lt9nBw=" height="480" src="file:///C:/Users/Acer/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.jpg" v:shapes="Picture_x0020_6" width="320" /><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">അലെസാന്ഡ്രോ ബരിക്കോയുടെ </span>“<span lang="ML">സില്ക്ക്</span>” <span lang="ML">എന്ന നോവല് ഒരു നൂറുപേജൊക്കെയേ വരൂ. ഒറ്റയിരിപ്പില്
വായിച്ചുതീര്ക്കാം വേണമെങ്കില്. ആ </span>‘<span lang="ML">വേണമെങ്കില്</span>’<span lang="ML"> ആണ് ഈ നോവലിനെ വിലയിരുത്തുന്നതിലെ പ്രധാനഘടകം.
നിങ്ങള്ക്കുമുന്നില് രണ്ട് മാര്ഗങ്ങളാണ് ഉള്ളത്. പതിയെപ്പതിയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു
ചോക്കലേറ്റ് അലിയിച്ച് സമയമെടുത്ത് കഴിക്കുന്നതുപോലെ വായിക്കാം. അല്ലെങ്കില്
ഒരുതവണവായിച്ച് പിന്നെ പലതവണ തിരിച്ചുപോയി നോക്കാം. എന്തായാലും ഈ ചെറിയ നോവല്
നിങ്ങളെ അത്രവേഗം വിട്ടുപോകില്ല. ആവര്ത്തിച്ചു കാണുന്ന ഒരു സ്വപ്നം പോലെ
കൊളുത്തിവലിക്കുന്ന ഒരു എഴുത്താണ് ഈ നോവലിന്റെത്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഒരു മനുഷ്യനെ ഉലച്ചുകളയുന്ന ഒരു പ്രേമത്തിന്റെ
കഥയാണിത്. കഥ നടക്കുന്നത് പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. ഹെര്വെ യോന്കൂര്
ഫ്രെഞ്ചുകാരനായ ഒരു പട്ടുനൂല്പുഴു കച്ചവടക്കാരനാണ്. യൂറോപ്പിലെയും
ആഫ്രിക്കയിലെയും പട്ടുനൂല്പ്പുഴുക്കള്ക്ക് അസുഖം വരുമ്പോഴാണ് അയാള് പുഴുക്കളെ
അന്വേഷിച്ച് ജപ്പാനിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത്. ഒരു ജാപ്പനീസ് പ്രമുഖനുമായി അയാള്
കച്ചവടമുറപ്പിക്കുന്നു. വലിയ രഹസ്യമായാണ് ഈ കച്ചവടം നടക്കുന്നത്. യോന്കൂറിനെ
കണ്ണുകെട്ടിയാണ് സ്ഥലത്തെത്തിക്കുന്നത്. അവിടെവെച്ച് അയാള് ഈ ജാപ്പനീസ്
പ്രമുഖന്റെ സംരക്ഷണയിലുള്ള ഒരു സ്ത്രീയെ കാണുകയും അവരോടു വല്ലാത്ത ഒരടുപ്പം
തോന്നുകയും ചെയ്യും.അവര് തമ്മില് സംസാരിക്കുകയോ അടുത്തിടപെടുകയോചെയ്യുന്നില്ല.
എന്നാല് രണ്ടുപേരും തമ്മില് വളരെ തീക്ഷ്ണമായ ഒരു ബന്ധം ഉടലെടുക്കുന്നു.
ജപ്പാനില് ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു ആഭ്യന്തരകലാപത്തില് ആ ഗ്രാമം തന്നെ ഇല്ലാതാകുന്നതോടെ ഈ
സ്ത്രീയെ കാണാനുള്ള സാധ്യതകള് ഇല്ലാതാകുന്നു. ഈ അനുഭവത്തിന്റെ ഭാരം അയാളുടെ
വിവാഹജീവിതത്തിലും എത്തുന്നുണ്ട്. ഒരിക്കലും ജീവിക്കാന് കഴിയാഞ്ഞ ഒരു
ജീവിതത്തോടുള്ള ഗൃഹാതുരത്വത്തില് അയാളുടെ ജീവിതം തുടരുന്നു. </span>“<span lang="ML">ഒരു കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ പിറ്റേന്ന് ജോലി തുടരുന്ന
ഒരു തോട്ടക്കാരനെപ്പോലെ.</span>” <span lang="ML">സങ്കടം പിടിച്ച ഒരു കഥയാണിത്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇതിലെ നായകന് പലവട്ടം ഫ്രാന്സില് നിന്ന്
ജപ്പാനിലേയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത ഒരേ
തരത്തിലുള്ള യാത്രകളാണവ. എന്നാല് യാത്രയുടെ വിവരണങ്ങളില് വായിക്കുന്നവര്
പെട്ടുപോകും. അയാളുടെ കൂടെ നമ്മളും ഫ്രാന്സില് നിന്ന് ജപ്പാനിലേയ്ക്ക്
പോവുകയാണെന്ന് തോന്നും. ജപ്പാന് എന്ന നാടിന്റെ പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏകാന്തത
മുഴുവന് ഈ യാത്രകളില് കാണാം. നായകന്റെ കൂടെ ഏകാന്തത അനുഭവിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മള്
നടത്തുന്ന ഈ വായനാ-യാത്രയ്ക്കിടയില് നമ്മുടെ അടുപ്പുകളിലാവും ചിലപ്പോള്
പാത്രങ്ങളില് കറികള് കരിഞ്ഞുപിടിക്കുക.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">വളരെ ലളിതമായ ഒരു വിരഹപ്രേമകഥയാണെങ്കിലും കഥയില്
രസകരമായ ഒരു ട്വിസ്റ്റ് ഉണ്ട്. രസംകൊല്ലല് ഈ കോളത്തിന്റെ ലക്ഷ്യമല്ലാത്തതുകൊണ്ട്
വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഒന്നുരണ്ടുതവണയൊക്കെ ഈ പുസ്തകം വായിക്കുന്നതിനിടെ ഏത്
കഠിനഹൃദയനും കരഞ്ഞുപോയേക്കാം എന്നൊരു മുന്നറിയിപ്പ് കൂടി കൂടെ ചേര്ക്കുന്നു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">വായിച്ചുതുടങ്ങുമ്പോള് യോന്കൂര് വളരെ സാധാരണക്കാരനായ
ഒരു കച്ചവടക്കാരനായി മാത്രമേ തോന്നൂ. ഈ നോവലിലൂടെയും പ്രണയത്തിലൂടെയും അയാള്
വേറൊരാളായി മാറുന്നുണ്ട്. അയാളുടെ ഓരോ ചിന്തയും വളരെ കുറഞ്ഞവാക്കുകളിലൂടെ
വായനക്കാര് ജീവിക്കുകയാണ് ചെയ്യുക. വായിച്ചുകുറച്ചെത്തുമ്പോള് നമ്മള് അയാളായി</span>, <span lang="ML">അയാളുടെ മനസായി മാറുന്നതുപോലെയും വലിയ
ഒരു വിരഹം നമ്മെ വന്നുമൂടുന്നതുപോലെയും ഒക്കെ തോന്നിയേക്കാം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇത്ര ചെറിയ ഒരു നോവലില് ബരിക്കോ എഴുതിച്ചെര്ക്കുന്ന
മനുഷ്യവികാരങ്ങള് അനന്തമാണ്. പലപ്പോഴും കവിത പോലെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന ഭാഷയാണ്
നോവലില്. ഒരു വരി കേള്ക്കുക. </span>“<span lang="ML">ഒരിക്കല്
അയാള് ജാപ്പനീസ് പട്ട് കയ്യിലെടുത്തു. വിരലുകള്ക്കിടയില് ഒന്നും ഇല്ലാത്തത്
പോലെയാണ് തോന്നിയത്.</span>” <span lang="ML">വായിച്ചുതീരുമ്പോള് അതുതന്നെയാണ് തോന്നുക</span>, <span lang="ML">നേര്ത്ത
പട്ടുപോലെ ഒരു കഥ വിരലുകള്ക്കിടയിലൂടെ ഊര്ന്നുവീണത് പോലെ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.mediaonetv.in/news/21106/fri-02072014-1002">mediaone link</a><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEh1PgqE3E5YyARjpKRgQmGd7rDD-m7JvkmHNsa1MMgCgqmHXRL5P1tDfnFjbEoj2ipz0gCWWCIGOipr2CIACgjiirLBdZmVsaUPvQcrFS8N8KeyFmcpKFjpjxErqiulgrOutxEJGBV396g3NcEuNSjqPt6-fSEjPKaHTcSkTnvWmEtjYMe_J87B7x_wA9Fn5A79lt9nBw=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEh1PgqE3E5YyARjpKRgQmGd7rDD-m7JvkmHNsa1MMgCgqmHXRL5P1tDfnFjbEoj2ipz0gCWWCIGOipr2CIACgjiirLBdZmVsaUPvQcrFS8N8KeyFmcpKFjpjxErqiulgrOutxEJGBV396g3NcEuNSjqPt6-fSEjPKaHTcSkTnvWmEtjYMe_J87B7x_wA9Fn5A79lt9nBw=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.mediaonetv.in%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fstyles%2Flarge%2Fpublic%2Ffield%2Fimage%2Fsilk.JPG&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEh1PgqE3E5YyARjpKRgQmGd7rDD-m7JvkmHNsa1MMgCgqmHXRL5P1tDfnFjbEoj2ipz0gCWWCIGOipr2CIACgjiirLBdZmVsaUPvQcrFS8N8KeyFmcpKFjpjxErqiulgrOutxEJGBV396g3NcEuNSjqPt6-fSEjPKaHTcSkTnvWmEtjYMe_J87B7x_wA9Fn5A79lt9nBw=" -->prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-85759463780873928832014-03-02T12:56:00.004-08:002014-03-02T22:41:25.492-08:00പുണ്യവാളന്മാരും അത്ഭുതങ്ങളും പിന്നെ ഒരു പെണ്കുട്ടിയുടെ അമ്മയും<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Picture_x0020_8" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi8ghoAhuSN8m67eB0BhrLQTXJMvsDp6b5g3TJDy2-fYLxTJoD-lY2WlxFmmHz2jYIrxjnD0QIlacfVscjfh7JIcFSIL7dd1Vzlba3D8ZGN4PF-B1fQxG8I5GV1RSVjDGGwpz-DxeJ8AJrF4USh8Z8lDFGmzn-1U3bLUUWx8-Gsn4-SI2wGdZpyg_5-5w9OhZ1jTVsdD0bbKU9r="
style='width:243.75pt;height:5in;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Acer\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.mediaonetv.in%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fstyles%2Flarge%2Fpublic%2Ffield%2Fimage%2Fesperanza"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi8ghoAhuSN8m67eB0BhrLQTXJMvsDp6b5g3TJDy2-fYLxTJoD-lY2WlxFmmHz2jYIrxjnD0QIlacfVscjfh7JIcFSIL7dd1Vzlba3D8ZGN4PF-B1fQxG8I5GV1RSVjDGGwpz-DxeJ8AJrF4USh8Z8lDFGmzn-1U3bLUUWx8-Gsn4-SI2wGdZpyg_5-5w9OhZ1jTVsdD0bbKU9r=" height="480" src="file:///C:/Users/Acer/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.jpg" v:shapes="Picture_x0020_8" width="325" /><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഒരു പെണ്കുട്ടിയുള്ള ഒരു അമ്മയുടെ വേവലാതി അവര്ക്ക്
മാത്രം മനസിലാകുന്ന ഒന്നാണ്. അത്തരം അമ്മ ആധികളില് നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവന്ന ഒരു
നോവലാണ് മെക്സിക്കന് നോവലിസ്റ്റായ മരിയ അംപാരോ എസ്കാന്ഡന്റെ </span>“<span lang="ML">എസ്പരാന്സാസ് ബോക്സ് ഓഫ് സെയിന്റ്സ്.</span>” <span lang="ML">മാജിക്കല്
റിയലിസത്തിന്റെ സ്വഭാവമുള്ള എഴുത്ത് കഥയെ ജീവിതമാക്കി അനുഭവിപ്പിക്കുന്ന
തരത്തിലാണ് ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. വളരെ ലളിതമായി രചിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ നോവല്
എസ്പെരാന്സ എന്ന സ്ത്രീ തന്റെ പന്ത്രണ്ടുകാരിയായ മകള്ക്ക് വേണ്ടി നടത്തുന്ന
തെരച്ചിലുകളാണ്. മെക്സിക്കോയുടെ വിശ്വാസങ്ങളും മതബോധവും എല്ലാം കൂടിക്കലരുന്ന
നോവല് വളരെ ഗൌരവമുള്ള ചില തമാശകളെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്നു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"> <span lang="ML">ഒരു അത്ഭുതസംഭവത്തോടെയാണ് കഥ തുടങ്ങുന്നത്. ടോണ്സില്
ശസ്ത്രക്രിയക്കിടെയാണ് എസ്പരാന്സയുടെ പന്ത്രണ്ടുകാരി മകള് ബ്ലാന്ക മരിക്കുന്നത്.
എന്നാല് മകളുടെ മരിച്ചടക്കിന്റെ ദിവസം വീട്ടില് വരുന്ന വിരുന്നുകാര്ക്കുകൊടുക്കാന്
ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കുന്ന ദുഖാര്ത്തയായ എസ്പരാന്സയുടെ അടുപ്പിനുമീതെ
അസാധ്യകാര്യങ്ങളുടെ മധ്യസ്ഥനായ വി യൂദാ തദ്ദേവൂസ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും മകള്
മരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന വിവരം വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനുശേഷം വിശുദ്ധന്റെ
വാക്കുകേട്ട് മകളെ അന്വേഷിച്ച് എസ്പരാന്സ നടത്തുന്ന സാഹസികയാത്രകളും അവരുടെ
അനുഭവങ്ങളുമാണ് നോവല്. ടോണ്സില് ശസ്ത്രക്രിയയ്ക്കിടെ മരിച്ചുവെന്ന് നുണ പറഞ്ഞ്
ഡോക്ടര് തന്റെ മകളെ ബാലവേശ്യയാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ് എന്നാണ് എസ്പരാന്സ
കരുതുന്നത്. മകളെ കണ്ടെത്താനായി അവര് നടത്തുന്ന യാത്ര വളരെ അപകടം പിടിച്ചതാണ്.
മകള് എവിടെയാണ് ഉള്ളതെന്ന് കണ്ടുപിടിക്കാനായി ടിജുവാനയിലെയും പിന്നീട് ലോസ്ആന്ജലസിലെയും
വേശ്യാലയങ്ങളില് അവര് ജോലിക്കെന്ന വ്യാജേന കടന്നുചെല്ലുന്നു. എസ്പരാന്സ തന്റെ
അന്വേഷണത്തിനിടെ ഒരുപാട് വിചിത്രമനുഷ്യരെ കണ്ടുമുട്ടുന്നുണ്ട്. ഒരു വേശ്യാലയനടത്തിപ്പുകാരിയും
സ്വല്പ്പം വട്ടുകേസുമായ ഡോണാ ട്രിനി</span>, <span lang="ML">എസ്പരാന്സയുടെ സംസാരവും അവള് പാടുന്ന താരാട്ടുപാട്ടുകളും കേള്ക്കാനായി
എന്നും അവളുടെയടുത്ത് എത്തുന്ന ധനികനും ഏകാകിയുമായ മിസ്റ്റര് ഹേന്സ്</span>, <span lang="ML">ബിസിനസുകാരിയും ഗുസ്തിയുടെ ആരാധകയുമായ വിസെന്സ</span>, <span lang="ML">ചിറകുകളും
മുഖംമൂടിയുമണിഞ്ഞു ഗുസ്തിക്കെത്തുകയും ഒടുവില് എസ്പരാന്സയുടെ ഹൃദയം കവരുകയും
ചെയ്യുന്ന എല് ഏയ്ഞ്ചല് ജസ്റ്റിസിയെരോ എന്നിങ്ങനെ കുറെ ഭ്രാന്തന്
കഥാപാത്രങ്ങള്.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഈ യാത്രയില് എസ്പരാന്സയ്ക്ക് ധൈര്യം കൊടുക്കുന്നത്
അവര് കൂടെക്കൊണ്ടുനടക്കുന്ന വിശുദ്ധന്മാരുടെ പ്രതിമകള് നിറഞ്ഞ ഒരു പെട്ടിയാണ്.
ദൈവത്തിന് എല്ലാം തനിയെ ചെയ്യാനുള്ള കഴിവുണ്ട്</span>, <span lang="ML">എന്നാല് പുള്ളി ബോസായതുകൊണ്ടാണ് ചില സംഗതികള്ക്ക്
വിശുദ്ധന്മാരെ അസിസ്റ്റന്റ്റ്മാരായി നിയമിക്കുന്നത് എന്നാണ് എസ്പരാന്സ
വിശ്വസിക്കുന്നത്. ചിലസമയം വിശുദ്ധന്മാര് ആളുകളെ നരകത്തിന്റെ വക്കിലൂടെ
നടത്തുന്നത് പിന്നീട് സ്വര്ഗ്ഗത്തിലെത്തുമ്പോള് സ്വര്ഗ്ഗം കൂടുതല് നന്നായി
ആസ്വദിക്കാനാണത്രേ. എസ്പരാന്സയുടെ കാര്യത്തില് എന്തായാലും കഥയുടെ ഒടുവില്
വിശുദ്ധന് പറഞ്ഞതു സത്യമാവുകയും ഒരു വലിയ അത്ഭുതം നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
എന്നാല് അത് എങ്ങനെയാണ് എന്ന് വിശദീകരിച്ച് കഥ വായിച്ചേക്കാവുന്ന ഒരാളുടെ രസം
കെടുത്തുന്നില്ല.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">വളരെ ചുരുങ്ങിയ വിദ്യാഭ്യാസവും ജീവിതാനുഭവങ്ങളുമുള്ള
ഒരു സാധാരണ മെക്സിക്കന് ഗ്രാമീണസ്ത്രീയാണ് എസ്പരാന്സ. എന്നാല് എന്തെങ്കിലും
കാര്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് തോന്നിയാല് അത് ചെയ്യുംവരെ അസ്വസ്ഥമായി തുടരുന്ന
ഒരു മനസാണ് എസ്പരാന്സയുടേത്. ആ മനസുതന്നെയാണ് വിശുദ്ധന് വന്നു മകള്
ജീവനോടെയുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴേ തനിക്ക് യാതൊരു പരിചയവുമില്ലാത്ത ലോകത്തിലേയ്ക്ക്
അന്വേഷിച്ചിറങ്ങാന് എസ്പരാന്സയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. എസ്പരാന്സയുടെ മനസ്സില്
മകളെ രക്ഷിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യം മാത്രമാണ് ഉള്ളത്. മകള് ഏറ്റവും ഭീകരമായ
അപകടങ്ങളില് എന്തിലോ കുടുങ്ങിയിരിക്കുകയാണെന്നും തനിക്ക് അവളെ രക്ഷിക്കാന്
കഴിയും എന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാനാണ് എസ്പരാന്സക്കിഷ്ടം. അവള് മരിച്ചു എന്ന്
വിശ്വസിച്ചുകഴിഞ്ഞാല് അവളെ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നും കൂടി അടിവരയിടലാവും. മകളെ
അന്വേഷിച്ചുനടക്കുന്നതിനിടെ</span> <span lang="ML">സംഭവിച്ചുപോകാവുന്ന ആപത്തുകളൊന്നും മുന്കൂട്ടിക്കാണാന്
എസ്പരാന്സ മെനക്കെടുന്നില്ല. അന്വേഷിക്കുന്നത് കണ്ടെത്താന് കഴിയും എന്ന അടിയുറച്ച
വിശ്വാസം മാത്രമാണ് എസ്പരാന്സയെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നത്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"> <span lang="ML">വേശ്യാലയങ്ങളിലും അനധികൃത കുടിയേറ്റത്തിലും അസഹനീയമായ മറ്റുപല
സാഹചര്യങ്ങളിലും കൂടി കടന്നുപോകുമ്പോള് അറപ്പും പേടിയും ഒക്കെ എസ്പരാന്സ
അറിയുന്നുണ്ട്. അച്ഛനോ അമ്മയോ ഭര്ത്താവോ ജീവനോടെയില്ലാത്ത എസ്പരാന്സയ്ക്ക്
ജീവിതത്തില് ആകെയുണ്ടായിരുന്ന ബന്ധം മകളായിരുന്നു. അമ്മയായിരിക്കുക എന്ന ആ ഒരു
ബന്ധം കൂടി നഷ്ടപ്പെടുംപോള് ഉണ്ടാകുന്ന ശൂന്യതയെ മറികടക്കാനുള്ള ഒരു
സാധാരണസ്ത്രീയുടെ ശ്രമമാണ് എസ്പരാന്സയുടെ യാത്ര. ഈ നോവലില് മെക്സിക്കോയുടെ
കത്തോലിക്കാവിശ്വാസവും പ്രീകൊളമ്പിയന് ബഹുദൈവവിശ്വാസങ്ങളും എല്ലാം
കൂടിക്കുഴയുന്നുണ്ട്. മറ്റേതെങ്കിലും ഒരു നാട്ടിലേയ്ക്ക് അനധികൃതമായി
കുടിയേറുമ്പോള് ഒരു മെക്സിക്കോക്കാരന് തന്റെ കയ്യില് ഒരുപാടൊന്നും
പൊതിഞ്ഞെടുക്കാന് കഴിയില്ല. അപ്പോള് അവര് കനമില്ലാത്ത കനത്തോടെ ഒപ്പം
കൂട്ടുന്നത് അവരുടെ മതവിശ്വാസങ്ങളെയാണ്. ആരും പിടിച്ചുമാറ്റുകയോ തട്ടിപ്പറിക്കുകയോ
ചെയ്യാത്ത ഒരു ധൈര്യമാണ് യാത്രയില് മനസിന്റെ ഉള്ളില് ചുമന്നുകൊണ്ടുപോകുന്ന
മതവിശ്വാസം. ആപത്തിലെ ധൈര്യവും വിഷമത്തിലെ ആശ്വാസവുമാണ് മെക്സിക്കോക്കാര്ക്ക്
മതം.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">എസ്പരന്സ കൊണ്ടുപോകുന്ന ഒരു പെട്ടിനിറയെയുള്ള
പുണ്യവാളന്മാരാണ് അവളുടെ ധൈര്യം. വളര്ത്തുമൃഗങ്ങള്ക്കും നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ
വസ്തുക്കള്ക്കും രോഗമുക്തിക്കും മാത്രമല്ല മെക്സിക്കോയില് പുണ്യാളന്മാരുള്ളത്.
അവര്ക്ക് അനധികൃതകുടിയേറ്റക്കാരുടെ പുണ്യാളനും മയക്കുമരുന്നുകടത്തുകാരുടെ
പുണ്യാളനും ഒക്കെയുണ്ട്. മതവും ജീവിതവും പ്രത്യേകതരത്തില് കലര്ന്നുകിടക്കുന്ന ഈ
മെക്സിക്കന് പരിസരത്തെകൂടി കൃത്യമായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഈ നോവല് കൌതുകകരമായ ഒരു
വായനാനുഭവമാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.mediaonetv.in/news/20416/tue-01282014-1002">mediaone link </a><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi8ghoAhuSN8m67eB0BhrLQTXJMvsDp6b5g3TJDy2-fYLxTJoD-lY2WlxFmmHz2jYIrxjnD0QIlacfVscjfh7JIcFSIL7dd1Vzlba3D8ZGN4PF-B1fQxG8I5GV1RSVjDGGwpz-DxeJ8AJrF4USh8Z8lDFGmzn-1U3bLUUWx8-Gsn4-SI2wGdZpyg_5-5w9OhZ1jTVsdD0bbKU9r=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi8ghoAhuSN8m67eB0BhrLQTXJMvsDp6b5g3TJDy2-fYLxTJoD-lY2WlxFmmHz2jYIrxjnD0QIlacfVscjfh7JIcFSIL7dd1Vzlba3D8ZGN4PF-B1fQxG8I5GV1RSVjDGGwpz-DxeJ8AJrF4USh8Z8lDFGmzn-1U3bLUUWx8-Gsn4-SI2wGdZpyg_5-5w9OhZ1jTVsdD0bbKU9r=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.mediaonetv.in%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fstyles%2Flarge%2Fpublic%2Ffield%2Fimage%2Fesperanza.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi8ghoAhuSN8m67eB0BhrLQTXJMvsDp6b5g3TJDy2-fYLxTJoD-lY2WlxFmmHz2jYIrxjnD0QIlacfVscjfh7JIcFSIL7dd1Vzlba3D8ZGN4PF-B1fQxG8I5GV1RSVjDGGwpz-DxeJ8AJrF4USh8Z8lDFGmzn-1U3bLUUWx8-Gsn4-SI2wGdZpyg_5-5w9OhZ1jTVsdD0bbKU9r=" -->prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-24953552104162492612014-03-02T12:55:00.003-08:002014-03-02T22:44:14.563-08:00വില്ലാധിവില്ലന്<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhkLSy7m07ApcD2jm61Vv8m9RBQm8DUgm_h6pzZF_T-Lq8qrpJlhBTtsYrNTCkrKp6xC3qMj-HtHhQt-4f9GLAxSfj4pN6TarTNGFP-qBUo_xNmSc0lRyOv1QI9l2fuFaAbEBcANnvwi6wWkIfee367WPg8uctppx1mIrzVDr0pvPksJIkuVXTWdIm_jvPBGPtcpORiY6SEHfH_FDc2uQO0K09_BWGJ2A="
style='width:5in;height:225pt'/><![endif]--><!--[if !vml]--><span style="font-family: inherit;"><img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhkLSy7m07ApcD2jm61Vv8m9RBQm8DUgm_h6pzZF_T-Lq8qrpJlhBTtsYrNTCkrKp6xC3qMj-HtHhQt-4f9GLAxSfj4pN6TarTNGFP-qBUo_xNmSc0lRyOv1QI9l2fuFaAbEBcANnvwi6wWkIfee367WPg8uctppx1mIrzVDr0pvPksJIkuVXTWdIm_jvPBGPtcpORiY6SEHfH_FDc2uQO0K09_BWGJ2A=" height="300" src="file:///C:/Users/Acer/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image001.jpg" v:shapes="Picture_x0020_10" width="480" /><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">കഥകളില് പല തരം
വില്ലന്മാരുണ്ട്. എന്നാല് ജോക്കറിനെപ്പോലെ ജോക്കര് മാത്രം. ഇത്ര പേടിപ്പിക്കുന്ന
മറ്റൊരു ഭീകരന് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ലോകത്ത് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്.
എല്ലാവര്ക്കും</span><span style="font-family: inherit, serif;"> <span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="ML">ദുഷ്ടത്തരങ്ങള് കാണിക്കുന്നതിന്
പല വിശദീകരണങ്ങളും കാണും. ലോകത്തെ കീഴ്പ്പെടുത്തണം</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">ആരെയെങ്കിലും തോല്പിക്കണം</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">ആരോടെങ്കിലും പ്രതികാരം വീട്ടണം</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പ്രചോദനങ്ങള്
കാണും. എന്നാല് ജോക്കറിനു ഇതൊന്നുമില്ല. വളരെ ക്രൂരനായ ഒരു തമാശക്കാരനാണ് ജോക്കര്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ബാറ്റ്മാന് കഥകളിലെ
പ്രധാനവില്ലനാണ് ജോക്കര്. ബാറ്റ്മാന് കോമിക്ക് തുടങ്ങിയ കാലത്തൊക്കെ ജോക്കറിന്
ഇന്നത്തെയത്ര സങ്കീര്ണതയുണ്ടായിരുന്നില്ല. കഥ വിജയിച്ചതിന്റെയൊപ്പം കൂടുതല്
പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ചേര്ന്ന്</span><span style="font-family: inherit, serif;"> <span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="ML">കൂടുതല് പ്രശ്നക്കാരനായിത്തീര്ന്നയാളാണ് ജോക്കര്.
ആദ്യമൊക്കെ വെറുതേ ആളുകളെ കൊല്ലുന്ന ഒരു സാദാവില്ലനായിരുന്നു ജോക്കറെങ്കില്
ഇപ്പോള് പല കോമിക്കുകളിലൂടെയും സിനിമകളിലൂടെയും ജോക്കര് എങ്ങനെ ജോക്കറായി എന്ന
ചരിത്രവും കാണാന് കഴിയും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">പല കോമിക്കുകളും ജോക്കറെപ്പറ്റി
പല കഥകളാണ് പറയുന്നത്. മദ്യപനായ അച്ഛന് മുഖം വികൃതമാക്കിയ ഒരു കുട്ടിയാണ്
പിന്നീട് ഇങ്ങനെയായിത്തീര്ന്നറത് എന്നത് ഒരു കഥ. കെമിക്കലുകളുടെ ഒരു പാത്രത്തില്
അബദ്ധത്തില് വീണുപോയത് മുതലാണ് ഇങ്ങനെയെന്ന് മറ്റൊരു കഥ. ജോക്കര് സ്വയം
മുറിവേല്പിച്ചതാണ് എന്ന് വേറൊരു കഥ. ഈ കഥകള് ഡാര്ക്ക്</span><span style="font-family: inherit, serif;"> <span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="ML">നൈറ്റ് എന്ന സിനിമയില് എത്തുമ്പോള് പലപ്പോഴായി ജോക്കര്
തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്. ഓരോ കഥയും മാറ്റിമാറ്റി പറഞ്ഞ് സ്വന്തം ഭൂതകാലത്തെ കൂടുതല്
അവ്യക്തമാക്കുന്നത് ജോക്കറിന്റെ മറ്റൊരു തമാശ മാത്രമായിരിക്കണം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ജോക്കറിന്റെ തുടക്കം
എന്തുതന്നെയായാലും ഓരോ കഥയിലും വില്ലത്തരങ്ങള് ഒന്നിനൊന്ന് കൂടുന്നു. ജോക്കറെ
പറ്റി ജോക്കര് തന്നെ പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. ഡാര്ക്ക് നൈറ്റ് സിനിമയില് നിന്ന്</span>, <span style="font-family: inherit, serif;">“</span><span lang="ML">എന്നെ കണ്ടാല് എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും
ലക്ഷ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുമോ</span>?<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">ഞാന് എന്താണെന്ന് അറിയാമോ</span>?<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">കാറുകളുടെ പിറകെ ഓടുന്ന ഒരു പട്ടിയാണ്
ഞാന്. ഒരു കാറിനെ പിടി കിട്ടിയാല് എന്തുചെയ്യണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഞാന്
ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചെയ്യുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.....</span><span style="font-family: inherit, serif;">”<span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="ML">സൂര്യന് ഇല്ലാതാവുന്ന ഒരു കാലത്ത് ലോകത്തിനുമുഴുവന്
പ്രതീക്ഷയുണര്ത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു തിരിനാളം എവിടെയെങ്കിലും തെളിഞ്ഞുവെന്നിരിക്കട്ടെ</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">ഒരു ചിരിയോടെ അത് ഊതിക്കെടുത്തുന്നതാണ്
ജോക്കര് കാണുന്ന സ്വപ്നം. അത്ര മേല് ഭ്രാന്തനും ക്രൂരനുമാണ് അയാള്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ജോക്കറും ബാറ്റ്മാനും തമ്മില്
കോമിക്കുകളിലൂടെയും സിനിമകളിലൂടെയും ഒക്കെ വലിയ താത്വികചര്ച്ചകളാണ് നടക്കുന്നത്.
ഓരോ പുതിയ കോമിക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോഴും സിനിമ ഇറങ്ങുമ്പോഴും ഈ വാക്പയറ്റിന് മൂര്ച്ച</span><span style="font-family: inherit, serif;"> <span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="ML">കൂടിക്കൂടി വരുന്നു. വെറുമൊരു കുറ്റവാളി എന്നതില് നിന്ന്
ഒരു ക്രിമിനല് ജീനിയസ് എന്നതിലേയ്ക്കുള്ള ജോക്കറുടെ വളര്ച്ച വളരെ
പെട്ടെന്നായിരുന്നു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ജോക്കര് ഒരു ഭ്രാന്തനാണ് എന്ന
സൂചനകള് കഥയില് പലയിടത്തും ആവര്ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. അറ്ഖാം ഭ്രാന്താശുപത്രി തന്റെ
ഒരു ചെറിയ ഇടത്താവളമാണ് എന്നാണ് ജോക്കര് പറയുന്നത്. ഈ കഥാപാത്രസൃഷ്ടിയിലെ ഏറ്റവും
പ്രധാന സംഗതി ജോക്കര്ക്ക് ഒന്നിനെയും പേടിയില്ല എന്നതാണ്. സ്കേര്രോസൃഷ എന്ന
വില്ലനുമായി സംഘം ചേരുന്നുണ്ട് ഒരിക്കല് ജോക്കര്. പേടി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു
മരുന്നിന് സ്കേര്ക്രോഷ ജോക്കറെ വിധേയനാക്കുന്നു. ജോക്കറുടെ പേടി എന്തിനോടാണ്
എന്നറിയാനുള്ള ആകാംഷയാണ് സ്കേര്ക്രോ യെക്കൊണ്ട് ഇത് ചെയ്യിക്കുന്നത്. എന്നാല്
ജോക്കര്ക്കോ യാതൊരു കുലുക്കവുമില്ല. സ്വന്തം മരണത്തെപ്പോലും പേടിക്കുന്ന ആളല്ല
ജോക്കര്. തോന്നുന്നതുപോലെ പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന ഒരു വില്ലന് എന്നതിനെക്കാള്
ആളുകളെ പേടിപ്പിക്കുന്നത് ഒന്നിനോടും പേടിയില്ലാത്ത ഈ സ്വഭാവമാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ബാറ്റ്മാനും ജോക്കറായി മാറാം
എന്നാണ് പലപ്പോഴായുള്ള തന്റെ വാചകക്കസര്ത്തുകളിലൂടെ ജോക്കര് സ്ഥാപിക്കാന്
ശ്രമിക്കുന്നത്. ഓരോ മനുഷ്യന്റെയുള്ളിലും ഇരുള്മൂടിയ മറ്റൊരാള് കൂടിയുണ്ട്</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">നിയമങ്ങള് തെറ്റിക്കാനും ആരെയും കൂസാതെ</span>,<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">പേടിക്കാതെ ജീവിക്കാനും ആഗ്രഹിക്കുന്ന
ഒരാള്. നമ്മുടെ നീതികളെയും ശിക്ഷകളെയും ഒക്കെ ഓരോ കഥയിലും ജോക്കര് ചോദ്യം
ചെയ്യുന്നു. ജോക്കറായി മാറാതിരിക്കാന് ആളുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്
പലതരത്തിലും ജോക്കര്. അല്ലെങ്കില് എന്തിനാണ് ഓരോ കഥയിലും ബാറ്റ്മാന് ജോക്കറെ
കൊല്ലാതെ വിടുന്നത്</span>?<span class="apple-converted-space"> </span><span lang="ML">ഒരു ബാറ്റ്മാന് ഒരു ജോക്കറെ
കൊല്ലുന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം ലോകം നന്നാവുന്നില്ല എന്നാണ് അതിനര്ഥം. നമ്മുടെ
ഓരോരുത്തരുടെയുള്ളിലും ഉള്ള ജോക്കറിനെ ഓരോനിമിഷവും കൊല്ലുക എന്നതാണ് ആകെ
ചെയ്യാവുന്നത്. ലോകത്തെമുഴുവന് രക്ഷിക്കുന്നതും ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തിന്റെ
രക്ഷയാകുന്നതും ഒരേപോലെ പ്രധാനപ്പെട്ട കര്തെവ്യങ്ങള് തന്നെ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഏറ്റവും മികച്ച
വില്ലനാകുന്നതിനോടൊപ്പം ആത്യന്തികമായി ജോക്കര് ചെയ്യുന്നത് ഇതാണ്. മനുഷ്യരാശി
കെട്ടുപോയാല് എത്രത്തോളം കെടാം എന്ന് കാണിച്ചുതരികയാണ് ജോക്കറിന്റെ ലക്ഷ്യം.
നന്മയെപ്പറ്റിയുള്ള കഥകള് മാത്രം വായിച്ച് നല്ല കഥാപാത്രങ്ങളെ മാത്രം
കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നാല് നമ്മള് അവഗണിക്കുന്നത് നമ്മുടെയുള്ളില് തന്നെയുള്ള
തിന്മയെയാണ്. അത് കാണേണ്ടതും ഒരു ആവശ്യം തന്നെ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhkLSy7m07ApcD2jm61Vv8m9RBQm8DUgm_h6pzZF_T-Lq8qrpJlhBTtsYrNTCkrKp6xC3qMj-HtHhQt-4f9GLAxSfj4pN6TarTNGFP-qBUo_xNmSc0lRyOv1QI9l2fuFaAbEBcANnvwi6wWkIfee367WPg8uctppx1mIrzVDr0pvPksJIkuVXTWdIm_jvPBGPtcpORiY6SEHfH_FDc2uQO0K09_BWGJ2A=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhkLSy7m07ApcD2jm61Vv8m9RBQm8DUgm_h6pzZF_T-Lq8qrpJlhBTtsYrNTCkrKp6xC3qMj-HtHhQt-4f9GLAxSfj4pN6TarTNGFP-qBUo_xNmSc0lRyOv1QI9l2fuFaAbEBcANnvwi6wWkIfee367WPg8uctppx1mIrzVDr0pvPksJIkuVXTWdIm_jvPBGPtcpORiY6SEHfH_FDc2uQO0K09_BWGJ2A=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.mediaonetv.in%2Fsites%2Fdefault%2Ffiles%2Fstyles%2Flarge%2Fpublic%2Ffield%2Fimage%2FThe_Joker_by_DookieAdz.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhkLSy7m07ApcD2jm61Vv8m9RBQm8DUgm_h6pzZF_T-Lq8qrpJlhBTtsYrNTCkrKp6xC3qMj-HtHhQt-4f9GLAxSfj4pN6TarTNGFP-qBUo_xNmSc0lRyOv1QI9l2fuFaAbEBcANnvwi6wWkIfee367WPg8uctppx1mIrzVDr0pvPksJIkuVXTWdIm_jvPBGPtcpORiY6SEHfH_FDc2uQO0K09_BWGJ2A=" -->prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-16821162535051517622014-03-02T12:54:00.001-08:002014-03-02T22:46:16.137-08:00ഒരു താരാട്ട്, പല മരണങ്ങള്.<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt="" style='width:24pt;
height:24pt'/><![endif]--><!--[if !vml]--><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/Lullaby.jpg" height="32" v:shapes="_x0000_i1025" width="32" /><!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><strong><span lang="ML">ഒ</span></strong><span lang="ML">രു പുസ്തകം വായിക്കെണ്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ച്
മാറ്റിവെച്ചാല് അതിലേയ്ക്ക് തന്നെ തിരികെയെത്താന് പാടാണ്. വായിക്കേണ്ട എന്ന്
തീരുമാനിക്കാന് പല കാരണങ്ങളുണ്ടാവും. അതില് പ്രധാനമായത് </span>“<span lang="ML">ബോറാണ്</span>, <span lang="ML">താല്പ്പര്യം
തോന്നിയില്ല</span>” <span lang="ML">എന്നത് തന്നെയാണ്. എന്നാല് ചക്ക്
പലാനൂയിക്കിന്റെ </span>“<span lang="ML">ലല്ലബി</span>”<span lang="ML">യുടെ കഥ ഇങ്ങനെയല്ല. ഒരു
വര്ഷം മുന്പ് അത് വായിച്ചുതുടങ്ങിയശേഷം രണ്ടധ്യായം വായിച്ച് അടച്ചുവെച്ചത് വായിക്കാന്
തോന്നാഞ്ഞിട്ടോ ബോറടിച്ചിട്ടോ അല്ല. പേടിച്ചിട്ടാണ്. ഇതങ്ങനെ സാധാരണ
പ്രേതകഥയൊന്നുമല്ല. ഒരു ഇരുണ്ട ഇടനാഴിയിലും പേടിപ്പിക്കുന്ന രക്തരക്ഷസുകള്
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നില്ല. എന്നാല് ഓരോ വരി വായിക്കുമ്പോഴും പേടിയും വല്ലായ്കകളും
ഒക്കെ കൂടിവന്ന് ശ്വാസം മുട്ടിക്കും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഈയിടെ വീണ്ടും ആ പുസ്തകം തിരിച്ചെടുത്തപ്പോള് പുസ്തകം
തന്നെ ജയിച്ചു. ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് ഊണിലും നടക്കുന്ന വഴിയിലുമൊക്കെ
കൊണ്ടുനടന്ന് വായിച്ചു തീര്ത്തശേഷമാണ് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ
വേറൊരു പ്രശ്നം അസാമാന്യഭംഗിയുള്ള ഭാഷാഘടനയാണ്. പഠിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങളില് നിന്ന്
നോട്ട് കുത്തിക്കുറിക്കുന്നത് പോലെ വായിക്കുന്നതിനിടെ ഓരോരോ വരിയായി
എഴുതിവയ്ക്കാന് തോന്നും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ലല്ലബി ഒരു താരാട്ടാണ്. ഒരു കഥയ്ക്ക് താരാട്ട് എന്ന്
പേരിടുമ്പോള് നാം പലതരം സെന്റിമെന്റല് കഥാഗതികളും പ്രതീക്ഷിക്കും. എന്നാല് ഇത്
അതൊന്നുമല്ല. ഒന്നാന്തരം ത്രില്ലര്. ഫൈറ്റ് ക്ലബ് സിനിമ കണ്ടിട്ടുള്ളവര്ക്ക്
മനസിലാകും</span>, <span lang="ML">പലാനൂയിക്കിന്റെ
തന്നെ നോവലാണ് പിന്നീട് ഫൈറ്റ് ക്ലബ് എന്ന പേരില് സിനിമയാകുന്നത്. ഒരു
ത്രില്ലറിനെപ്പറ്റി എഴുതുമ്പോള് കഥ പറയാന് പാടില്ല എന്നാണല്ലോ ശാസ്ത്രം.
അതുകൊണ്ട് സസ്പെന്സ് പരമാവധി നിലനിര്ത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെ ചില വായനാപ്രേരിത സൂചനകള്
തരാം. ഇതില് ഒരു പാട്ടുണ്ട്. ആ പാട്ട് പാടിയാല് ആരെയും കൊല്ലാം. ആരെങ്കിലും
നിങ്ങളെ എന്തെങ്കിലും തരത്തില് ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചാല് പാട്ടുപാടുക</span>, <span lang="ML">നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ദാ മരിച്ചുമരവിച്ചുകിടക്കുന്നു പ്രതി.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഓരോ കഥാപാത്രവും മികച്ചുനില്ക്കാന് പരസ്പരം
മത്സരിക്കുന്നവരാണ്. എന്നാല് ഇതിലെ യഥാര്ത്ഥതാരം നോവലിസ്റ്റിന്റെ
സൂക്ഷ്മനിരീക്ഷണപാടവമാണ്. സൂക്ഷ്മമായ അനുഭവങ്ങളെ മനോഹരമായ ഗദ്യത്തിലേയ്ക്ക്
ഉരുക്കിയൊഴിച്ചിരിക്കുകയാണ് നോവലിസ്റ്റ്. കൊതി തോന്നിപ്പിക്കുന്ന എഴുത്ത്. ചില
നേരം ഇത് ഒരു ത്രില്ലറാണെന്നു പോലും നമ്മള് മറന്നുപോകും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ചില അമേരിക്കന് കോമഡി സീരിയലുകള്ക്ക് ഒരു
പ്രത്യേകതയുണ്ട്. തമാശരംഗങ്ങള് വരുമ്പോള് പിന്നാമ്പുറത്തുനിന്നും കൂട്ടച്ചിരി
ഉയരും. ടെലിവിഷനും മറ്റും നമ്മുടെ സ്വൈരജീവിതങ്ങളെ ഏതളവില് സ്വാധീനിച്ചിരിക്കുന്നു
എന്നാണ് മൂന്നാമത്തെ അധ്യായത്തില് ഒരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ വേവലാതി. അയാള് ഈ
കൂട്ടച്ചിരിയെപ്പറ്റി പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. </span>“<span lang="ML">ഇന്ന് ടീവിയില് കേള്ക്കുന്ന
ചിരികള് എല്ലാം </span>1950<span lang="ML">കളില്
റെക്കോര്ഡ് ചെയ്തതാണ്. ഇക്കാലത്ത് നിങ്ങള് കേള്ക്കുന്ന ചിരികള് മരിച്ചുപോയ
ആളുകളുടെതാണ്.</span>”<o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">നിരീക്ഷണങ്ങള് തുടരുമ്പോള് കഥാകൃത്ത് പറയുന്നത്
ഇക്കാലത്ത് മനുഷ്യര്ക്ക് ടീവിയോ റേഡിയോയോ ഏതുസമയവും പ്രവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കണം</span>, <span lang="ML">ഈ മനുഷ്യര്ക്ക് നിശബ്ദതയെ പേടിയാണ്
എന്നാണ്. വായിക്കുമ്പോള് ഈ പറയുന്നതിനോടൊക്കെ ആവേശത്തോടെ തലകുലുക്കാന് തോന്നും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ജീവിക്കുന്ന സംസ്കാരസമ്പന്നസമൂഹത്തെ ഇരുണ്ട
ഹാസ്യമുപയോഗിച്ച് നോവിച്ചുവിടുന്നുണ്ട് നോവലിസ്റ്റ്. </span>“<span lang="ML">ഇതിനെയാണ് നമ്മള് സംസ്കാരമെന്ന് പറയുന്നത്. വണ്ടിയില് നിന്ന് ഒരു
കടലാസുകഷണം പോലും പുറത്തേക്കെറിയാത്ത ഇവര് അവരുടെ സ്റ്റീരിയോയുടെ ഒച്ച ഏറ്റവും
ഉയര്ത്തിവെച്ച് നിങ്ങളെ കടന്നുപോകുന്നു. നിങ്ങളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഒരിക്കലും
സിഗരറ്റ് പുക ഊതിവിടാതിരിക്കാന് ശ്രദ്ധിക്കുന്നവര് സെല്ഫോണുകളിലേയ്ക്ക്
അലറിവിളിക്കുന്നു. ഒരു ഊണുമേശയ്ക്ക് അപ്പുറമിപ്പുറമിരുന്ന് അന്യോന്യം
ഒച്ചയിടുന്നു.... അവരുടെ ഒച്ച സഹിക്കാന് കഴിയാതാവുമ്പോള് നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ
പാട്ട് ഒച്ച കൂട്ടിവയ്ക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ പാട്ടിനെ മറയ്ക്കാന് മറ്റുള്ളവര്
അവരുടെ പാട്ട് ഉച്ചത്തിലാക്കുന്നു. എല്ലാവരും കൂടുതല് വലിയ സ്റ്റീരിയോ
സിസ്റ്റങ്ങള് വാങ്ങുന്നു. ഇത് ഒച്ചയുടെ യുദ്ധമാണ്. ഇത് അധികാരത്തെപറ്റിയാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ആധുനികസാഹിത്യത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ബിംബമാണ് ബിഗ്
ബ്രദര് എന്നത്. സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതം എങ്ങനെ പോകുന്നു എന്ന് കണ്ടുകൊണ്ട് നില്ക്കുന്ന
ഒരു ബിഗ് ബ്രദര്. ബിഗ് ബ്രദര് റിയാലിറ്റി ഷോയും ബിഗ് ബോസും മലയാളി ഹൌസും
ഒക്കെ ഈ ഒളിഞ്ഞുനോട്ടത്വരയുടെ സൃഷ്ടികളാണ്. എന്നാല് പലാനൂയിക്ക് ഇതിനെപ്പറ്റി
വേറെ ചിലതാണ് പറയുന്നത്. ബിഗ് ബ്രദര് നോക്കുന്നില്ല. ബിഗ് ബ്രദര് ആടുകയും
പാടുകയുമാണ്. തൊപ്പിയില് നിന്ന് മുയല്ക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ വലിച്ചെടുക്കുക്കുകയാണ്.
നിങ്ങള് ഉണര്ന്നിരിക്കുന്ന ഓരോ മിനിട്ടിലും ബിഗ് ബ്രദര് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ
പിടിച്ചെടുക്കുകയാണ്. എപ്പോഴും നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിയുന്നു എന്നയാള്
ഉറപ്പുവരുത്തുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ ഭാവന ചിതലെടുക്കണമെന്നാണ് അയാള് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.
അതിനായാണ് സദാ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ അയാള് മാറ്റിവിടുന്നത്. ഇങ്ങനെ നിമിഷം പ്രതി
പലവിധ വിവരങ്ങള് നിറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് നിങ്ങള് ചിന്തിക്കാന്
മെനക്കെടില്ല. ചിന്തിക്കാത്ത മനുഷ്യര് ആര്ക്കും ഒരു ഭീഷണിയും തീര്ക്കില്ല.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഓരോ പേജിലും കഥയോടൊപ്പം വായിക്കുന്ന ഇത്തരം വിചാരങ്ങള്
നമ്മെ പേടിപ്പിക്കും. ടീവിയോ ഇന്റര്നെറ്റോ ഒക്കെയായി ശ്രദ്ധ പലവഴി
പിരിഞ്ഞുപോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ തലമുറ ആര്ക്ക് ഭീഷണിയാവാനാണ്</span>? <span lang="ML">പേടിക്കണം നമ്മള് നമ്മുടെ അവസ്ഥകളെ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇതൊക്കെ എഴുതിവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഒരു ബോറന് ഫിലോസഫി
പുസ്തകത്തിലല്ല</span>, <span lang="ML">മറിച്ച്
ത്രസിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ത്രില്ലറിലാണ് എന്നോര്ക്കുമ്പോഴാണ് അത്ഭുതം. ഇത് എന്തുതരം
ത്രില്ലറാണ് എന്നൊന്നും വേര്തിരിച്ചുപറയാന് വയ്യ. എന്നാല് ഇതൊരു വല്ലാത്ത തരം
ത്രില്ലറാണ് എന്നത് സത്യം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">വായിച്ചുവരുമ്പോള് അര്ഥം പിടികിട്ടാത്ത ചില സന്ദര്ഭങ്ങളുണ്ട്
കഥയില്. ഒടുവില് പുസ്തകം മുഴുവന് വായിച്ചു കഴിയുമ്പോഴാണ് ചില ചില സംഭവങ്ങള്
തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പിടികിട്ടുന്നത്. അത് പിടികിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാല് തലയില് ഒരു
വെള്ളിവെളിച്ചം വീണതുപോലെയാണ്. പുസ്തകം വായിച്ചുമടക്കിവയ്ക്കുംമ്പോഴുള്ള ആ ഒരു
സംതൃപ്തി</span>, <span lang="ML">ആ ഒരു സമാധാനം</span>,
<span lang="ML">അത് വായിച്ചുതന്നെ അനുഭവിക്കണം. തിയേറ്ററിന്റെ ഇരുട്ടിലിരുന്ന്
വേറെയൊരു ലോകം കണ്ടുകഴിഞ്ഞ് സിനിമ തീര്ന്നു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് ഒരു
തപ്പിത്തടയലുണ്ടാകില്ലേ</span>? <span lang="ML">ആ തപ്പിത്തടയല് അനുഭവിപ്പിക്കുന്ന
ഒരു പുസ്തകമാണ് ഈ താരാട്ട്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0in;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.mediaonetv.in/news/16230/thu-11282013-1459">mediaone link </a><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-37962444047952491342014-03-02T12:52:00.003-08:002014-03-02T22:48:18.357-08:00കളിക്കോപ്പുകള് പോലെ ചില മനുഷ്യര്<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇനിയൊരു അല്പ്പം പഴയ കഥ പറയാം. ഒരു കഥയെയും
കഥാപാത്രത്തെയും കണ്ടുമുട്ടിയ കഥ. അതിലും പ്രധാനമായി പ്രിയപ്പെട്ടതായിത്തീര്ന്ന
ഒരു കഥാകൃത്തിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ കഥ. ലോക്കല് വായനശാലയില് നിന്നും
മലയാളസാഹിത്യപുസ്തകങ്ങള് വായിച്ചുരസിച്ചതിന്റെയും ഇംഗ്ലീഷ് വായിച്ചാല് മനസിലാകുമെന്ന്
തോന്നിയതിന്റെയും ധൈര്യത്തില് വായിക്കാമല്ലോ എന്ന ആവേശം ഒന്നുമാത്രം കൊണ്ട്
ഇംഗ്ലീഷ് ബി എക്ക് ചേര്ന്ന കാലം. പഠിക്കാനുള്ളത് മുഴുവന് ചോസര് സ്പെന്സര്
എന്നൊക്കെ ഏതോ പുരാതനകാലത്തെ എഴുത്തുകാര്. ഡിഗ്രി വിദ്യാര്ഥിനിയുടെ കുട്ടിമനസിന്
വലിയ ആവേശമൊന്നും അന്ന് കാന്റര്ബറി കഥകളും ഒന്നും വായിച്ച് കിട്ടിയില്ല. പേരിന്
അവിടവിടെ ചില ഷേക്സ്പിയര് നാടകങ്ങള്</span>, <span lang="ML">തോമസ് ഹാര്ഡി നോവലുകള്. വായിച്ചുപഠിച്ചു പരീക്ഷഎഴുതി മാര്ക്ക്
വാങ്ങിക്കാമെന്നല്ലാതെ പ്രത്യേകിച്ച്കാര്യമൊന്നുമില്ല. രസം പിടിച്ച് ഒരു പുസ്തകം
വായിച്ചിട്ട് കാലമെത്രയായി. സാഹിത്യം പഠിക്കുകയാണത്രെ! എന്തൊരു ബോറ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">അങ്ങനെയിരിക്കെ സിലബസില് പുതിയ ചില ഐറ്റങ്ങള്
പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. എഴുത്തുകാരനെ തേടിനടക്കുന്ന ആറുകഥാപാത്രങ്ങളും അമേരിക്കന്
വീട്ടമ്മയായ സ്നോവൈറ്റും ഒക്കെ ഇതില് ഉള്പ്പെടും. അവരെപ്പറ്റിയൊക്കെ പിന്നീട്
എപ്പോഴെങ്കിലും പറയാം. ഇത്തവണ ശ്രദ്ധ ബില്ലി പില്ഗ്രിമിനു മാത്രം. കര്ട്ട്
വോണിഗട്ട്</span> 1969<span lang="ML">ല്
എഴുതിയ ആക്ഷേപനോവലായ</span> “<span lang="ML">സ്ലോട്ടര്
ഹൌസ് ഫൈവ്</span>” <span lang="ML">അല്ലെങ്കില്</span> “<span lang="ML">ദി ചില്ട്റന്സ് ക്രൂസേഡ്</span>” <span lang="ML">അല്ലെങ്കില്</span> “<span lang="ML">എ
ഡ്യൂട്ടി ഡാന്സ് വിത്ത് ഡെത്ത്</span>” <span lang="ML">എന്ന
നോവലിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രമാണ് ബില്ലി. ഒരു നോവലിന് ഒരു പേരല്ല</span>, <span lang="ML">വ്യത്യസ്തങ്ങളായ
മൂന്നുപേരുകളാണ് ഉള്ളത് എന്നതില് തന്നെ തുടങ്ങുന്നു കഥയുടെ രസം. ഈ നോവല് അന്ന്
ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് ലൈബ്രറിയില് ഇല്ല. സിലബസില് ഉണ്ടുതാനും. ഏതോ ടീച്ചര് പണ്ടെന്നോ
എഴുതിവെച്ച കുറച്ചുനോട്ട്സ് കോപ്പിയടിക്കുകയും പരീക്ഷക്ക് ഈ നോവലില് നിന്നുള്ള
ചോദ്യങ്ങള് വരുമ്പോള് ചോയിസ് ഉണ്ടല്ലോ എന്ന സംവിധാനം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയുമാണ്
കോളേജില് സാമ്പ്രദായികമായി തുടര്ന്നുവരുന്ന രീതി. എന്തായാലും വൈക്കംകാരിയും
സുന്ദരിയുമായ സന്ധ്യ എന്ന കൂട്ടുകാരി തന്റെ ഏറണാകുളത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന അച്ഛന്
മുഖാന്തരം ഏതോ ഒരു ബുക്ക്ഷോപ്പില് (അത് ഹാംലറ്റ് ബുക്ക്ഷോപ്പ് ആണെന്ന് വളരെക്കാലം
കഴിഞ്ഞ് അറിഞ്ഞു) അന്വേഷിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് ഞാനും ഒരു കോപ്പി വാങ്ങാന്
സന്നദ്ധയായി. ഒരു പുസ്തകം വാങ്ങാന് എനിക്ക് ചിന്തിക്കാന് പോലും
കഴിയുന്നതിനേക്കാള് കൂടുതല് പണം ഞാന് കൊടുത്തുവെന്നാണ് ഓര്മ്മ. ഏതായാലും
ആദ്യമായി വാങ്ങിയ ഇംഗ്ലീഷ് നോവല് എന്ന പദവി വോണിഗട്ടിന്റെ ഈ അഞ്ചാം നമ്പര്
അറവുശാലയ്ക്കാണ്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">കഥ വായിച്ചുതീര്ന്നപ്പോള് ഇല്ലാത്ത
കാശുണ്ടാക്കി പുസ്തകം വാങ്ങിയതില് നഷ്ടബോധം തോന്നിയില്ല എന്ന് പറയാമല്ലോ.
വല്ലാത്തൊരു കഥയാണ് ബില്ലി പില്ഗ്രിമിന്റേത്. രണ്ടാംലോകമഹായുദ്ധകാലത്തെ ഒരു
പട്ടാളക്കാരനാണ് ബില്ലി. കൃത്യമായ ഒരു പട്ടാളയൂണിഫോറം പോലുമില്ലാതെ
യുദ്ധത്തിനിറങ്ങാന് വിധിക്കപ്പെട്ട ബില്ലി. ബില്ലിക്ക് ഒരു ടൈം മെഷീനില്
എന്നതുപോലെ ഭാവിയിലേയ്ക്കും ഭൂതകാലത്തിലേയ്ക്കും സഞ്ചരിക്കാന് കഴിവുണ്ട്. താന്
എപ്പോള് മരിക്കുമെന്നും എങ്ങനെ മരിക്കുമെന്നും ഒക്കെ ബില്ലിക്കറിയാം. ബില്ലിയുടെ
ഇത്തരം യാത്രകളിലൂടെയാണ് നമുക്ക് കഥ ഏകദേശമൊക്കെ മനസിലാവുന്നത്. ബില്ലി
പറയുന്നതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാമോ എന്നും ഉറപ്പില്ല.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">പ്രത്യേകിച്ച് യുദ്ധപരിശീലനമൊന്നും കിട്ടാതെ
പടയാളിയായ ഒരാളാണ് ബില്ലി. നോവല് വായിച്ച് വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞ്</span> “<span lang="ML">ഫോറസ്റ്റ് ഗംപ്</span>” <span lang="ML">സിനിമ
കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് ഓര്മ്മ വന്നത് ബില്ലി പില്ഗ്രിമിനെയാണ്. ബില്ലിക്ക് യുദ്ധം
ചെയ്യാന് മടിയായിരുന്നു. സ്വയരക്ഷക്ക് വേണ്ടിപ്പോലും ബില്ലി പൊരുതില്ല. ഒടുവില്
ബില്ലിയെ ജര്മ്മന്കാര് യുദ്ധത്തടവുകാരനാക്കുന്നു. ഡ്രെസ്ഡനില് ബോംബിംഗ്
നടക്കുമ്പോള് ബില്ലി ഉള്പ്പെടെയുള്ള യുദ്ധതടവുകാരെ ജര്മ്മന് സൈന്യം അഞ്ചാം
നമ്പര് അറവുശാലയിലാണ് പാര്പ്പിക്കുന്നത്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">തന്റെ യുദ്ധകാലാനുഭവം ജീവിതകാലം മുഴുവന് കൊണ്ട്
നടക്കുന്നയാളാണ് കഥാനായകന് ബില്ലി. ഓരോ സമയത്തും ബില്ലി തന്റെ ജീവിതത്തിലെ
എതെങ്കിലുമൊരു സമയവും കാലവുമാണ് അനുഭവിക്കുക. അടുത്തത് താന് ഏതു സമയത്തെ
ബില്ലിയായാണ് ജീവിക്കുക എന്ന് ബില്ലിക്ക് തന്നെ നിശ്ചയമുണ്ടാകില്ല. ബില്ലിയെ
ട്രാല്ഫമഡോര് എന്ന് പേരുള്ള ഒരു ഗ്രഹത്തില് നിന്നുവന്ന ജീവികള് ഇടയ്ക്ക്
തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നുണ്ട്. ട്രാല്ഫമഡോറിലുള്ളവര്ക്ക് സമയം നേര്രേഖയില് പോകുന്ന
ഒരു സംഗതിയല്ല. അവരുടെ ജീവിതത്തില് ഭൂതവും ഭാവിയുമില്ല. അവര് ആരും
മരിക്കുന്നുമില്ല. അവര്ക്ക് യുദ്ധങ്ങളും കലാപങ്ങളുമുണ്ട്</span>, <span lang="ML">മനുഷ്യരെപ്പോലെ
തന്നെ. എന്നാല് അതേപ്പറ്റി ബില്ലി തിരക്കുമ്പോള് തങ്ങള് യുദ്ധങ്ങളെ
അവഗണിക്കാരാണ് പതിവ് എനാണ് ട്രാല്ഫമഡോറുകാര് പറയുന്നത്. ഇതൊക്കെ ബില്ലിക്ക്
യുദ്ധകാല ആഘാതത്തില് നിന്നുണ്ടാകുന്ന തോന്നലുകളാണ് എന്ന് പറയാം. ഡ്രെസ്ഡന്
ബോംബിംഗ് നടന്ന കാലത്ത് പട്ടാളക്കാരനായിരുന്നതിന്റെ അനുഭവങ്ങളാവും യുദ്ധത്തിന്റെ
ഭീകരത ഒരു നോവലിലാക്കാന് വോണിഗട്ടിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. ബില്ലിയുടെ ജീവിതത്തില്
നടക്കുന്നതൊന്നും ബില്ലി തീരുമാനിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല. യുദ്ധമായാലും വിവാഹമായാലും
തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകപ്പെടലായാലും ബില്ലി എതിര്ക്കാത്തതുകൊണ്ട് സംഭവിച്ചുപോകുന്ന
കാര്യങ്ങളാണ്. ഇത്തരം നിസ്സംഗതകളും അതില് നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന തമാശകളുമാണ് ഈ നോവല്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച്
കഥാപാത്രസ്വഭാവമൊന്നുമില്ല. നോവലില് കഥ വിവരിക്കുന്ന വോണിഗട്ട് എന്ന കഥാപാത്രം
വിശദീകരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.</span> “<span lang="ML">ഈ
കഥയില് കഥാപാത്രങ്ങള് ഇല്ല. നാടകീയസംഘട്ടനങ്ങളില്ല. ഇതിലുള്ള മനുഷ്യര് അതൊക്കെ
കണ്ടുമടുത്തവരാണ്</span>, <span lang="ML">വലിയ ശക്തികളുടെ കളിക്കോപ്പുകള് മാത്രമാണ് അവര്.</span>”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="ML">ഒരു സാധാരണനോവലിലെ കഥാപാത്രം ചെയ്യുന്നതുപോലെ
തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഗതിയില് ഇടപെടലുകള് നടത്താന് കഴിയാത്തവിധം തളര്ന്ന ഒരു
കഥാപാത്രമാണ് ബില്ലി. ഒരുപക്ഷെ ഇത് തന്നെയാവും ലോകമഹായുദ്ധമോ വന്ശക്തികള്
ഇടപെടുന്ന മറ്റു യുദ്ധങ്ങളോ കലാപങ്ങളോ ഒക്കെ സാധാരണമനുഷ്യരോട് ചെയ്യുന്നതും. വന്ശക്തികളുടെ
വെറും കളിക്കോപ്പുകള് മാത്രമായി തീരുന്ന സാധാരണമനുഷ്യര് ജീവിതത്തിന്റെ
ഗതിയെപ്പറ്റിയൊക്കെ വ്യാകുലപ്പെട്ടിട്ടെന്തുകാര്യം</span>? <span lang="ML">അടുത്ത നിമിഷം യുദ്ധഭൂമിയിലാണോ മനസുപിശകിത്തുടങ്ങുമ്പോള്
എത്തിച്ചേരുന്ന അന്യഗ്രഹങ്ങളിലെ മൃഗശാലകളിലാണോ കണ്ണുതുറക്കുക എന്നറിയില്ലാത്ത
ജീവിതത്തില് കഥാപാത്രങ്ങള് കഥയില്ലാത്തവരായി മാറുന്നു. അല്ലെങ്കിലും പണ്ടേ
നീന്തുന്നതിനെക്കാള് ബില്ലിക്കിഷ്ടം മുങ്ങിമരിക്കാനായിരുന്നു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.mediaonetv.in/news/15515/tue-11192013-1037"><span style="color: blue;">mediaone link</span><span style="color: blue;"> </span></a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in; mso-line-height-alt: 7.45pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-46456494554701251982014-03-02T12:51:00.000-08:002014-03-02T22:48:43.652-08:00അസ്ഥാനത്തുള്ള പൊട്ടിച്ചിരികള്<span style="font-family: inherit;"><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/the%20world%20garp.jpg" /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ആരെങ്കിലും ഉരുണ്ടുവീഴുന്നതില് നിന്ന് ചിരിയുണ്ടാക്കുക ചരിത്രാതീതകാലം മുതല് മനുഷ്യരുടെ ഒരു സ്വഭാവമാണ്. കൂട്ടത്തിലുള്ള ഒരുത്തനെ ദിനോസര് പിടിച്ചുതിന്നപ്പോള് ആദിമമനുഷ്യന് ചിരിക്കാന് പഠിച്ചുവെന്നാണ് “ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് ദി വേള്ഡ് പാര്ട്ട് വണ് എന്ന സിനിമ തമാശയായി പറയുന്നത്. സ്ലാപ്സ്റ്റിക്ക് കോമഡിയുടെ പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള പല ഭാവങ്ങള് നമ്മള് ചാര്ളിചാപ്ലിനിലും ലോറല് ഹാര്ഡിയിലും ജഗതി ശ്രീകുമാറിലും സലിം കുമാറിലും ഒക്കെ കണ്ടു. ദുഃഖദുരിതങ്ങളില് നിന്നുതന്നെയാണ് നമ്മള് ആര്ത്തുചിരിച്ച തമാശരംഗങ്ങള് ഉണ്ടായത്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഗൌരവതരമായ സന്ദര്ഭങ്ങളില് നിന്ന് ചിരിയുണ്ടാക്കുക ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു കാര്യമാണ്. അല്പ്പമെങ്ങാന് പാളിപ്പോയാല് വലിയ വൃത്തികേടാകുമെന്നുറപ്പ്. “ദി വേള്ഡ് അക്കോര്ഡിംഗ് ടു ഗാര്പ്പ്” എന്ന ജോണ് ഇര്വിംഗിന്റെ നോവല് വായനക്കാരോട് ഇടപെടുന്നത് അങ്ങനെയാണ്. ഓരോ കഥാപാത്രവും ഹൃദയഭേദകമായ ജീവിതരംഗങ്ങളിലൂടെയാണ് കടന്നുപോകുന്നത്. എന്നാല് വായിക്കുന്നവര്ക്ക് ചിരിയടക്കാന് പാടുപെടേണ്ടിവരുന്നു. യഥാര്ത്ഥജീവിതത്തില് ഇതിലെ ഓരോ കഥാപാത്രവും കടന്നുപോകുന്ന പീഡകള് ആരെയും നൊമ്പരപ്പെടുത്തും. എന്നാല് നൊമ്പരങ്ങളെ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാനുള്ള സന്ദര്ഭങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്നതാണ് നോവലിസ്റ്റിന്റെ അസാമാന്യകൈവിരുത്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ചില കഥകള് ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞുഫലിപ്പിക്കാവുന്നവയല്ല. അത് പുസ്തകത്തില് നിന്ന് ഓരോവരിയായി വായിച്ചറിയേണ്ടതാണ്. എങ്കിലും പറയാം. ടീ എസ് ഗാര്പ്പ് വല്ലാത്തൊരു മനുഷ്യനാണ്. അച്ഛന്റെ പേരാണ് അയാള്ക്ക്. അച്ഛന് അയാളെയോ എന്തിനേറെ അയാളുടെ അമ്മയെയോ പോലും അറിയില്ല (അമ്മയെ അറിയാതെ എങ്ങനെ കുട്ടിയുണ്ടായി എന്നൊക്കെയാവും ഇപ്പോള് വായനക്കാരന്റെ സംശയം. പറഞ്ഞു രസം കളയുന്നില്ല. പുസ്തകം വായിച്ചുനോക്കൂ. വായിച്ചുതുടങ്ങിയാല് നിറുത്താന് തോന്നില്ല.)</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ചിലപ്പോള് തൊന്നും ഈ കഥ വളരെ ക്രൂരമാണെന്ന്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ നമുക്ക് ഈ കഥ നിറുത്തിവെച്ച് വേറെ എന്തെങ്കിലും രസങ്ങളില് ഏര്പ്പെട്ടിരിക്കാന് തോന്നും. പക്ഷെ കഥ എപ്പോഴും നമ്മെ തിരിച്ചുവിളിക്കും. ഒരു പുസ്തകം വായിക്കാതെ ഉപേക്ഷിക്കണമെന്ന് തോന്നിയാല്പ്പോലും അങ്ങനെ ചെയ്യാന് കഴിയാതെ വരുന്നത് സത്യത്തില് വളരെ ക്രൂരമാണ്. ഒരു അമ്മയുടെ മൃതദേഹം കാണാന് ഒരു മകന് വേഷം കെട്ടി വരേണ്ടിവരുന്നത്ര ക്രൂരം.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ജോണ് ഇര്വിംഗിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ നോവലാണ് ദി വേള്ഡ് അക്കോര്ഡിംഗ് ടു ഗാര്പ്പ്. നോവല് പിന്നീട് റോബിന് വില്യംസ് നായകനായ ഒരു സിനിമയുമായിട്ടുണ്ട്. അതിശക്തരായ സ്ത്രീകഥാപാത്രങ്ങളും ഭ്രാന്തന് സാഹചര്യങ്ങളും കണ്ണുനീര് ഒപ്പുന്ന തൂവാലകളില് നിന്നും ഉയരുന്ന പൊട്ടിച്ചിരികളും ഒക്കെയാണ് ഈ നോവലിനെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നത്. നോവലിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കഥാപാത്രം ഗാര്പ്പിന്റെ അമ്മയായ ജെന്നി ഫീല്ട്സ് ആണ്. വളരെ പുരോഗമനപരമായി ചിന്തിക്കുന്ന, കാലത്തിനുമുന്പേ നടന്ന ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റ് ആണ് ജെന്നി. ചിലപ്പോള് തൊന്നും ജെന്നി ഒരു വിശുദ്ധയാണെന്ന്. ചിലപ്പോള് തോന്നും ജീവിതത്തില് ജെന്നിയെ കണ്ടിരുന്നെങ്കില് എന്തൊരു വട്ടുകേസ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയേനെ എന്ന്. ലോകത്തില് മുഴുവനുമുള്ള അസംബന്ധജോലികളില് നിന്ന് ആകെ പ്രയോജനമുള്ള ഒരു ജോലിയായി ജെന്നി തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് നേര്സിംഗ് ആണ്. തന്റെ ജോലിയെപ്പറ്റി ജെന്നി തന്നെ പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. “ഞാന് ആദ്യം ചിന്തിച്ചതും ആകെ ചിന്തിച്ചതും ഒരു നേഴ്സ് ആകനമെന്നായിരുന്നു. വളരെ പ്രയോജനപ്രദമായ ഒരു ജോലിയാണ് അതെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്.”</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ജെന്നി ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റും കൂടിയാണ്. ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന വാക്കൊക്കെ അറിയുന്നതിന് മുന്പേ തന്നെ ഫെമിനിസ്റ്റായി മാറിയയാളാണ് ജെന്നി. ജെന്നി സ്വതന്ത്രയാണ്, തന്റെ ജീവിതത്തില് എന്തൊക്കെ ചെയ്യാന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ അതൊക്കെ ജെന്നി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ആളുകള് ബഹുമാനിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിത്വമാണ് ജെന്നി.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഗാര്പ്പും ഗാര്പ്പിന്റെ ഭാര്യ ഹെലെനും മക്കള് ഡങ്കനും വാള്ട്ടും ഒക്കെ നമ്മോടു വളരെ അടുപ്പമുള്ള മനുഷ്യരാണെന്നു വായന പുരോഗമിക്കുമ്പോള് തോന്നും. അവരുടെ ജീവിതത്തില് ഒന്നൊഴിയാതെ സംഭവിക്കുന്ന ദുരന്തങ്ങള് വായിച്ച് പക്ഷെ വായനക്കാരായ നമ്മള് പൊട്ടിച്ചിരിക്കും. അവരോടുള്ള സഹാനുഭൂതിക്കിടയിലും ചിരിയടക്കാന് നമ്മള് പാടുപെടും. ഏറ്റവുമൊടുവില് നിര്ണ്ണായകമായ ഒരു അപകടം സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. നോവലിലെ അപകടരംഗം ആദ്യമായി വായിക്കുമ്പോള് ഞാന് ജോലിസ്ഥലത്തുനിന്ന് തിരികെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയാണ്. വായനയുടെ രസത്തിനിടെ ഉറക്കെ ചിരിച്ചുപോയതും അരികിലിരുന്നവര് തുറിച്ചുനോക്കിയതും ഓര്മ്മയുണ്ട്. എന്തായാലും ഞാന് ചിരിച്ചു. എന്തിന് ചിരിച്ചു എന്ന് വായിച്ചു ചിരിച്ചുതന്നെ അറിയണം.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെ വാക്കുകളില് നിന്ന് അക്ഷരങ്ങള് മറന്നുമറന്നു പോകുന്ന മരണാസന്നനായ ഗാര്പ്പിന്റെ അച്ഛനെ കണ്ട് നമ്മള് ചിരിക്കും, ആണുങ്ങളുടെ കൂടെ ജീവിക്കാന് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതുകൊണ്ടു ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയ ജെന്നിയെക്കണ്ട് നമ്മള് ചിരിക്കും, ഗാര്പ്പിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ബന്ധങ്ങള് കുഴഞ്ഞുമറിയുമ്പോഴെല്ലാം നമ്മള് ചിരിച്ചുമറിയും. ഇതൊന്നും തമാശയല്ല, എന്നാല് ചിരിക്കാതെ വയ്യ താനും. വിചിത്രമാണ് ഗാര്പ്പിന്റെ ലോകം. സാധാരണവുമാണത്. നമ്മുടെയോരോരുത്തരുടേയും ജീവിതം പോലെ. അങ്ങനെ ഒരു താരതമ്യത്തിലെ തമാശയാവും ഒരുപക്ഷെ നമ്മെ ചിരിപ്പിക്കുന്നത്. ഗാര്പ്പ് പറയുന്നതുപോലെ, നമ്മള് എല്ലാം മരണാസന്നരായ കേസുകളാണ്. നമുക്ക് ചിരിക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യാം.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">നോവലിസ്റ്റായ ജോണ് ഇര്വിംഗ് പറയുന്നത് ‘സ്വകാര്യഓര്മ്മകള് പോലെ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ സങ്കല്പ്പിചെടുക്കലാണ് ഒരു എഴുത്തുകാരന് ചെയ്യേണ്ടത്’ എന്നാണ്. അത് അതിമനോഹരമായി ഈ നോവലില് നിര്വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. പുസ്തകം വായിച്ചുമടക്കി വയ്ക്കുമ്പോള് ഈ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ ഓര്മ്മകള് എല്ലാം എന്റെയും കൂടി ആയിത്തീരുന്നുണ്ട്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<a href="http://www.mediaonetv.in/news/14648/wed-11062013-1237"><span style="font-family: inherit;">mediaone link </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-50410200917435658962014-03-02T12:48:00.003-08:002014-03-02T22:49:25.905-08:00മനുഷ്യത്വത്തിലേയ്ക്കുള്ള പ്രേതഭാഷണങ്ങള്<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/christmas%20carole.jpg" style="line-height: 0.96em;" /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><strong><br /></strong>
<strong>പ</strong>ട്ടിണിയും തണുപ്പും വിശപ്പും കൊണ്ട് മരിക്കാറായവര് മരിക്കട്ടെ, അത്രയും അനാവശ്യ ജനസംഖ്യ കുറയുമല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു വയസനുണ്ടായിരുന്നു ഒരിക്കല്. അറുപിശുക്കനായ ഒരു ധനികന്. അയാള് ജീവിച്ചത് ചാള്സ് ഡിക്കന്സിന്റെ കഥകളില് എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട ക്രിസ്മസ് കാരളിലെ നായകനായാണ്. എബനേസര് സ്ക്രൂജ് എന്ന അങ്കിള് സ്ക്രൂജ്. വിക്ടോറിയന് കാലത്ത് മാത്രമല്ല, എല്ലാക്കാലത്തും അങ്കിള് സ്ക്രൂജുമാര് ഉണ്ട്. അവര് തീര്ച്ചയായും വായിച്ചിരിക്കേണ്ടതാണ് ഈ കഥ. അത്കൊണ്ടുതന്നെയാകും ഏറ്റവുമധികം പുനരാവിഷ്കരിക്കപ്പെട്ട ഡിക്കന്സ് കഥയായി ക്രിസ്മസ് കാരള് മാറുന്നതും. ലോകത്തില് സ്ഥിരമായി ഉണ്ടായിക്കോണ്ടേയിരിക്കുന്ന അങ്കിള് സ്ക്രൂജുമാരുടെ മാനസാന്തരത്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഈ കഥ നിലകൊള്ളുന്നത്. 1843ല് എഴുതപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും വായിക്കുമ്പോള് ഒരു പഴങ്കഥ എന്നൊന്നും ആര്ക്കും തോന്നുകയേയില്ല. ഇന്നലെക്കണ്ട ജീവിതം ആരോ ഇന്ന് ചൂടോടെ എഴുതിയത് പോലെ. അത്രയ്ക്ക് മാറ്റമില്ലാത്തതാണ് മനുഷ്യപ്രകൃതി എന്ന് തോന്നിപ്പോകും.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഇതെഴുതുന്ന സമയത്ത് ചാള്സ് ഡിക്കന്സിന്റെ നോവല് 'മാര്ട്ടിന് ഷസില്വിറ്റ്' വിറ്റഴിയാതെ കിടക്കുന്നു. പ്രസാധകരായ ചാപ്മാന് ആന്ഡ് ഹാള് തങ്ങള്ക്കുണ്ടായ നഷ്ടത്തിന്റെ പേരില് ഡിക്കന്സിനെതിരെ കേസുകൊടുക്കാന് ഒരുങ്ങിനില്ക്കുകയാണ്. ഡിക്കന്സിന്റെ അച്ഛന് കടബാധ്യത മൂലം ജയിലില് കിടന്നയാളാണ്. ആ പേടി ഡിക്കന്സ് മനസ്സില് കൊണ്ടുനടന്നിരുന്നു. എന്നത്തെയുംപോലെ പണത്തിന്റെ ഞെരുക്കം കാരണം വിഷമിച്ച് നില്ക്കുന്ന ഡിക്കന്സ് ആണ് ഈ കഥ എഴുതിയത്. ഇതില് നിറയെ ഡിക്കന്സിന്റെ ആധികളും കൂടി ഉണ്ട്. ആര്ത്തികള്ക്കും പിശുക്കുകള്ക്കും എതിരെയുള്ള ഒരു സാരോപദേശകഥയാണ് ഡിക്കന്സ് എഴുതിയത്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">കുട്ടികളുടെ കാര്ട്ടൂണ്ചിത്രമായ ഡക്ക് ടെയില്സില് ഒരു അങ്കിള് സ്ക്രൂജ് ഉണ്ട്. ലൂയി, ഡൂയി, ഹൂയി എന്നീ താറാക്കുട്ടികളുടെ പണക്കാരനായ പിശുക്കന് അങ്കിള് സ്ക്രൂജ് മക്ഡക്ക്. സംശയം വേണ്ട, ആ ഡിസ്നി കാര്ടൂണ് അങ്കിള് സ്ക്രൂജ് ഉണ്ടായത് എബനേസര് സ്ക്രൂജ് എന്ന ഈ പ്രശസ്തമായ ഡിക്കന്സ് കഥാപാത്രം അങ്കിള് സ്ക്രൂജില് നിന്ന് തന്നെ. ഡിക്കന്സ് സൃഷ്ടിച്ച ഈ കഥാപാത്രത്തിന് നാടകത്തിലും സിനിമയിലും കാര്ട്ടൂണിലുമോക്കെയായി ഉണ്ടായിട്ടുള്ള രൂപങ്ങള്ക്ക് കണക്കില്ല. അത്രമേല് ആളുകളെ സ്വാധീനിച്ച ഒരു കഥയും കഥാപാത്രവുമാണ് അങ്കിള് സ്ക്രൂജ്. ജിം കാരിയുടെ അങ്കിള് സ്ക്രൂജും മപ്പറ്റ് ക്രിസ്ത്മസ് കാരളും ഒക്കെ പുതിയ കഥാകഥനങ്ങളില് പെടുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">അങ്കിള് സ്ക്രൂജ് വല്ലാത്തൊരു പിശുക്കനാണ്. കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ക്ലാര്ക്കിന് തണുപ്പുമാറ്റാന് ഒരല്പം കല്ക്കരി പോലും അയാള് കൊടുക്കില്ല. കൂടെ അയാളും തണുത്തുവിറച്ചിരിക്കുകയും ചെയ്യും. നല്ല ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയോ നല്ല ഉടുപ്പുകളിടുകയോ ചെയ്യില്ല. ആര്ത്തിയും പിശുക്കുമാണ് അങ്കിള് സ്ക്രൂജ്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഡിക്കന്സ് തന്നെ അങ്കിള് സ്ക്രൂജിനെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നത് നോക്കുക. അത് കേട്ടാല് നമ്മുടെ മനസ്സില് ഒരു പടുവൃദ്ധന് പിശുക്കശിരോമണിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞുവരും. 'അയാളുടെ ഉള്ളിലെ മരവിപ്പ് മുഖത്തെ കൂടുതല് രൂക്ഷമാക്കി. കൂര്ത്ത മൂക്കും ചുളിഞ്ഞ കവിളുകളും ഒക്കെയായി തണുത്തുറഞ്ഞ ഒരു രൂപം; ചുവന്ന കണ്ണുകള്, നീല നിറം പരന്ന നേര്ത്ത ചുണ്ടുകള്, അതിലൂടെ അരിച്ചരിച്ചുപുറത്തുവരുന്ന ധാര്ഷ്ട്യം കലര്ന്ന ഒച്ച.'</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">തുടക്കത്തില് തന്നെ നിര്ധനരായ മനുഷ്യര്ക്കുവേണ്ടി ക്രിസ്തുമസ് കാലത്ത് പണം ശേഖരിക്കാന് ഇറങ്ങിയ ചില മനുഷ്യരെ സ്ക്രൂജ് പരിഹസിക്കുന്നുണ്ട്. സ്ക്രൂജ് അത്തരം ദാനധര്മ്മങ്ങള്ക്ക് എതിരാണ്. തന്റെ സാമ്രാജ്യം താന് കഷ്ടപ്പെട്ട് പടുത്തുയര്ത്തിയതാണെന്നും അതില് നിന്നൊരു ചില്ലിക്കാശുപോലും അനാവശ്യമായി ചെലവാക്കാനാകില്ലെന്നുമാണ് സ്ക്രൂജിന്റെ പക്ഷം. ക്രിസ്തുമസിനു കീഴ്ജീവനക്കാരന് ഒരു അവധികൊടുക്കുന്നതോ ഓഫീസുമുറിയിലെ മരവിപ്പുമാറ്റാന് ഒരല്പം കല്ക്കരി കത്തിച്ചുവയ്ക്കുന്നതോ സ്വന്തം സഹോദരിയുടെ മകനോടൊപ്പം ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കുന്നതോ ഒക്കെയാണ് സ്ക്രൂജിന്റെ നോട്ടത്തിലെ അനാവശ്യചിലവുകള്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
</div>
<div class="caption left media-element file-media-original" style="float: left; height: 225px; line-height: 1.538em; margin: 15px !important; padding: 3px; width: 300px;">
<img alt="" class="media-element file-media-original" src="http://m1s31.s3.amazonaws.com/ccarole_1.jpg" height="603" style="border: 1px solid rgb(204, 204, 204); float: left; height: 225px; line-height: 1.538em; margin: 5px; max-width: 100%; overflow: hidden; padding: 2px; vertical-align: middle; width: 300px;" title="" typeof="foaf:Image" width="804" /><br />
<div style="color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-left: auto; margin-right: auto; overflow: hidden; padding: 5px 1px;">
</div>
</div>
<span style="font-family: inherit;">കഥയില് അങ്കിള് സ്ക്രൂജിനെക്കാണാന് ക്രിസ്തുമസ് ദിവസം പഴയ ബിസിനസ് പങ്കാളി മാര്ലിയുടെ പ്രേതം വരുന്നു. സ്വന്തം ജീവിതത്തിലെ പിശുക്ക് പ്രേതജീവിതത്തില് കാലില് ചങ്ങലയും പണപ്പെട്ടികളും കല്ക്കരിച്ചാക്കുകളുമായി നിരക്കിക്കൊണ്ടുനടക്കുകയാണ് മാര്ലി. തന്റെ പഴയ സുഹൃത്തിനു അതെ ഗതി വരല്ലേ എന്നുകരുതി ചില മുന്നറിയിപ്പുകള് നല്കാനാണ് മാര്ലിയുടെ വരവ്. മാര്ലിക്ക് പിറകെ ഒന്നൊന്നായി മറ്റുമൂന്ന് പ്രേതാത്മാക്കളും: കഴിഞ്ഞുപോയ ക്രിസ്തുമസ്, ഇപ്പോഴത്തെ ക്രിസ്തുമസ്, ഭാവിയിലെ ക്രിസ്തുമസ് എന്നിങ്ങനെ മൂന്നുതരം ക്രിസ്തുമസ് ദ്രിശ്യങ്ങള് പ്രേതാത്മാക്കളിലൂടെ അങ്കിള് സ്ക്രൂജില് എത്തുന്നു.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഒന്നാമത്തെ പ്രേതം സ്ക്രൂജിനെ അയാളെ ആര്ത്തിയും പിശുക്കും മൂടുന്നതിനുമുന്പുള്ള ഒരു കുട്ടിക്കാലം കാണിച്ചുകൊടുത്തു. രണ്ടാമത്തെ പ്രേതം അയാള്ക്കുചുറ്റുമുള്ള മനുഷ്യരുടെ ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ ജീവിതവും അവര് അനുഭവിക്കുന്ന കൊച്ചുദുഖങ്ങളും കൊച്ചുസന്തോഷങ്ങളും കാണിച്ചുകൊടുത്തു. സ്ക്രൂജിന്റെ കഠിനഹൃദയം ഉരുകുന്ന തരം കാഴ്ചകള്! അവനവന്റെ സാമ്രാജ്യങ്ങള് ഉയര്ത്തുന്നതിനിടെ കളഞ്ഞുപോകുന്ന മനുഷ്യത്വത്തെയാണ് ഈ പ്രേതഭാഷനങ്ങളിലൂടെ സ്ക്രൂജ് തിരിച്ചറിയുന്നത്. എല്ലാ വിഷമതകള്ക്കിടയിലും സന്തോഷം നിലനില്ക്കുന്ന ഒരു വീട്ടില് 'നിഴല് വന്നുമൂടുന്നത്' അവിടെ സ്ക്രൂജിന്റെ പേര് സംസാരവിഷയമാകുമ്പോഴാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">കഥ പുരോഗമിക്കുമ്പോള് സ്ക്രൂജ് നേടുന്നത് ഒരു മനുഷ്യഹൃദയം കൂടിയാണ്. അവസാനത്തെ പ്രേതം വന്നു ഭാവിയിലെ ഒരു ക്രിസ്ത്മസ് ദിവസം ഏറ്റവും ദയനീയമാം വിധം ഒറ്റപ്പെട്ട് മരിക്കുന്ന സ്ക്രൂജിനെകൂടി കാട്ടിക്കൊടുക്കുമ്പോള് അത് സ്ക്രൂജിനു സഹിക്കാവുന്നതിലുമേറെയാണ്. ഉറക്കമുണരുന്ന പുതിയ സ്ക്രൂജ് തന്റെ പാവം ക്ലാര്ക്കിന്റെ കുടുംബത്തിനു ക്രിസ്ത്മസ് സമ്മാനമായി ഒരു വലിയ ടര്ക്കിയെ അയയ്കുന്നു, അതും അജ്ഞാതമായി.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">പിന്കുറിപ്പ്: ഈ കഥ വായിച്ച ഉടന് തന്നെ ചരിത്രകാരനായ തോമസ് കാര്ലൈല് ഇറങ്ങിപ്പോയി ഒരു വലിയ ടര്ക്കിയെവാങ്ങി എന്നാണ് കഥ. ഇതുവായിച്ച പലരും തങ്ങളുടെ കീഴ്ജീവനക്കാരോടും ചുറ്റുമുള്ള സഹജീവികളോടും ദീനാനുകമ്പയോടെ പെരുമാറാന് തുടങ്ങിയെന്നും പറഞ്ഞുകേള്ക്കുന്നു. പുസ്തകം വിട്ടഴിഞ്ഞതിനോ ഇന്നും പുതിയ പുതിയ റീപ്രിന്റുകള് ഇറങ്ങുന്നതിണോ വായിക്കപ്പെടുന്നതിനോ ഒന്നും ഒരു കുറവുമില്ല. ഈ കുറിപ്പ് വായിക്കാനിടവരുന്ന സഹജീവികളോട് തീരെ അനുകമ്പയില്ലാത്ത അങ്കിള് സ്ക്രൂജുമാര് എത്രയും വേഗം ക്രിസ്ത്മസ് കാരളിന്റെ ഒരു പ്രതി സംഘടിപ്പിക്കാനും വായിച്ചുനോക്കാനും അപേക്ഷ. നിങ്ങളുടെ ജീവിതം അപ്രതീക്ഷിതമാം വിധം മാറിപ്പോയേക്കാം. </span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<a href="http://www.mediaonetv.in/news/13644/thu-10242013-1139"><span style="font-family: inherit;">mediaone link </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-60320582210782550082014-03-02T12:47:00.001-08:002014-03-02T22:49:55.030-08:00ഒരു കുറ്റവാളിയുടെ വിദഗ്ധോപദേശ പരീക്ഷണങ്ങള്<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/jim%20and%20sherleck.png" style="background-color: transparent;" /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ചെറുപ്പത്തില് വായിച്ച ഏതോ ഒരു ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് സംക്ഷിപ്തരൂപത്തിന്റെ ആമുഖത്തില് എഡിറ്റര് പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. (ഓര്മ്മയില് നിന്ന് പകര്ത്തുന്നത്). “സ്വാധീനിക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരുകള് മക്കള്ക്കോ വളര്ത്തുജന്തുക്കള്ക്കോ ഒക്കെ ആളുകള് ഇടാറുണ്ട്. എന്നാല് ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് എന്ന പേര് മാത്രം ആരും അങ്ങനെ ചാടിക്കയറി ഇടില്ല. അത്ര ബുദ്ധിശാലിയായില്ലെങ്കില് ആ പേര് വലിയ ഒരു ഭാരമായിത്തീരും. ഒരു പക്ഷെ പേരിന്റെ ഉടമ ഒരു കോമാളിവേഷമായി മാറാനും മതി.” ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് ആരാധനയുടെയും അമ്പരപ്പിന്റെയും അന്തരീക്ഷത്തില് സംഗതി ശരിയാണല്ലോ എന്ന് എനിക്കും തോന്നി. എം ടി തന്റെ കഥയിലെ പൂച്ചക്ക് പേരിട്ടതൊഴിച്ചാല് വേറെ എവിടെയും ഞാന് ഷെര്ലക്ക് എന്ന പേര് കണ്ടിട്ടില്ല. പൂച്ചകള് വലിയ ബുദ്ധിജീവികളായതുകൊണ്ട് അവരെക്കൊണ്ട് ആ പേരിന്റെ പ്രൌഡിക്കൊപ്പിച്ച് ജീവിക്കാന് സാധിക്കുമായിരിക്കും.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ഷെര്ലക്ക് ഹോംസിനെപ്പറ്റി പിന്നീടൊരിക്കല് എഴുതാം. ഇത്ര പ്രശസ്തനായതുകൊണ്ട് ടിയാനെപ്പറ്റി ഞാന് എഴുതിയില്ലെങ്കിലും ഒന്നും സംഭവിക്കാനുമില്ല. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് പ്രൊഫസര് ജെയിംസ് മോറിയാര്ട്ടിയെപ്പറ്റിയാണ്. സര് ആര്തര് കോനന് ഡോയല് സൃഷ്ടിച്ച ഷെര്ലക്ക് ഹോംസിനോളവും വാട്സണോളവും തന്നെ മികച്ച കഥാപാത്രമാണ് പ്രൊഫസര് ജയിംസ് മോറിയാര്ട്ടി. ഡോയലിന്റെ നാലാമത്തെയും അവസാനത്തെതുമായ ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് നോവല് ഭീതിയുടെ താഴ്വര (The Valley of Fear)യില് മോറിയാര്ട്ടിയെപ്പറ്റി പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. “മോറിയാര്ട്ടിയെ കുറ്റവാളിയെന്നു വിളിച്ചാല് നിയമത്തിനുമുന്നില് നിങ്ങള് അപകീര്ത്തികരമായ പ്രചരണം നടത്തിയെന്നേവരൂ- അതാണ് അതിലെ അത്ഭുതവും മേന്മയും! എക്കാലത്തെയും ഏറ്റവും മികച്ച ഗൂഡാലോചനക്കാരനാണ് അയാള്. ഓരോ കുറ്റകൃത്യവും നിര്ണ്ണയിക്കുന്ന, അധോലോകത്തെ കൈപ്പിടിയിലൊതുക്കുന്ന തലച്ചോറ്. രാജ്യങ്ങളെ വളര്ത്താനോ തളര്ത്താനോ കെല്പ്പുള്ളവന്, അതാണ് മോറിയാര്ട്ടി! എന്നാല് എല്ലാ സംശയങ്ങളില്നിന്നും അയാള് ഒഴിഞ്ഞുനില്ക്കും. ഒരു കുറ്റാരോപണവും അയാളിലെത്തില്ല. അത്ര കറകളഞ്ഞതാണ് അയാളുടെ നിയന്ത്രണം. അത്ര സൂക്ഷ്മതയോടെയാണ് അയാള് തന്നെത്തന്നെ മായ്ച്ചുകളയുന്നത്. ഈ വാക്കുകള് പറഞ്ഞതുകൊണ്ടുതന്നെ അയാള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ പേരില് മാനനഷ്ടത്തിന് കേസ് കൊടുക്കാന് കഴിയും. പിന്നെ ജീവിതകാലം മുഴുവന് നിങ്ങള്ക്ക് കിട്ടുന്ന പെന്ഷന് അതിനുവേണ്ടി ചെലവഴിക്കേണ്ടി വരും.” (സ്വതന്ത്രവിവര്ത്തനം)</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">സിനിമയിലും സാഹിത്യത്തിലുമൊക്കെയായി നാം പരിചയപ്പെട്ടിട്ടുള്ള വില്ലന്മാരില് ഏറ്റവും മികച്ച ഒരാളുടെ വാങ്മയചിത്രമാവും ഇത്. എന്നിട്ടും ഡോയല് തന്റെ കഥകളില് ആകെ രണ്ടെണ്ണത്തില് മാത്രമേ മോറിയാര്ട്ടിയുടെ കഥാപാത്രത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുള്ളൂ എന്നത് ആശ്ചര്യകരമാണ്. The Final Problem, The Valley of Fear എന്നീ രണ്ടുകഥകളില് മാത്രമാണ് മോറിയാര്ട്ടി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. The Empty House, The Norwood Builder, The Missing Three-Quarter, The Illustrious Client, His Last Bow എന്നീ കഥകളില് മോറിയാര്ട്ടിയെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഷെര്ലക്ക് ഹോംസിനെപ്പറ്റി വിവരിക്കുന്നത്ര അധികം വാക്കുകളില് മോറിയാര്ട്ടിയെപ്പറ്റി പറയുന്നില്ലെങ്കിലും കഥാപാത്രത്തിന്റെ തികവിനോ ആ കഥാപാത്രമുളവാക്കുന്ന പ്രതീതിക്കോ കുറവൊന്നുമുണ്ടാകുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"> ജിം മോറിയാര്ട്ടി തന്നെ ഷെര്ലക്കിനോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “ഓരോ അപസര്പ്പകകഥയിലും ഒരു പഴഞ്ചന് രീതിയിലുള്ള വില്ലന് വേണം. ഞാന് ഇല്ലെങ്കില് നീ ഒന്നുമല്ല. കാരണം നമ്മള് ഒരേ പോലെയാണ്. ആകെയുള്ള വ്യത്യാസം നീ ഒരു ബോറനാണ് എന്നതാണ്. നീ മാലാഖമാരുടെ പക്ഷത്താണ്.</span><br />
<strong><span style="font-family: inherit;">ഷെര്ലക്ക് പുനരാവിഷ്കരണങ്ങള്</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">വായനക്കാരെയോ കാഴ്ച്ചക്കാരെയോ ഒക്കെ കൂടെനിറുത്താനുതകുന്ന ഒരു പ്രധാനഘടകം എന്നും ഷെര്ലക്കിനുണ്ട്. സസ്പെന്സ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇന്നുവരെ എത്ര ഷെര്ലക്ക് പുനരാവിഷ്കരണങ്ങള് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന കണക്കെടുക്കുന്നതില് വലിയ കാര്യമില്ല. ഓരോരോ കാലത്തും കാലത്തിനുചേരുന്ന രീതിയില് ഉദ്വേഗഭരിതമായ നിമിഷങ്ങള്ക്ക് യാതൊരു കോട്ടവും വരാതെ കഥകള് പുനസൃഷ്ടിക്കാന് ഷെര്ലക്ക് ഹോംസിനെ തൊടുന്നവര് എല്ലാവരും ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. ഇതില് ഏറ്റവും പുതിയതും ഏറ്റവും ശ്രദ്ധയാകര്ഷിക്കുന്നതും ബിബിസിയില് ഒന്നും രണ്ടും സീസണ് പ്രക്ഷേപണം കഴിഞ്ഞ് മൂന്നാം സീസണ് തുടങ്ങാനായി കാഴ്ചക്കാരെ ആകാംഷയുടെ പറഞ്ഞുപഴകിയ മുള്മുനയില് നിറുത്തിയിരിക്കുന്ന ഷെര്ലക്ക് എന്ന സീരിയലാണ്. ഷെര്ലക്ക് സീരിയലിന്റെ ആരാധകര് മൂന്നാം സീസണ് ഇറങ്ങുന്നതിനും അതിന്റെ ചിത്രീകരണം ആരംഭിക്കുന്നതിനും ഒക്കെ മുന്പ് തന്നെ കഥകള് ഏതൊക്കെയാവും, എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കും എന്നൊക്കെയുള്ള ഊഹാപോഹങ്ങള് തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. 1887ല് പുറത്തിറങ്ങിയ ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് കഥകള് ഒരു നൂറ്റാണ്ട് പിന്നിട്ടിട്ട് ഏറെ കൊല്ലം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആളുകളുടെ ആവേശമോ താല്പ്പര്യമോ ഒട്ടും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഷെര്ലക്ക് സീരിയലാവട്ടെ പഴയ കാലവും കഥയും പുനസൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുപകരം വര്ത്തമാനകാലത്തില് നടക്കുന്നതായാണ് കഥകളെ സമീപിക്കുന്നത്. ഐ ഫോണ് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ്, ഷെര്ലക്ക് ഹോംസിന്റെ കേസുകളെപ്പറ്റി ബ്ലോഗ് എഴുതുന്ന വാട്സന്, കമ്പ്യൂട്ടര് കോഡ് വിദഗ്ധനായ ജിം മോറിയാര്ട്ടി എന്നിങ്ങനെ പറിച്ചുനടല് അങ്ങേയറ്റം രസകരവും ബുദ്ധിപരവുമായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പഴയ കഥയില് പുതിയ കാലത്തെ കൊണ്ടുവരുന്നതിന്റെ യാതൊരു മുഴച്ചുനില്ക്കലും സീരിയല് കണ്ടാല് തോന്നുകയേയില്ല. ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് വായിച്ച ആരാധകരെയും ഷേര്ലക്ക് ഹോംസ് കഥകള് പരിചയമില്ലാത്തവരെയും ഈ സീരിയല് ഒരേ അളവില് പിടിച്ചുനിറുത്തുന്നുണ്ട്. കഥയിലെ സസ്പെന്സ് കൊണ്ടും ഷെര്ലക്കിന്റെ ബുദ്ധിവൈഭവം കൊണ്ടും പുതിയ കാഴ്ചക്കാര് ഉത്സാഹത്തിലാകുമ്പോള് കറകളഞ്ഞ ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് ആരാധകര് ഓരോ കഥയും എങ്ങനെ നന്നായി പഴയതില് നിന്ന് പുതിയകാലത്തിലേയ്ക്ക് പറിച്ചുനട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കാനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്. എന്തൊക്കെയായാലും എല്ലാത്തരം കാഴ്ചക്കാരെയും രസിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പുനരവതരണം തന്നെയാണ് ഈ ബിബിസി സൃഷ്ടി.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<strong><span style="font-family: inherit;">ജയിംസ് മോറിയാര്ട്ടി ജിം മോറിയാര്ട്ടിയായി മാറുമ്പോള്</span></strong></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">ആര്തര് കോനന് ഡോയലിന്റെ ഷെര്ലക്ക് ഹോംസില് നിന്നും ബിബിസി ഷെര്ലക്കില് എത്തുമ്പോള് ഉള്ള പ്രധാനമാറ്റങ്ങളില് ഒന്ന് മോറിയാര്ട്ടിക്ക് വരുന്ന മാറ്റമാണ്. ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് അന്നും ഇന്നും നന്മയുടെ പാതയില് നടക്കുന്ന ഒരു മാലാഖയൊന്നുമല്ല. ഹോംസിനെ ആകര്ഷിക്കുന്നത് ബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് കുറ്റകൃത്യങ്ങള് തെളിയിക്കാന് കഴിയുന്നതിലുള്ള ആവേശം മാത്രമാണ്. ഭൂമിയില് നന്മ പുനസ്ഥാപിച്ചുകളയാം എന്ന സൂപ്പര് ഹീറോ ലക്ഷ്യമൊന്നും ഹോംസിനില്ല. അത് പഴയ ഹോംസിനും ഇല്ല, പുതിയ ആള്ക്കുമില്ല. എന്നാല് പണ്ടത്തെ ഹോംസിനെക്കാള് ബിബിസി ഹോംസിനെ ഒരു ഹീറോ ആക്കി നിലനിര്ത്താന് മോറിയാര്ട്ടിക്ക് വലിയ പങ്കു കഥയുടെ പുനരാഖ്യാനം കല്പ്പിച്ചു നല്കുന്നുണ്ട്. നിരുപദ്രവകരമായ കേസുകള് തെളിയിക്കല് കൂടി പഴയ ഹോംസ് ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില് പുതിയ ചിത്രീകരണത്തില് എല്ലാത്തിനും പിന്നില് ഒരു പ്രധാനശക്തിയായി ജിം മോറിയാര്ട്ടി നിലകൊള്ളുന്നു. മോറിയാര്ട്ടിയുമായുള്ള രസം പിടിച്ച കളിയാണ് ഷെര്ലക്കിനെ നന്മയുടെ പക്കല് നിറുത്തുന്നത്. ഒരേ തരം ചിന്താശേഷിയും ഒരേ തരം ഭ്രാന്തുമുള്ളവരായാണ് ഇതില് ഷെര്ലക്കിനെയും മോറിയാര്ട്ടി യെയും അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ജിം മോറിയാര്ട്ടി തന്നെ ഷെര്ലക്കിനോട് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “ഓരോ അപസര്പ്പകകഥയിലും ഒരു പഴഞ്ചന് രീതിയിലുള്ള വില്ലന് വേണം. ഞാന് ഇല്ലെങ്കില് നീ ഒന്നുമല്ല. കാരണം നമ്മള് ഒരേ പോലെയാണ്. ആകെയുള്ള വ്യത്യാസം നീ ഒരു ബോറനാണ് എന്നതാണ്. നീ മാലാഖമാരുടെ പക്ഷത്താണ്.” കുറ്റകൃത്യങ്ങള് സ്കോട്ട്ലന്റ് യാര്ഡിനു തെളിയിക്കാനാകാതെ വരുമ്പോള് അവര് വിദഗ്ധോപദേശം തേടുന്ന ഡിറ്റക്ടീവാണ് ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ്. ഒരുപക്ഷെ പിന്നീടുവന്ന ആയിരക്കണക്കിന് ഡിറ്റക്ടീവ് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പ്രാഗ് രൂപമാണ് ഹോംസ്. അതേപോലെ തന്നെ ലോകത്തുനടക്കുന്ന കുറ്റകൃത്യങ്ങള്ക്കെല്ലാം വിദഗ്ധോപദേശം നല്കുന്ന ഒരു കണ്സല്ട്ടിംഗ് ക്രിമിനല് ആയാണ് ജിം മോറിയാര്ട്ടി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലുമൊക്കെ പഴയ പ്രൊഫസര് ജയിംസ് മോറിയാര്ട്ടിയില് നിന്ന് ഏറെ വ്യത്യസ്തനാണ് ജിം. പഴയ കഥയില് ഒരു അദൃശ്യനിഴലായി നിന്നുകൊണ്ട് വയസന് പ്രൊഫസര് മോറിയാര്ട്ടി ഭീതി സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നുവെങ്കില് വെറുതെ ബോറടി മാറ്റാന് ഷെര്ലക്കിന്റെ കൂടെ കള്ളനും പോലീസും കളിക്കാന് ഒരുങ്ങുന്ന തമാശക്കാരന് സൈക്കോട്ടിക്ക് പയ്യനാണ് പുതിയ മോറിയാര്ട്ടി. ജിമ്മും ഷെര്ലക്കുമായുള്ള ഒരു സംഭാഷണം ഒന്ന് കണ്ടുനോക്കുന്നത് രസകരമായിരിക്കും.<a href="http://www.youtube.com/watch?v=YN7DYPJLXkc" style="color: #006ca5; text-decoration: none;">http://www.youtube.com/watch?v=YN7DYPJLXkc</a></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;">എന്തൊക്കെയായാലും അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വില്ലന്മാരില് അഗ്രഗണ്യനാണ് മോറിയാര്ട്ടി. എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം. മറ്റെല്ലാത്തിന്റെയും പ്രാധാന്യം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇല്ലാതാക്കിക്കളയുന്ന കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടുപോലെ ഒരു കഥാപാത്രമാണ് അയാള്. ഷെര്ലക്ക് ഹോംസ് തന്നെ പറയുന്നതുപോലെ അയാള് ഉണ്ടോ അതോ ഇല്ലയോ, അയാള് തന്നെയാണോ ശരിയായ വില്ലന്, അതോ അയാള് ഒരു സാധാരണ അഭിനേതാവ് മാത്രമാണോ, ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടും ഈ കോളം വായിച്ചുകൊണ്ടും ശരിക്കുള്ള മോറിയാര്ട്ടി വേറെയെവിടെയെങ്കിലും ഇരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നൊക്കെ സന്ദേഹിച്ചുകൊണ്ട് നിറുത്താം.</span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: rgb(85, 85, 85) !important; line-height: 0.96em !important; margin-bottom: 10px;">
<a href="http://www.mediaonetv.in/news/11664/mon-09302013-1609"><span style="font-family: inherit;">mediaone link </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-45836368641931369672014-03-02T12:44:00.000-08:002014-03-02T22:50:19.859-08:00ആഖ്യാതാവ് മരണം<span style="font-family: inherit;"><img src="http://www.mediaonetv.in/sites/default/files/styles/large/public/field/image/BOOK%20COVER_0_1.jpg" /></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #555555; line-height: 23.040000915527344px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #555555; line-height: 23.040000915527344px;">ഭാഷയിലേയ്ക്കും കവിതയിലെയ്ക്കും ഉള്ള ആദ്യ പ്രവേശികകള് പള്ളിപ്പാട്ടുകളായിരുന്നു. അതില് തന്നെ മരണഒപ്പീസുകള്ക്കുള്ള ഭാഷാസൗന്ദര്യവും തീക്ഷ്ണതയും അന്നുകേട്ട പാട്ടുകളില് വേറെയൊന്നിനും തോന്നിയിരുന്നില്ല. ഒപ്പീസുകള്ക്കിടയില് “ചെന്തീപോലൊരു മാലാഖ” എന്നൊക്കെ കേള്ക്കുമ്പോള് പേടിച്ചിരുന്നു, മരണം വരുന്നത് തീപോലെ ചുവന്ന ഒരു മാലാഖയുടെ രൂപത്തിലാവും എന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നു, എനിക്ക് ജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ചുപോകേണ്ട എന്ന കേണുപറച്ചിലുകളെ തീരെ വകവയ്ക്കാത്ത ദയാശൂന്യനായ ഒരു മാലാഖ. എന്തായാലും വായനയുടെ ലോകം മാര്ക്കസ് സുസാക്കിന്റെ “ദി ബുക്ക് തീഫില്” എത്തിനില്ക്കുമ്പോള് മരണം രസികനായ ഒരു ആഖ്യാതാവായി മാറുന്നു. മരണം എന്ന കഥാപാത്രം ചരിത്രാതീതകാലം മുതല് മനുഷ്യരുടെ സങ്കല്പ്പത്തിലുണ്ട്. യമരാജനായും ഗ്രിം റീപ്പറായും മരണദൂതനായ മാലാഖയായും കാലങ്കോഴിയായും ഒക്കെ പല സംസ്കാരങ്ങളിലും മരണം നിറയുന്നു. പുരുഷരൂപത്തിലും സ്ത്രീരൂപത്തിലും മരണം ചിത്രീകരിക്കപ്പെടാറുണ്ട്. മരണമടഞ്ഞ ഭാര്യയെ പാതാളലോകത്തോളം ചെന്ന് തിരിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന ഒര്ഫിയസിന്റെ കഥയും ആത്മാവിനെ വരിഞ്ഞുകെട്ടി നരകത്തിലെത്തിക്കുന്ന യമരാജനും ഒക്കെ മനുഷ്യന്റെ മരണസങ്കല്പ്പങ്ങളുടെ മിഴിവാര്ന്ന ചിത്രങ്ങളാണ്. ബുക്ക് തീഫ് എന്ന നോവലില് മരണം മാനുഷികവികാരങ്ങളുള്ള ഒരു കഥപറച്ചിലുകാരനാകുന്നു. മരണത്തിന് മരണങ്ങള് കണ്ടുമടുക്കുന്നുണ്ട്, വിശ്രമം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്, തമാശകള് പറയുന്നുമുണ്ട്. “എന്നെ മനുഷ്യര് വേട്ടയാടുന്നു” എന്ന് പറയുന്ന ഒരു മരണം ഒരുതരത്തില് നോക്കിയാല് രസികന് തന്നെയാണ്. മരണത്തിനും ഒരു ഹൃദയമുണ്ടെന്നാണ് നോവലിന്റെ പക്ഷം. ഓടുന്ന ചെറുപ്പക്കാര് എല്ലാവരും കരുതും തങ്ങള് മറ്റുള്ള ചെറുപ്പക്കാരോട് മത്സരിച്ചാണ് ഓടുന്നതെന്ന്. എന്നാല് സത്യത്തില് അവര് തന്റെ അരികിലെയ്ക്കാണ് ഓടിയെത്തുന്നതെന്ന് പറയുന്ന ചതുരനായ മരണമാണ് പുസ്തകത്തില് കഥ പറയുന്നത്.ബുക്ക് തീഫ് എന്ന പുസ്തകം കൗമാരകാലവായനക്കാരെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പലരും ഇതിനെ ജൂതകൂട്ടക്കൊലക്കാലത്തെ ഹാരിപോട്ടര് കഥ എന്നൊക്കെ വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. സംഗതി സത്യവുമാണ്. മ്യൂണിച്ചിനടുത്തുള്ള മോള്ച്ചിങ്ങ് എന്ന ജര്മ്മന് ടൌണിലാണ് കഥ നടക്കുന്നത്. ഒന്പതുവയസുള്ള ലിസല് മേമിന്ഗര് എന്ന പുസ്തകമോഷ്ടാവ് വളര്ത്തുമാതാപിതാക്കളുടെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോഴാണ് കഥ തുടങ്ങുന്നത്. അവള് മോഷ്ടിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ പുസ്തകം “കുഴിവെട്ടുകാരന്റെ കൈപ്പുസ്തക”മാണ്. അത് കിട്ടുന്നതോ അവളുടെ സഹോദരന്റെ മൃതദേഹം മറവുചെയ്യുന്ന ദിവസവും. ആദ്യത്തെ പുസ്തകമോഷണം നടക്കുമ്പോള് അവള്ക്ക് വായിക്കാനറിയില്ല, സ്കൂളില് അവള് അതിന്റെ പേരില് പിന്നീട് പരിഹാസപാത്രവുമാകുന്നുണ്ട്. അവളുടെ വളര്ത്തുപിതാവാണ് അവളെ വായിക്കാന് പഠിപ്പിക്കുന്നത്.ലിസലിന്റെ വളര്ച്ചയിലൂടെ തന്നെ നോവലില് നാസി പാര്ട്ടിയുടെ വളര്ച്ചയും രേഖപ്പെടുന്നു. ലിസല് ജര്മന് പെണ്കുട്ടികള്ക്കുള്ള ഹിറ്റ്ലര് സംഘടനയില് അംഗമാകുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല് അവരുടെ വീട്ടില് അവര് ഒളിപിച്ചുതാമസിപ്പിക്കുന്ന ജൂതയുവാവ് ലിസലിന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തായി മാറുന്നുണ്ട്. ജൂതനായ മാക്സിനെ രക്ഷപെടാന് സഹായിക്കുന്നത് ഹിറ്റ്ലറുടെ മേഇന് കാംഫ് എന്ന പുസ്തകമാണ് എന്നത് രസകരമായി മെനഞ്ഞെടുത്ത ഒരു വൈപരീത്യമാണ് കഥയില്. നാസി അംഗങ്ങള് ജൂതപുസ്തകങ്ങള് കൂട്ടിയിട്ടു കത്തിക്കുന്ന തീക്കൂനയില് നിന്നാണ് ലിസല് അവളുടെ രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകം മോഷ്ടിക്കുന്നത്. പകുതിവെന്ത പുസ്തകം ഷര്ട്ടിനുള്ളില് ഒളിപ്പിച്ചത് അവളെ അക്ഷരാര്ത്ഥത്തില് പൊള്ളിക്കുന്നുണ്ട്. ശരിക്കും ഹാരിപോട്ടര് നോവലുകളുടെ ശൈലിയിലുള്ള സാഹസികകഥ തന്നെയാണ് ബുക്ക് തീഫും. ആകെയുള്ള മാറ്റം ഭീകരസത്വങ്ങള്ക്കും ലോര്ഡ് വോള്ഡര്മോട്ടിനും പകരമായി ഇതിലുള്ളത് സാക്ഷാല് ഹിറ്റ്ലര് തന്നെയാണ് എന്ന് മാത്രം. </span><strong style="background-color: white; color: #555555; line-height: 23.040000915527344px;">മനുഷ്യമുഖമുള്ള മരണം</strong><span style="background-color: white; color: #555555; line-height: 23.040000915527344px;">കഥ നടക്കുന്നത് നാസി ജര്മനിയിലായതുകൊണ്ടുതന്നെ മരണങ്ങള് പുസ്തകത്തിലുടനീളം ഉണ്ട്. മരണമാണ് കഥയിലൂടെ വായനക്കാരെ നയിക്കുന്നത്. മരണത്തിന്റെ സംഭാഷണങ്ങള് കേട്ടാല് പേടിപ്പിക്കുന്ന സത്വം എന്നൊന്നും തോന്നില്ല, മറിച്ച് മരണം ഒരു സാധാരണമനുഷ്യനാണ് എന്നാണ് തോന്നുക. മരണത്തിന് സന്തോഷങ്ങളും ദുഖങ്ങളുമുണ്ട്. നാസി ജര്മനിയുടെ മൂര്ധന്യത്തില് അവധിയില്ലാതെ പണിയെടുത്ത് മരണം വിഷാദത്തില് അകപ്പെടുന്നുപോലുമുണ്ട്. ഓരോ മനുഷ്യമരണവും തന്നെ കൂടുതല് വിഷാദത്തിലാഴ്ത്താതിരിക്കാനായി മരണം ഓരോരുത്തരും മരിക്കുന്ന സമയത്തെ ആകാശത്തിന്റെ നിറം ഒക്കെ നോക്കിനില്ക്കലാണ് പതിവ്. തന്റെ ജോലിക്ക് കൂടുതല് അര്ഥം കണ്ടെത്താനായി മരണം പല ശ്രമങ്ങളും നടത്താറുണ്ട്. ധൈര്യശാലികളായ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതകഥകള് ശേഖരിക്കുകയാണ് അതിലൊന്ന്. അങ്ങനെയാണ് ലിസലും മരണത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയില് പെടുന്നത്. “നീയും നിന്റെ മനുഷ്യായുസ്സും വിലയേറിയതാണെന്ന് എന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തലാണ് ഈ കഥ” എന്നാണ് മരണം ലിസലിനെ പറ്റി പറയുന്നത്. മനുഷ്യര്ക്ക് എങ്ങനെ ഇത്രയും വൈരൂപ്യവും സൌന്ദര്യവും ഒരുമിച്ച് തങ്ങളുടെയുള്ളില് കൊണ്ടുനടക്കാന് കഴിയുന്നു എന്നതാണ് മരണത്തെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നത്. ഇത്രമേല് ഇരുളും വെളിച്ചവും ഒരുമിച്ച് എങ്ങനെ മനുഷ്യരുടെ മനസ്സില് നിറയുന്നുവെന്നത് മരണത്തിന് മനസിലാക്കാനാകുന്നില്ല. എന്നാല് ഇതൊന്നും മരണം ലിസലിനോട് പറയുന്നില്ല. ആകെ അവളോട് പറയുന്നത് “എന്നെ മനുഷ്യര് വേട്ടയാടുന്നു” എന്ന് മാത്രമാണ്. മരണത്തെ വേട്ടയാടുന്ന മനുഷ്യര് ഭൂമിയില് മരിക്കാതെ അവശേഷിക്കുന്നവരാണ്. പൂര്ത്തിയാകാത്ത അവരുടെ കഥകളാണ് മരണത്തിന്റെ സമാധാനം കെടുത്തുന്നത്. മരണമല്ല ആളുകളുടെ ജീവനെടുക്കുന്നത്, ജീവിതമാണ്. ആളുകള് മരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് മരണം നിലനില്ക്കുന്നത്. മാത്രമല്ല ഇതില് മരണം ആയുധങ്ങളോ വരിഞ്ഞുകെട്ടാന് കയറോ കൊണ്ടുനടക്കുന്നില്ല. മരണത്തെ കണ്ടാല് എങ്ങനെയിരിക്കും എന്നറിയാന് ആകാംക്ഷയുള്ളവര് കണ്ണാടിയെടുത്ത് നോക്കാനാണ് മരണം ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. മരണമാണ് മനുഷ്യരെ തുല്യരാക്കുന്നത്, മരണമാണ് ഒരര്ത്ഥത്തില് നോക്കിയാല് ഏറ്റവും വലിയ മാനവികത. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #555555; line-height: 23.040000915527344px;"><br /></span>
<span style="color: #555555;"><span style="background-color: white; line-height: 23.040000915527344px;"><a href="http://www.mediaonetv.in/news/15070/sat-09072013-1723">mediaone link </a></span></span></span>prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-41077754189267089472014-03-02T12:39:00.000-08:002014-03-02T22:50:47.259-08:00എന്റെ കാലീപീലീ പെണ്ണുങ്ങള്<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഇത് എന്റെ ചുറ്റും ഞാന് കണ്ടുപരിചയിച്ചു, സ്നേഹിച്ചുവളര്ന്ന ചിലരെപ്പറ്റിയാണ്. വളരെ സ്വകാര്യമായ ഓര്മ്മകള്, വീട്ടുകാര്യങ്ങള്, സ്വകാര്യങ്ങള്. എന്റെ ഈ ചുരുങ്ങിയ ജീവിതകാലയളവില് ഞാന് കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളില് കുറഞ്ഞത് എഴുപത് ശതമാനമെങ്കിലും നേഴ്സുമാരാണ്. എന്റെ സഹോദരിമാര്, എന്റെ കൂട്ടുകാരികള്, എന്റെ നാത്തൂന്മാര്, എന്റെ ആന്റിമാര്, എന്റെ അയല്ക്കാരികള്, എന്റെ നാട്ടുകാരികള്, എല്ലാവരും നേഴ്സ്മാരാണ്. എന്റെ ചുറ്റുമുള്ള ലോകം ഇങ്ങനെ നിലനിന്നുപോകുന്നത് ഈ പറയുന്ന 'കാലീപീലീ' നേഴ്സുമാരുടെ കഷ്ടപ്പാടിന്റെ പുറത്താണ്. അതില് കറുത്തവര്, വെളുത്തവര്, തടിച്ചവര്, മെലിഞ്ഞവര്, സുന്ദരികള്, മിടുക്കികള്, കേമികള്, തന്റേടികള്, ചുണക്കുട്ടികള്, അയ്യോപാവത്തികള് എന്നിങ്ങനെ ഒരുപാടുതരം പെണ്ണുങ്ങള് പെടും. ഇവരില് ആരുടെയെങ്കിലും ശ്വാസം വീഴുന്നിടത്ത് പോലും കുമാര് വിശ്വാസ് പെടാതിരിക്കട്ടെ എന്ന പ്രാര്ഥനയോടെ എണ്ണിയാല് തീരാത്ത എന്റെ മലയാളി നേഴ്സ് സമുദ്രത്തില് നിന്നും ചിലരെ പരിചയപ്പെടുത്താം.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">പ്രസംഗതിലകം ജിന്സി</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">പ്ലസ്ടുവിന് പഠിക്കുമ്പോള് ജിന്സി ഇന്ത്യയുടെ എതെങ്കിലുമൊരു ഭാഗത്തുപോയി പ്രസംഗിച്ച് സമ്മാനവുമായി വന്നതിന്റെ വിശേഷം പങ്കുവയ്ക്കാനില്ലാത്ത്ത ഒരു അസംബ്ലി പോലും സ്കൂളില് ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. ഒരു മൈക്കിനു മുന്നില് നിറുത്തിയാല് പിന്നെ ജിന്സിക്കു മുന്നിലേയ്ക്ക് വാക്കുകള് ഒഴുകിയാണ് എത്തുക. ഒരു മലയാളിപ്പെണ് ആയി ജനിക്കുന്നതിനുപകരം ഒരു നോര്ത്ത് ഇന്ത്യന് ആണായി ജനിച്ചിരുന്നെങ്കില് അവള് ചിലപ്പോള് കുമാര് വിശ്വാസിനെ വാക്ചാതുരിയില് തോല്പ്പിച്ചേനെ. പക്ഷെ ജീവിതം അവളെ ഒരു നേഴ്സ് ആക്കി മാറ്റി. വേറെ എന്തെങ്കിലും ജോലിയെപ്പറ്റിയോ ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസ അവസരങ്ങളെപ്പറ്റിയോ ജിന്സി ചിന്തിച്ചിരുന്നോ എന്നറിയില്ല. ഒരുപാട് സാമ്പത്തിക പരാധീനതകള് അവളുടെ വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു. പ്ലസ്ടു കഴിഞ്ഞ് നഴ്സിംഗ് പഠിക്കാന് പോവുക, അതുകഴിഞ്ഞ് വിദേശത്ത് ജോലി സമ്പാദിക്കുക, കുടുംബപ്രാരാബ്ദങ്ങള് എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്നൊതുക്കുക എന്നൊക്കെ മാത്രമായിരുന്നു അവള് ചിന്തിച്ചിരുന്നത് എന്ന് തോന്നുന്നു.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">പ്ലസ്ടുവിന് കിട്ടുന്ന ഉയര്ന്നമാര്ക്കാണ് ജീവിതത്തില് ഏറ്റവും നിര്ണ്ണായകം എന്ന് കരുതിയിരുന്ന കാലം. സ്റ്റഡീലീവ് എന്ന് പറഞ്ഞ് കിട്ടുന്ന ഒരു മാസം വീട്ടുപര്യമ്പുറങ്ങളില് കൂടി തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞുനടന്ന് കളയാതെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഉന്നതവിജയം കരസ്ഥമാക്കിയേതീരൂ എന്ന് ഞങ്ങള് ഒരു ബെഞ്ചില് ഇരുന്ന് പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരികള് തീരുമാനിച്ചു. വീട്ടില് നിന്നാല് ശരിയാകില്ല, നമ്മുടെയൊന്നും വീടുകളില് ആ പ്രത്യേക പഠനാന്തരീക്ഷം ഇല്ലല്ലോ. ഒരുമാസത്തെ ഹോസ്റ്റല് ഫീസും മുടക്കി സ്കൂള്ഹോസ്റ്റലില് നിന്ന് കമ്പയിന്ട് സ്റ്റഡി നടത്തി അതുവരെയുള്ള പഠനനിലവാരത്തകര്ച്ചയ്ക്ക് ഒരുമാറ്റം വരുത്താന് തന്നെ ഞങ്ങള് ഉറപ്പിച്ചു. ജിന്സി മാത്രം പറഞ്ഞു, “കാശ് ഒരു പ്രശ്നമാണെടീ”. വീട്ടിലെ പലവിധ ഞെരുക്കങ്ങള്ക്കിടയില് ഹോസ്റ്റലില് കൊടുക്കാനുള്ള പൈസ പെട്ടെന്ന് എവിടുന്നും പൊട്ടിമുളയ്ക്കില്ലല്ലോ. എന്തായാലും പറഞ്ഞദിവസം തന്നെ ജിന്സിയും കന്യാസ്ത്രീമാര്ക്ക് ഒരുമാസത്തെ ഫീസ് കൊണ്ടുക്കൊടുത്തു. അവളുടെ അരപ്പവന്റെ മാല കുറച്ചധികം നാള് സഹകരണബാങ്കില് പണയപ്പണ്ടമായിരുന്നു. എന്നാലും റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള് അവള്ക്ക് തന്നെയായിരുന്നു ഞങ്ങളില് ഏറ്റവും കൂടുതല് മാര്ക്ക്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxNC0wMS0yNyAwODoxOTo1NA==_prafa%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">ആദ്യത്തെ കൂട്ടുകാരി</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഏറ്റവും ആദ്യത്തെ കൂട്ടുകാരി ഇന്ന് വലിയ നേഴ്സമ്മയാണ്. ബി.എസ്.സി - എം.എസ്.സി നേഴ്സ്. എന്റെ ഓര്മ്മയിലെ ആദ്യ വിദേശനേഴ്സ് ഇവളുടെ അമ്മയാണ്. അമ്മ അവധിക്കുനാട്ടില് വരിക അവള്ക്കെന്നപോലെ ആഘോഷമായിരുന്നു എനിക്കും. ആദ്യമായി വഴിസൈഡിലെ “തല്ലിത്തേങ്ങാ”യല്ലാത്ത മുഴുവന് ബദാംപരിപ്പ് തിന്നുന്നത് അവളുടെ അമ്മ കൊണ്ടുവന്നത് അവള് പങ്കുവെച്ചപ്പോഴാണ്. ഫോറിന് കശുവണ്ടി -ബദാം പരിപ്പ് കൊണ്ടുവരുന്ന ഒരു പരിഷ്ക്കാരിയായിരുന്നു ഞങ്ങള് കുട്ടികള്ക്ക് അന്നത്തെ അവളുടെ അമ്മ. ഗള്ഫില് എവിടെയോ ഒരു ആശുപത്രി ഹോസ്റ്റലില് താമസിച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ടു ജോലിചെയ്ത് കിട്ടുന്ന പൈസ മുഴുവന് സ്വരുക്കൂട്ടിവെച്ച് വര്ഷത്തില് ഒരിക്കല് മാത്രം മക്കളെയും ഭര്ത്താവിനെയും കണ്ടുള്ള ജീവിതം. അന്ന് അങ്ങനെയൊരു നേഴ്സ് ജീവിതം മനസിലാക്കാനൊന്നും ഉള്ള ബോധം ഞങ്ങള്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വളര്ന്നുവന്ന കാലത്തൊന്നും അമ്മ അരികില് ഉണ്ടാവാഞ്ഞതില് അവള്ക്കോ അനിയത്തിമാര്ക്കോ പരിഭവമുണ്ടോ എന്നൊന്നും ഞാന് ഇതേവരെ ചോദിച്ചിട്ടില്ല. അവളുടെ അനിയത്തിമാര്ക്ക് അവള് അമ്മയും കൂടിയായി മാറുന്നത് ഞാന് കണ്ടറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്. ഒന്നാം ക്ലാസില് പഠിക്കുമ്പോള് രക്ഷകര്ത്താവായി മാറിയതാണ് അവള്. അവളും അനിയത്തിമാരും അപ്പന്റെയും വല്യപ്പന്റെയും വല്യമ്മയുടെയും കൂടെ വളരേണ്ടിവന്നത് കുടുംബഭദ്രതയുണ്ടാകാന് വേണ്ടിയും അവരുടെയെല്ലാം ഭാവി സുരക്ഷിതമാകാനും വേണ്ടിയും ഒക്കെയാണ്. അവളും പിന്നീട് ഒരു നേഴ്സ് ആയത് ആരും പറഞ്ഞിട്ടല്ല. ഒരു ജോലി ഉണ്ടാവുക എന്നതിനെക്കാള് ആളുകളെ സഹായിക്കാനും ആശ്വസിപ്പിക്കാനും ഒക്കെയുള്ള മനസാണ് അവളെ നേഴ്സ് ആക്കിയത്. ഗ്വാളിയോറിലും ഡല്ഹിയിലും ബാംഗ്ളൂരിലും കേരളത്തിലും അവള് ജോലി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഈ നാടുകളിലെയെല്ലാം ഭാഷകള് നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്ത് ചുരുങ്ങിയ ശമ്പളത്തിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകള് പുറത്തു കാണിക്കാതെ പാറിപ്പറന്നുനടക്കുന്ന അവള് എന്നെ സദാ അത്ഭുതപ്പെടുത്താറുണ്ട്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">റിട്ടയേര്ഡ് ആര്മി നേഴ്സ് അയല്ക്കാരി</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഗര്ഭത്തിന്റെ അവസാനമാസങ്ങളും കുഞ്ഞുണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞുള്ള ആദ്യമാസങ്ങളും അത്ര സുഖകരമൊന്നുമായിരുന്നില്ല. മാസംതികയാതെയുള്ള പ്രസവം തടയാനായി അവസാനമാസങ്ങളില് പരിപൂര്ണ്ണ ബെഡ്റെസ്റ്റ്, എങ്ങാനും നേരത്തെ ജനിച്ചുപോയാലോ എന്നുപേടിച്ച് കുഞ്ഞിന്റെ ലങ് മച്വരിറ്റി ഉറപ്പുവരുത്താനായും പിന്നെ വേറെന്തൊക്കെയോ ഒക്കെയും കുത്തിവയ്പ്പുകള്. ഈ കുത്തിവയ്പ്പുകള്ക്ക് വേണ്ടിപ്പോലും യാത്രചെയ്ത് ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക് വരേണ്ട, റിസ്ക്കാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ ഡോക്ടര്. ഒടുവില് വീട്ടില് വന്ന് കുത്തിവയ്ക്കാന് ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന അന്വേഷണത്തിലാണ് അയല്വക്കത്തുള്ള ഒരാന്റി റിട്ടയര്ഡ് ആര്മിനേഴ്സ് ആണല്ലോ എന്ന് ഓര്മ്മ </span><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">വരുന്നത്. എഴുപതിനടുത്ത് പ്രായം വരും അവര്ക്ക്. മക്കളും കൊച്ചുമക്കളും ഒക്കെയായി വിശ്രമജീവിതത്തിലാണ്. വര്ഷങ്ങള് കുറെയായി ഒരു ഇന്ജക്ഷന് ഒക്കെയെടുത്തിട്ട്. എങ്കിലും എന്റെ അവസ്ഥ കേട്ടപ്പോള് സഹായിക്കാമെന്ന് അവര് സമ്മതിച്ചു. എല്ലാ ആഴ്ചയും ഒന്ന് വിളിച്ച് ഓര്മ്മിപ്പിക്കുക പോലും ചെയ്യുന്നതിനുമുന്പ് ആള് വീട്ടിലെത്തി. ഒരു ഉറുമ്പുകടിക്കുന്ന വേദന പോലുമില്ലാതെ കുത്തിവയ്പ്പുകള് നടന്നു. പരിചയസമ്പന്നത എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞാല് എന്താണെന്ന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞത് അങ്ങനെയാണ്. ഒടുവില് മാസം തികഞ്ഞ് പ്രസവിച്ച് സന്തോഷത്തിന് മധുരം കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കുമ്പോള് ഇനിയും ഈ സീനിയര് നേഴ്സമ്മയുടെ സേവനങ്ങള് വേണ്ടിവരുമെന്ന് ഓര്ത്തില്ല. പ്രസവം കഴിഞ്ഞ ആദ്യമാസങ്ങളില് മുലപ്പാല് കെട്ടിനിന്ന് വേദനിച്ച് ഒടുവില് ഇന്ഫക്ഷനായി സര്ജറിയും ആന്റിബയോട്ടിക്കുകളും ഒരുമാസത്തോളം ദിവസേനയുള്ള ഡ്രസ്സിങ്ങും ഒക്കെ വേണ്ടിവന്നു. വീണ്ടും നേഴ്സമ്മയുടെ പക്കല് അപേക്ഷയുമായി ഞാന്. ഒരുമാസം മുഴുവന് ദിവസേന വീട്ടില് വന്ന് ഡ്രസ്സിംഗ് ചെയ്തുതന്ന ആ എഴുപതുകാരിയോട് ഏതുവാക്കില് നന്ദിപറയണമെന്ന് അറിയില്ല.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/LNeN69V6aZc?feature=player_detailpage" width="640"></iframe></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഡ്രസിംഗ് ചെയ്തതിനൊപ്പം അവര് അമ്മയായ കാലത്തെപ്പറ്റി പറഞ്ഞുതന്നു. അന്നൊക്കെ വളരെ കുറച്ചുദിവസങ്ങള് മാത്രമാണ് നേഴ്സ്മാര്ക്ക് പ്രസവാവധി. ഡ്യൂട്ടിസമയം പകുതിയെത്തുമ്പോള് തന്നെ മുലപ്പാല് കെട്ടിനിന്ന് വേദന തുടങ്ങും. ക്വാര്ട്ടേഴ്സില് വിശന്നുകിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ ഓര്ക്കാന് ശ്രമിക്കാതെ ബാത്ത്റൂമില് പോയി പാല് പിഴിഞ്ഞുകളയും. ഒരിക്കല് നേഴ്സ് യൂണിഫോമിനു വെളിയിലേയ്ക്ക് ഉടുപ്പുനനച്ചുകൊണ്ട് പാല്ചുരന്നതിന്റെയൊപ്പം കണ്ണും ചുരന്നുപോയെന്നും “യൂ ഗോ ആന്ഡ് ഫീഡ് യുവര് കിഡ്, സിസ്റ്റര്” എന്ന് ഒരു ഡ്യൂട്ടിഡോക്റ്റര് അനുമതി കൊടുത്തതുമൊക്കെ ഇന്നലെ നടന്നത് എന്ന മിഴിവോടെ എന്നോട് അവര് ഓര്ത്തുപറഞ്ഞു. അവര് ചെയ്ത സേവനത്തിനു ഒരുരൂപ പോലും പ്രതിഫലം വാങ്ങിയില്ല. താന് ജീവിതകാലം മുഴുവന് ചെയ്ത ജോലി ഈ പ്രായത്തിലും കൃത്യതയോടെ ചെയ്യാന് കഴിഞ്ഞതില് അവര്ക്ക് വലിയ സംതൃപ്തി തോന്നിയിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<strong style="background-color: white; line-height: 24px;"><span style="font-family: inherit;">കുഞ്ഞമ്മ, ഹൃദയശസ്ത്രക്രിയാപുലി</span></strong><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">എന്റെ ഒരു കുഞ്ഞമ്മ തിരുവനന്തപുരം ശ്രീചിത്രാ ആശുപത്രിയിലെ സീനിയര് നേഴ്സ് ആണ്. ആര്മിയില് നിന്ന് വോളന്ററി റിട്ടയര്മെന്റ് എടുത്തശേഷമാണ് ശ്രീചിത്രയില് ചേരുന്നത്. ഹൃദയശസ്ത്രക്രിയകള് നടക്കുന്ന ഓപ്പറേഷന്തിയേറ്ററിനുള്ളില് മാത്രമാണ് പുള്ളിക്കാരിക്ക് ഡ്യൂട്ടി. ഈ സംഗതി കക്ഷി വലിയ അഭിമാനത്തോടെ എടുത്തുപറയുന്ന ഒന്നാണ്. “ഫിലോമിന അസിസ്റ്റ് ചെയ്യാന് ഇല്ലെങ്കില് പ്രശസ്ത സര്ജന് ചിലപ്പോള് സര്ജറികള് മാറ്റിവയ്ക്കും” എന്ന് പറയുന്നത് ചെറിയ അഹങ്കാരം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല. വീട്ടില് വരുമ്പോള് കുഞ്ഞാങ്ങളയ്ക്ക് സ്പെഷ്യല് ആര്മി ക്വോട്ട റമ്മും കൊണ്ട് വരുന്ന, ഉച്ചത്തില് ചിരിക്കുന്ന ഈ പ്രതിഭാസം എന്റെ റഫ് ആന്ഡ് ടഫ് ഹീറോ ആയിരുന്നു.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">പേരമ്മ, ആദിമ കുടുംബരക്ഷക</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">പേരമ്മ അമേരിക്കയിലെത്തിയ ഒന്നാംതലമുറ നേഴ്സ്മാരുടെ പ്രതിനിധിയാണ്. ഇപ്പോള് ഒരു എണ്പത് - എന്പത്തഞ്ച് വയസ് കാണും. മലബാറില് നിന്നും കോട്ടയവും ഡല്ഹിയും പിന്നെ അമേരിക്കയും ഓവര്ടൈമും തീര്ന്നുപോകുന്ന കുടുംബപ്രാരാബ്ദങ്ങളും. ഗ്രീന്കാര്ഡ് ഫയല് ചെയ്ത് താഴെയുള്ള ആണും പെണ്ണുമായ എല്ലാത്തിനെയും അമേരിക്ക എന്ന വാഗ്ദത്തഭൂമിയിലെത്തിക്കുകയും നാട്ടില് എല്ലാവരുടെയും പേരില് ഭൂമിവാങ്ങാന് പണം കൊടുക്കുകയും പള്ളി, അനാഥമഠം, അവശബന്ധുക്കള് തുടങ്ങിയവര്ക്ക് നിരന്തരം സഹായങ്ങള് എത്തിച്ചുകൊടുക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നതിന്റെ തിരക്കില് വിവാഹവും സ്വന്തം ജീവിതവും ഒക്കെ മറന്നുപോയ ഒരാള്. ഒടുവില് കൂട്ടിന് ഒരാളൊക്കെ ഉണ്ടായകാലത്ത് പ്രായമൊക്കെ കുറെയങ്ങ് മുന്നോട്ടുപോയി കുട്ടികളൊന്നും ഉണ്ടാകാഞ്ഞ ഒരാള്. രണ്ടുകുട്ടികളെ ദത്തെടുത്തുവളര്ത്താന് തീരുമാനിച്ചപ്പോള് അവരും തന്നെപ്പോലെ ഈ വിശ്വാസിന്റെ ഭാഷയിലെ കാലീപീലി പിള്ളേര് തന്നെയായിരക്കണം എന്ന് വാശിപിടിച്ചയാളാണ് പേരമ്മ. അനാഥാലയത്തില് ഒരുപാട് ചുവന്നു തുടുത്ത റോസാപ്പൂക്കവിളുകാര് ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ മേരിക്കുട്ടീ എന്ന് കുടുംബത്തില് ആരോ ചോദിച്ചപ്പോള് “എന്റെ പിള്ളേരാവുമ്പോള് കണ്ടാല് എന്നെപ്പോലെ ഇരിക്കണ്ടേ” എന്ന് തിരിച്ചുപറഞ്ഞ പേരമ്മയാണ് എന്റെ അള്ട്ടിമേറ്റ് കാലീപീലി പെണ്ണ്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wNS0wMyAxMTozNDo0Ng==_kerala%20nurses%20final.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">പ്രസവമുറിയിലെ പേരുപോലും ചോദിക്കാന് മറന്ന നേഴ്സ്</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഒരു ദിവസം കേരളത്തിലെ ഒരു ആശുപത്രിയില് നടക്കുന്നത് എത്രയധികം പ്രസവങ്ങളായിരിക്കും? ഒരു ലേബര് റൂമില് ഡ്യൂട്ടിയുള്ള നേഴ്സ് എത്ര സ്ത്രീകളുടെ പ്രസവവേദനകളും കരച്ചിലുകളും കേള്ക്കുന്നുണ്ടാകും? ലേബര് റൂമില് ഓരോ തവണ വേദന വരുമ്പോഴും അടുത്തിരുന്ന് സമാധാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു നേഴ്സ് ഉണ്ട്. ദേ കഴിഞ്ഞല്ലോ, ഇപ്പൊ തീരുമല്ലോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് അങ്ങേയറ്റം പ്രസന്നതയോടെ എനിക്ക് ധൈര്യം തന്ന ഒരു സ്ത്രീ. പ്രസവിച്ചുകഴിഞ്ഞ് എന്നെ ബാത്ത്റൂമിലേയ്ക്ക് പിടിച്ചുനടത്തിക്കൊണ്ടുപോയ സ്ത്രീ, എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ആദ്യമായി കുളിപ്പിച്ച് വൃത്തിയാക്കിയ സ്ത്രീ, അവനെ ആദ്യമായി എന്റെയരികില് കൊണ്ടുവന്ന് കാണിച്ച സ്ത്രീ, കുഞ്ഞിന് ആദ്യമായി മുലപ്പാല് കൊടുത്തപ്പോള് അടുത്തിരുന്ന സ്ത്രീ... ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുന്നതിന്റെ തിരക്കിനും വെപ്രാളത്തിനുമിടയില് പേര് ചോദിക്കാന് പോലും ഞാന് മറന്നുപോയിരുന്നു. സത്യത്തില് അവരുടെ മുഖം പോലും എനിക്കിപ്പോള് ഓര്മ്മയില്ല. അവരുടെ നിറം എന്തായിരുന്നു?കാലീപീലി തന്നെയായിരിക്കണം. അവരോടും ജീവിതത്തിലൂടെ കയറിയിറങ്ങിപ്പോയ എല്ലാ നേഴ്സ്മാരോടും എനിക്കുള്ള നന്ദിയാണ് ഈ കുറിപ്പ്.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-186.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span><br />
<div style="background-color: white; font-family: Meera; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-53046597616800862012014-03-02T12:37:00.005-08:002014-03-02T22:51:04.834-08:00പൂവും പൂമ്പാറ്റയും വിടരട്ടെ, തലക്കറി ആര്ക്കുള്ളതാണ്? <span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">കുട്ടികള്ക്കായുള്ള കഥകള് ഏറെ നിഷ്കളങ്കമാണെന്നാണ് പൊതുധാരണ. എന്നാല് രാജകുമാരിമാരുടെയും അവരെ വിവാഹം കഴിക്കുന്ന രാജകുമാരന്മാരുടെയും അവരുടെ കൊട്ടാരങ്ങളുടെയും സദ്യകളുടെയും മിന്നുന്ന ആഭരണങ്ങളുടെയും വെളുത്തുമിനുത്ത തൊലിപ്പുറങ്ങളുടെയും വെളിയിലുള്ള കുട്ടികള് ഈ കഥകള്ക്ക് എന്തെന്ത് അര്ത്ഥമാണ് നല്കേണ്ടത്? രാജകുമാരിമാരുടെയും രാജകുമാരന്മാരുടെയും ഹാപ്പിലി എവര് ആഫ്റ്ററുകള്ക്ക് വിരാമമിടുന്ന ഷ്റെക്ക് പോലെയുള്ള കാര്ടൂണുകളും മറ്റും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. കുട്ടികള്ക്കായുള്ള ഇന്ത്യന് കഥകളിലും ഒരു ജാതിസ്വഭാവവും എലീറ്റ് ജീവിതവീക്ഷണപ്രസരണവും കാണാവുന്നതാണ്. നെയ്യപ്പം തിന്നുന്ന കുട്ടികളെ നമ്മള് കണ്ടെന്നുവരും, എന്നാല് ആടിന്റെ തല കറിവെച്ചുതിന്നുന്ന കുട്ടികളെ ഇന്ത്യന് കുട്ടിക്കഥകളില് കണ്ടെന്നുവരില്ല. ദളിത്-മുസ്ലിം ജീവിതപരിസരങ്ങളെപ്പറ്റി കുട്ടിക്കഥകളില് ഇല്ലേയില്ല.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഇന്ത്യന് ബാലസാഹിത്യം ലക്ഷ്യമിടുന്നത് കൃത്യമായ ഒരു മധ്യവര്ഗകുടുംബത്തെയും മധ്യവര്ഗശീലങ്ങള് പരിചയിച്ചുവരുന്ന കുട്ടികളെയുമാണ്. കൃത്യമായി സ്കൂളില് പോവുകയും പരീക്ഷകള് പാസാവുകയും നേര്രേഖയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയും പലതരം ജീവിതവിജയങ്ങള് നേടിയെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കുട്ടികള്, അവര് വായിക്കുന്ന സാരോപദേശകഥകള്, അവരുടെ അമര്ചിത്രകഥകള്, അവരുടെ ചോട്ടാ ഭീം, അവരുടെ ലിറ്റില് കൃഷ്ണ, അവരുടെ ഡോരെമോന്. ഇതല്ലാത്ത ഒരു ഇന്ത്യന് ബാല്യമുണ്ട്. സ്കൂളില് പോയെന്നുവരും, ചിലപ്പോള് പഠിക്കും, ചിലപ്പോള് വേറെ വല്ല പണിക്കും പോകും, ചിലപ്പോള് പഠിപ്പ് നിറുത്തും. മധ്യവര്ഗ്ഗ-മേല്ജാതി വീമ്പുകള്ക്കും ട്യൂഷന്സെന്ററുകള്ക്കും എന്ട്രന്സ് കോച്ചിങ്ങിനും സാരോപദേശത്തിനും വെളിയില് ജീവിക്കുന്ന കുട്ടികള്. ഇവരും വായിക്കുന്നത് പാഠപുസ്തകത്തിലും അല്ലാതെയും ഒക്കെയായി ഇതേ മധ്യവര്ഗകഥകള് തന്നെയാണ്. അവരുടെ ജീവിതവും യാഥാര്ത്യവുമായി വലിയ ബന്ധമൊന്നുമില്ലാത്ത കഥകള്. ഈ കഥകള് വായിച്ച് അവര്ക്ക് കുളിരണിയാത്തതെന്ത് എന്നും അവര് പഠിക്കാന് താല്പ്പര്യം കാണിക്കാത്തതെന്തെന്നും ഒക്കെ ചോദ്യങ്ങള് ഉയരാറുണ്ട്. അവരുടെ നോട്ടത്തില് ഇതൊന്നും ജീവിതവുമായി തീരെ ബന്ധമുള്ളതല്ല. രാജാക്കന്മാര് യുദ്ധം ജയിച്ചാലും രാജകുമാരിമാര് വിവാഹിതരായാലും ഇവര്ക്കൊരു ചുക്കും സംഭവിക്കുന്നില്ല.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxNC0wMS0wNSAxMjozNzozNw==_child%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഇന്ത്യന് ബാലസാഹിത്യത്തിലെ ഈ പിശക് തിരുത്തുന്ന കഥകളാണ് അന്വേഷി റിസേര്ച്ച് സെന്റര് ഫോര് വിമന്സ് സ്റ്റഡീസിന്റെ നേതൃത്വത്തില് പുറത്തിറങ്ങിയ “ഡിഫറന്റ് ടെയ്ല്സ്” എന്ന പതിമൂന്നു ചെറുപുസ്തകങ്ങള് അടങ്ങിയ ശേഖരം. ഇംഗ്ലീഷ്, മലയാളം, തെലുങ്ക് എന്നീ ഭാഷകളില് പുസ്തകം ലഭ്യമാണ്. മുഖ്യധാരയ്ക്കു വെളിയിലുള്ള ജീവിതങ്ങളെയും അവരുടെ സംസ്കാരത്തെയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന കഥകളാണ് ഇവയോരോന്നും. ജാതി അസമത്വങ്ങളുടെ വേദന നിറഞ്ഞ കഥകളൊന്നുമല്ല ഇവ. കുട്ടിത്തവും സന്തോഷവും നിറഞ്ഞ കഥകള്. മറ്റൊരു ജീവിതപരിസരം കൂടി കുട്ടികളുടെ കഥാലോകത്തിലേയ്ക്ക് ഉള്പ്പെടുത്തുന്നു എന്ന വലിയ ദൌത്യമാണ് അന്വേഷിയുടെ ഈ പുസ്തകങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം. കഥകളില് കാണുന്ന കുട്ടികള് അവരുടെ സാധാരണജീവിതത്തില് സെക്കണ്ട്ഹാന്ഡ് പാഠപുസ്തകം വാങ്ങുന്നു, ജോലി ചെയ്യുകയും പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, കളിക്കുന്നു, തലക്കറി രുചിച്ചുകഴിക്കുന്നു.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">മൊഹമ്മദ് കദിര് ബാബുവിന്റെ ഹെഡ് കറി എന്ന കഥയിലാണ് കഥാനായകനായ കുട്ടി ആടിനെ വെട്ടുന്നിടത്ത് പോയി ആട്ടിന് തല വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവരികയും അമ്മ അത് കറിവയ്ക്കുന്നത് കൊതിയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നതും കുടുംബം മുഴുവന് ഒന്നിച്ചിരുന്ന് രുചിയോടെ അത് കഴിക്കുന്നതും ഒക്കെ. കുട്ടികള്ക്കായുള്ള കഥകളില് തലക്കറിയെപ്പറ്റി പറയുന്നതിന് ഒരു രാഷ്ട്രീയമുണ്ട്. അല്ലെങ്കില്ത്തന്നെ ഭക്ഷണത്തെക്കാള് രാഷ്ട്രീയമുള്ള മറ്റെന്താണുള്ളത്? ചില കുട്ടികളുടെ ജീവിതം അമ്പിളിമാമനും നെയ്പ്പായസവും നിറഞ്ഞതല്ല, അതിന് മീനിന്റെ ഉളുമ്പും മാടിന്റെ ചൂരും പോത്ത് പോട്ടിയോടുള്ള കൊതിയും ഉണ്ട്. ഇറച്ചിയും മീനും ഒക്കെ തിന്നുന്നതിനെപ്പറ്റിയും കുട്ടിക്കഥകള് ഉണ്ടാവേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഹെഡ്കറിയുടെ മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങള് വരച്ചിരിക്കുന്നത് പ്രശസ്തചിത്രകാരനും ചരിത്രകാരനുമായ ഗുലാം ഷെയ്ക്ക് ആണ്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxNC0wMS0wNSAxMjozNzo0Nw==_child%202.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഈ കഥകളിലെ കുട്ടികള് അവരുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ ജീവിതസമരങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും കാണുന്നവരാണ്. ഈ കുട്ടികളുടെ അച്ഛനമ്മമാര്ക്ക് ലോകത്തോട് ഇടപെടുമ്പോള് ധാരാളം ജീവിതസമരങ്ങള് ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് പ്രധാനം. ഒരു സ്കൂളിലെ മാദിഗ എന്ന തെലുങ്ക് ദളിത് വിഭാഗത്തില്പ്പെട്ട ഒരേയൊരു വിദ്യാര്ഥിയുടെ കഥയാണ് “ബ്രേവ്ഹാര്ട്ട് ബാടയ്യ”. മറ്റുകുട്ടികളെ അശുദ്ധമാക്കാതിരിക്കാനായി അധ്യാപകര് തന്നെ പിന്ബഞ്ചിലിരുത്തിയ കുട്ടി. സ്കൂളില് പോയി പഠിക്കുന്ന കുട്ടി എന്ന രീതിയില് അവന്റെ സമൂഹത്തിന്റെ അഭിമാനമായ കൊച്ചുമിടുക്കന്. അവന്റെ ലോകവീക്ഷണം എത്ര സങ്കീര്ണ്ണമായിരിക്കും? ചാക്കിനോട് വലിയ ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു ഭ്രാന്തനോട് കൂട്ടുകൂടുന്ന ഒരു കുട്ടിയുടെ കഥയാണ് സാക്ക് ക്ലോത്ത് മാന്. സഹോദരിയുടെ മരണം കൊണ്ടുവന്ന ദുഃഖം മാറ്റാന് കുട്ടിയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ഈ ഭ്രാന്തനുമായുള്ള സൌഹൃദമാണ്. മരണം എന്നതൊക്കെ പല കുട്ടികളുടെയും ജീവിതത്തിലെ നോവുകളാണ്, എങ്കിലും കുട്ടിക്കഥകളില് അതൊന്നും ചര്ച്ച ചെയ്തുകൂടാ എന്നാണ് ധാരണ.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ചരിത്രപുസ്തകത്തിലെ മുസ്ലിം - ഹിന്ദു യുദ്ധങ്ങള് പഠിപ്പിക്കുന്ന ക്ലാസില് ഇരിക്കുന്ന ഒരേയൊരു മുസ്ലിംകുട്ടിയുടെ കഥയാണ് ഇനിയൊരെണ്ണം. ഒരേ തരം സ്വത്വങ്ങളിലൂടെ മാത്രം സഞ്ചരിക്കുന്ന ഇന്ത്യന് സാരോപദേശകഥകളെ പ്രാന്തവല്ക്കരിക്കപ്പെട്ട ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളില് നിന്നുള്ള കുട്ടികള് എങ്ങനെയാണ് വായിച്ചെടുക്കേണ്ടത്? ഇന്ത്യന് കുട്ടിക്കാലം നിങ്ങളുടെയൊന്നും അല്ലെന്നോ? </span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxNC0wMS0wNSAxMjozNzo1OQ==_child%203.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">കുട്ടികളുടെ ജീവിതങ്ങള് ലളിതമല്ല. കുട്ടിക്കാലം എന്നത് പൂവുകളും പൂമ്പാറ്റകളും മാത്രം നിറഞ്ഞതല്ല. ഇന്ത്യന് ജീവിതങ്ങള് എത്രത്തോളം വ്യത്യസ്തമാണോ അത്ര തന്നെ വ്യത്യസ്തവും സങ്കീര്ണ്ണവുമാണ് ഇന്ത്യന് ബാല്യവും. ബാല്യത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തിനെ അവഗണിക്കാന് പാടില്ല എന്നുപറയുന്ന ഈ കഥകള് ഓരോ കുട്ടിക്കും ഒരു ജീവിതപാഠം കൂടിയായിരിക്കും.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-172.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span>prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-57266290219783223642014-03-02T12:35:00.005-08:002014-03-02T22:51:23.571-08:00ജോയി കുളനടയുടെ മലയാളി ആഭാസച്ചിരി<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">താഴെ കാണുന്ന കാര്ട്ടൂണ് വരച്ചയാള് അതിനുകീഴെ ജോയി എന്ന് ഒപ്പിട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് ഇത് വരച്ചത് അയാള് മാത്രമല്ല. ഇത് വരച്ചത് കേരളസമൂഹമാണ്. ഓരോ കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റും സമൂഹത്തില് നിന്ന് കിട്ടുന്ന ചിരി കൊണ്ടാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ജോയി കുളനടയല്ല മറ്റ് ഏതൊരു കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റായാലും ലക്ഷ്യമിടുന്നത് ഒരു സമൂഹത്തില് ചിരിയുണര്ത്താനാണ്. വരയ്ക്കുന്നതിനുമുന്പ് കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റിനുമുന്നില് അയാളുടെ വായനക്കാരന് വന്നുനില്ക്കും. ഈ കാര്ട്ടൂണ് കണ്ട് നന്നായി ചിരിക്കാന് കഴിയുന്നവരാണ് നാമെങ്കില് ലജ്ജിക്കേണ്ടത് നാം തന്നെയാണ്. ജോയി കുളനട എന്ന കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് മലയാളിസമൂഹത്തിന്റെ ആകമാന ജീര്ണ്ണതയുടെ ഒരു ഉപകരണം മാത്രമാണ്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0xMS0wMyAwNzoyMTowMw==_prabha%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ശ്വേതാമേനോന്റെ അറിവോ സമ്മതമോ കൂടാതെ അവരെ തൊടാമോ, പീതാംബരക്കുറുപ്പ് സത്യത്തില് പിതൃവാത്സല്യം നിറഞ്ഞ ഒരു മനുഷ്യനല്ലേ എന്നൊക്കെ ചര്ച്ചകള് പലവിധം പുരോഗമിക്കുന്നു. ശ്വേതാമേനോന് പരാതി പിന്വലിച്ചെന്നും ആയതിനാല് പിതൃവാല്സല്യം നിറഞ്ഞ പീതാംബരക്കുറുപ്പ് കുറ്റവിമുക്തനായെന്നും കൂടി കേട്ടു. ഇതില് ഇനി ഒന്ന് കണ്ണടച്ചുതുറക്കുമ്പോള് എന്തുസംഭവിക്കുമെന്നറിയില്ല. ഈ കാര്ട്ടൂണില് മാത്രം വിഷയത്തെ തല്ക്കാലം ഒന്നുചുരുക്കി നോക്കാന് ശ്രമിക്കാം. കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് തന്നെ ചിത്രത്തില് നിന്ന് വളരെ ബുദ്ധിപൂര്വ്വം ശ്വേതാമേനോനെയും പീതാംബരകുറുപ്പിനെയും ഒഴിവാക്കിയിട്ടുണ്ട്. (അതോ ശ്വേതാമേനോനെയും പീതാംബരക്കുരുപ്പിനെയുമൊക്കെ വരച്ചുഫലിപ്പിക്കാന് കഴിയില്ലെന്ന് തോന്നിയിട്ടോ എന്തോ! പെണ്ണുങ്ങള്ക്ക് പിന്നെ ശരീരഭാഗങ്ങള് ഇങ്ങനെ മുഴുപ്പിച്ചുവരച്ചാല് മതിയാകുമെന്നാണല്ലോ.) എന്തായാലും വിവാദകക്ഷികളുടെ വളരെ കൃത്യമായ അദൃശ്യതയും അതിന്റെ കൂടെ ബാലപീഡനം എന്ന പ്രതിഭാസത്തിന്റെ തമാശയുളവാക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയുള്ള ദൃശ്യതയുമാണ് ഈ കാര്ട്ടൂണിലെ ഏറ്റവും പ്രസക്തസംഗതിയായി എനിക്ക് തോന്നിയത്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">മലയാളത്തിലെ ദിനപത്രങ്ങളില് സ്ഥിരമായി വരുന്നത് കൊണ്ട് പൊതുസമൂഹത്തിന് പുതുമ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു വാര്ത്തയുണ്ട്. പിതാവോ പിതൃതുല്യരായവരോ ആയ ഒരാളുടെയോ പലരുടെയൊ “പിതൃവാത്സല്യ”ത്തിനൊടുവില് മരിക്കുന്ന പിഞ്ചുകുട്ടികളുടെ കഥകള്. ഏറ്റവും ഹീനമായ അത്തരം സംഭവങ്ങളെയാണ് ഇവിടെ നമ്മുടെ കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് തമാശയുളവാക്കാന് ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഈ കാര്ട്ടൂണില് നിന്ന് നമുക്ക് തല്ക്കാലം ക്ലീന്ഷേവ് ഷാരുഖിനെയും എവിടെയൊക്കെയോ ഉരുണ്ടും മുഴച്ചും നില്ക്കുന്ന ശരീരഭാഗങ്ങളുമായി രഞ്ജിനിയെന്നും റിമി ടോമിയെന്നും അടിക്കുറിപ്പുള്ള സ്ത്രീയുടല്രൂപങ്ങളെയും മറക്കാം. ഒടുവിലത്തെ മൂന്നുകോളങ്ങള് മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക. മറഡോണയും ഷാരുഖ് ഖാനും ഒക്കെ പൊതുവേദികളില് വെച്ച് സ്ത്രീകളെ കയറിപ്പിടിച്ചത് കണ്ടതിന്റെ ആവേശത്തിലാണ് കഥാനായകനായ പാക്കരന് അയല്വാസിയായ ആറുവയസുകാരിയെ വാരിയെടുത്തു ചുംബിക്കുന്നത് അത്രേ.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് തന്റെ എങ്ങും തൊടാത്ത അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യപ്രകടനം തുടങ്ങുന്നത് ഇവിടെയാണ്. നിങ്ങള് പച്ചയാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് ചോദിച്ചാല് അല്ല നീലയാണ് എന്നും നീലയാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല് അയ്യോ പച്ചയാണ് എന്നും പറയാവുന്ന പ്രത്യേകതരം ഒരു ബ്രഷുകൊണ്ടാണ് ഇവിടെ ചിത്രരചന. പാക്കരന് വെറും പാക്കരനല്ല, പാക്കരന് പാത്താങ്കുറ്റി കോളനിയില് നിന്നാണ്. കോളനിവാസികള് അങ്ങനെയുള്ളവരാണ്, അവര് മാത്രമേ അയല്വാസികളായ കുട്ടികളോട് മേല്പ്പറഞ്ഞ “പിതൃവാത്സല്യം” കാണിക്കൂ എന്നല്ലേ താങ്കള് പറഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നത് എന്ന് ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാല് എന്റെ പാക്കരന് സത്യത്തില് നിരപരാധിയാണല്ലോ എന്ന് സമര്ഥിക്കാനുള്ള പഴുതു ഇതിലുണ്ട്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഇതേപോലെ സമര്ത്ഥമായ മറ്റൊരു കളി ഇതില് കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് നടത്തിയിരിക്കുന്നത് “സദാചാരപ്പോലീസ്” എന്ന വാക്കിന്റെ വളരെ ക്രിയാത്മകമായ ഉപയോഗമാണ്. ഇന്നേവരെ നമ്മള് ‘സദാചാരപ്പോലീസ്’ എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത് പാവപ്പെട്ട കാമുകീകാമുകന്മാരെ മര്യാദ പഠിപ്പിക്കാനും വേണ്ടിവന്നാല് കൈകാര്യം ചെയ്യാനുമൊക്കെ സദാചാരത്തിന്റെ കൂട്ടുപിടിച്ചിരുന്ന ലോക്കല് തൊഴില്രഹിത സഹോദരന്മാരെ വിശേഷിപ്പിക്കാനാണ്. അവര് മറ്റുള്ളവരുടെ സ്വകാര്യതയില് ചുമ്മാ കയറി ഇടപെട്ടിരുന്ന ദുഷ്ടന്മാരായിരുന്നു. ഇവിടെയും ആളുകള് അതൊക്കെത്തന്നെ. കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് എന്താണ് ഇതിലൂടെ ഉത്ബോധിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലായില്ല. സമീപവാസികളായ ചെറിയ കുട്ടികളോട് “പിതൃവാത്സല്യം” കാണിക്കാന് ചെല്ലുന്ന പാക്കരന്മാരെ മാലയിട്ട് ആദരിക്കണം എന്നാണോ ധ്വനി? അയലത്തുകാരിയായാലും സ്വന്തം വീട്ടിലെയായാലും കോളനിയിലോ മണിമാളികയിലൊ ഉള്ളയാളായാലും ഒരു പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനോട് അതിരുകവിഞ്ഞ വാത്സല്യം കാണിക്കേണ്ട കാര്യം പാക്കരന്മാര്ക്ക് ആര്ക്കുമില്ല. പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനോടോ മുതിര്ന്ന പെണ്കുട്ടികളോടോ പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മമാരോടോ അമ്മൂമ്മമാരോടോ ഒന്നും പാക്കരന്മാര്ക്ക് അനാവശ്യവാത്സല്യം തോന്നാന് പാടില്ല. അതിനാണ് മനുഷ്യന് മനുഷ്യനായി ചിന്തിക്കേണ്ടത്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">കാര്ട്ടൂണില് ഒരു തമാശ ജനിപ്പിക്കാനായി ഒരു പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെയൊ പീഡനം എന്ന വാക്കിനെയോ ഒന്നും ഉപയോഗിക്കാന് മനസാക്ഷിയുള്ള ഒരാള് മുതിരാന്പാടില്ലാത്തതാണ്. പക്ഷെ ഞാന് ആദ്യമേ പറഞ്ഞല്ലോ, കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റ് വെറും ഒരു ഉപകരണം മാത്രമാണ്. ഇത്തരം ഒരു മനസാക്ഷി കെട്ട കഥാസന്ദര്ഭം ചിരി ജനിപ്പിക്കും എന്ന് കാര്ട്ടൂണിസ്റ്റിനെ തോന്നിച്ച മലയാളിസമൂഹമാണ് ഇതിനുത്തരവാദി. ലൈംഗികപീഡനം എന്നത് ഒരു തമാശയല്ല. കുറഞ്ഞപക്ഷം ജനിച്ചുവീഴുമ്പോള് മുതല് ചാകുമ്പോള് വരെ നിശബ്ദതയിലൂടെയും നോട്ടത്തിലൂടെയും സ്പര്ശത്തിലൂടെയും വാക്കിലൂടെയും പലതരത്തില് ലൈംഗികഅതിക്രമങ്ങള് നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മലയാളിസ്ത്രീക്കെങ്കിലും ആ വാക്ക് തമാശയല്ല.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">സ്ത്രീകളെയോ മറ്റേതെങ്കിലും സഹജീവികളെയൊ ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ തരത്തില് അപമാനിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നവരെ നോക്കി ആര്ത്തുചിരിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ് ആരോഗ്യമുള്ള സമൂഹം. കുറഞ്ഞപക്ഷം പത്രമാധ്യമങ്ങളെങ്കിലും ഇങ്ങനെ പേന കൊണ്ടും ബ്രഷുകൊണ്ടും ഒന്നും ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങള്ക്ക് മുതിരരുത്.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-139.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span>prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-4502195102371361772014-03-02T12:33:00.003-08:002014-03-02T22:51:40.799-08:00രക്തം കിനിയുന്ന പതാക, ചൂട് പകര്ന്ന് ഒരു പുതപ്പ് <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="background-color: white; color: white;"><tbody>
<tr><td align="left"><div class="total" style="margin: 0px; padding: 10px;">
<table border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td align="left" width="120px"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td align="left"><div class=" fb_reset" id="fb-root" style="background-image: none; border-spacing: 0px; border: 0px; cursor: auto; direction: ltr; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 1; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; text-shadow: none; visibility: visible; word-spacing: normal;">
<div style="height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; top: -10000px; width: 0px;">
<div style="margin: 0px; padding: 0px;">
<span style="font-family: inherit; font-size: small;"><iframe allowtransparency="true" aria-hidden="true" frameborder="0" id="fb_xdm_frame_http" name="fb_xdm_frame_http" scrolling="no" src="http://static.ak.facebook.com/connect/xd_arbiter.php?version=40#channel=f824bc1f4&origin=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com" style="border-style: none;" tab-index="-1" title="Facebook Cross Domain Communication Frame"></iframe><iframe allowtransparency="true" aria-hidden="true" frameborder="0" id="fb_xdm_frame_https" name="fb_xdm_frame_https" scrolling="no" src="https://s-static.ak.facebook.com/connect/xd_arbiter.php?version=40#channel=f824bc1f4&origin=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com" style="border-style: none;" tab-index="-1" title="Facebook Cross Domain Communication Frame"></iframe></span></div>
</div>
<div style="height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; top: -10000px; width: 0px;">
<div style="margin: 0px; padding: 0px;">
</div>
</div>
</div>
<div class="fb-like fb_iframe_widget" data-action="recommend" data-font="tahoma" data-layout="button_count" data-send="false" data-show-faces="false" data-width="160" fb-iframe-plugin-query="action=recommend&app_id=133752703341408&font=tahoma&href=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&layout=button_count&locale=en_US&sdk=joey&send=false&show_faces=false&width=160" fb-xfbml-state="rendered" style="display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative;">
<span style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; vertical-align: bottom; width: 124px;"><iframe allowtransparency="true" class="" frameborder="0" height="1000px" name="fe2b98c5c" scrolling="no" src="http://www.facebook.com/plugins/like.php?action=recommend&app_id=133752703341408&channel=http%3A%2F%2Fstatic.ak.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter.php%3Fversion%3D40%23cb%3Df3b11efc4%26domain%3Dwww.azhimukham.com%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fwww.azhimukham.com%252Ff824bc1f4%26relation%3Dparent.parent&font=tahoma&href=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&layout=button_count&locale=en_US&sdk=joey&send=false&show_faces=false&width=160" style="border-style: none; height: 20px; position: absolute; visibility: visible; width: 124px;" title="fb:like Facebook Social Plugin" width="160px"></iframe></span></div>
</td><td align="left"><div id="fb-root" style="margin: 0px; padding: 0px;">
</div>
<fb:like class=" fb_iframe_widget" fb-iframe-plugin-query="app_id=133752703341408&href=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&layout=button_count&locale=en_US&sdk=joey&send=false&show_faces=false&width=250" fb-xfbml-state="rendered" layout="button_count" send="false" show_faces="false" style="display: inline-block; position: relative;" width="250"><span style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; vertical-align: bottom; width: 78px;"><iframe allowtransparency="true" class="" frameborder="0" height="1000px" name="f290f2b83" scrolling="no" src="http://www.facebook.com/plugins/like.php?app_id=133752703341408&channel=http%3A%2F%2Fstatic.ak.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter.php%3Fversion%3D40%23cb%3Df3f73c00d8%26domain%3Dwww.azhimukham.com%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fwww.azhimukham.com%252Ff824bc1f4%26relation%3Dparent.parent&href=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&layout=button_count&locale=en_US&sdk=joey&send=false&show_faces=false&width=250" style="border-style: none; height: 20px; position: absolute; visibility: visible; width: 78px;" title="fb:like Facebook Social Plugin" width="250px"></iframe></span></fb:like></td></tr>
</tbody></table>
</td><td><span style="font-family: inherit;"><iframe allowtransparency="true" class="twitter-share-button twitter-tweet-button twitter-count-horizontal" data-twttr-rendered="true" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="http://platform.twitter.com/widgets/tweet_button.1392079123.html#_=1393792303353&count=horizontal&id=twitter-widget-0&lang=en&original_referer=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&size=m&text=%E0%B4%B0%E0%B4%95%E0%B5%8D%E0%B4%A4%E0%B4%82%20%E0%B4%95%E0%B4%BF%E0%B4%A8%E0%B4%BF%E0%B4%AF%E0%B5%81%E0%B4%A8%E0%B5%8D%E0%B4%A8%20%E0%B4%AA%E0%B4%A4%E0%B4%BE%E0%B4%95%2C%20%E0%B4%9A%E0%B5%82%E0%B4%9F%E0%B5%8D%20%E0%B4%AA%E0%B4%95%E0%B4%B0%E0%B5%8D%E2%80%8D%E0%B4%A8%E0%B5%8D%E0%B4%A8%E0%B5%8D%20%E0%B4%92%E0%B4%B0%E0%B5%81%20%E0%B4%AA%E0%B5%81%E0%B4%A4%E0%B4%AA%E0%B5%8D%E0%B4%AA%E0%B5%8D&url=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html" style="height: 20px; width: 111px;" title="Twitter Tweet Button"></iframe></span></td><td align="left" width="160px"><div id="___plusone_0" style="background-color: transparent; border-style: none; display: inline-block; float: none; height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 200px;">
<span style="font-family: inherit;"><iframe data-gapiattached="true" frameborder="0" hspace="0" id="I0_1393792303244" marginheight="0" marginwidth="0" name="I0_1393792303244" scrolling="no" src="https://apis.google.com/u/0/_/+1/fastbutton?usegapi=1&bsv=o&size=tall&annotation=inline&width=200&origin=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com&url=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com%2Ffirstnews-132.html&gsrc=3p&jsh=m%3B%2F_%2Fscs%2Fapps-static%2F_%2Fjs%2Fk%3Doz.gapi.en.BN8Ezz_Kkfw.O%2Fm%3D__features__%2Fam%3DIQ%2Frt%3Dj%2Fd%3D1%2Ft%3Dzcms%2Frs%3DAItRSTOV9sqxjvrj7RDo-baqueV_WTfP-g#_methods=onPlusOne%2C_ready%2C_close%2C_open%2C_resizeMe%2C_renderstart%2Concircled%2Cdrefresh%2Cerefresh%2Conload&id=I0_1393792303244&parent=http%3A%2F%2Fwww.azhimukham.com&pfname=&rpctoken=38088337" style="border-style: none; height: 24px; left: 0px; margin: 0px; position: static; top: 0px; visibility: visible; width: 200px;" tabindex="0" title="+1" vspace="0" width="100%"></iframe></span></div>
</td><td width="250px"></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</td></tr>
<tr><td align="left" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td align="left"><span style="font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; width: auto;"></span><img align="left" src="http://www.azhimukham.com/thumb/350_200_MjAxMy0xMC0yMCAwNzoxMDozNg==_Faith%20Coulumn.jpg" style="margin: 0px; padding: 6px;" /><span class="maincontent" style="line-height: 24px; margin: 0px; padding: 5px 0px 5px 10px;"><span style="font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px;">അമേരിക്കയുടേത് വല്ലാത്തൊരു ചരിത്രമാണ്, അതില് വംശീയതയുണ്ട്, വര്ണ്ണവിവേചനമുണ്ട്, ഇടം നഷ്ടപ്പെട്ട മനുഷ്യരുണ്ട്. ഈ ചരിത്രത്തെ വായിച്ചെടുക്കാന് നമുക്ക് എന്തുമുപയോഗിക്കാം, പുതപ്പുമുപയോഗിക്കാം. തണുപ്പിനെ പുറത്താക്കി പുതച്ചുറങ്ങാനാണ് മനുഷ്യര് പുതപ്പുകള് ഉണ്ടാക്കുന്നത്, തണുപ്പിന്റെ കാഠിന്യമനുസരിച്ച് പുതപ്പിന് കട്ടികൂടും. രോമപ്പുതപ്പുകളൊന്നും ഇല്ലെങ്കില് മനുഷ്യര് കട്ടിയുള്ള എന്തു തുണിയും കൂട്ടിത്തുന്നി അതിനിടയില് പഞ്ഞിയും മറ്റും നിറച്ച് ക്വില്റ്റുകളുണ്ടാക്കും. കയ്യില് കിട്ടുന്ന എന്തു തുണിക്കഷണവും പുതപ്പിന്റെ ഭാഗമായി തുന്നിച്ചേര്ക്കപ്പെടും. അമേരിക്കന് പ്ലാന്റെഷനുകളിലും മറ്റുമൊക്കെ ജീവിതം തള്ളിനീക്കിയ കറുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരായ സ്ത്രീകള് തങ്ങളുടെയും തങ്ങളുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളുടെയും തണുപ്പുമാറ്റാന് തുന്നിയെടുത്ത കട്ടിക്വില്റ്റ് പുതപ്പുകള്ക്ക് കണക്കില്ല. കൈമാറിക്കൈമാറി തലമുറകള് തണുപ്പുമാറ്റിയ പുതപ്പുകള് പലതും ഇന്നും ആളുകളുടെ പക്കലുണ്ടാകും. കറുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരുടെ വീടുകളില് പുതപ്പുതുന്നല് സമ്മേളനങ്ങള് പോലും ഉണ്ടാകാരുണ്ടായിരുന്നുവത്രേ, ഇത്തരം തുന്നല് സമ്മേളനങ്ങളില് ആളുകള് തുന്നല് സമ്പ്രദായങ്ങളും ഒപ്പം പഴയ കഥകളും പങ്കുവെച്ചു, ജീവിതവും.</span></span><br />
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span class="maincontent" style="font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 5px 0px 5px 10px;">
</span><br />
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span class="maincontent" style="font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 5px 0px 5px 10px;">
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">അമേരിക്കന് കറുത്തവര്ഗസ്ത്രീകളുടെ തുന്നല്രേഖകളെ ചരിത്രമായി (കലയായും) പരിഗണിക്കാന് ലോകം തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ. അതിലെ കഥകളും അവര് തുന്നിച്ചേര്ത്ത രൂപങ്ങളും കഥകള് ഒരുപാട് പറഞ്ഞേക്കും. ചില കഥകള് പീഡകളുടെതാണ്, ചിലവ പ്രതീക്ഷയുടെത്, ഇനിയും ചിലത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെത്. ഓരോരോ കഷണമായി തുന്നിച്ചെര്ത്ത് ഭൂതകാലത്തില് നിന്നും ഭാവിയിലേയ്ക്ക് ഒരു പുതപ്പുതുന്നിയ ജനത.</span></span><br />
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span class="maincontent" style="font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 5px 0px 5px 10px;">
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;"><strong>ഫെയ്ത്ത് റിംഗ്ഗോള്ഡ്</strong></span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px; text-align: center;">
<img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0xMC0yMCAwNzowMzoxNg==_us%204.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">തലമുറകളോളം തന്റെ ജനത തുന്നിയ കഥകളെ കലയാക്കിമാറ്റിയ വ്യക്തിയാണ് ഫെയ്ത്ത് റിംഗ്ഗോള്ഡ്. അമേരിക്കയിലെ ഹാര്ലെമില് 1930ല് ജനിച്ച ഫെയ്ത്ത് ഒരു ചിത്രകാരിയായാണ് കലാജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നതെങ്കിലും ഏറെ പ്രശസ്തിയാര്ജ്ജിക്കുന്നത് തന്റെ കഥകള് തുന്നിയ ക്വില്റ്റുകളിലൂടെയാണ്. ഒരു തുന്നല്ക്കാരിയായ അമ്മയാണ് ചെറുപ്പത്തില് ഫെയ്ത്തിനെ തുന്നാന് പഠിപ്പിച്ചത്. അവരുടെ മുതുമുത്തശ്ശി ഒരു അടിമയായി ജീവിച്ചിരുന്നകാലം മുതല് തന്റെ വെള്ളക്കാരായ ഉടമകള്ക്കുവേണ്ടിയും തന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയും പുതപ്പുകള് തുന്നിയിരുന്നു. ആഫ്രിക്കനമേരിക്കന് അടിമകള്ക്ക് പുതപ്പ് തണുപ്പുമാറ്റാന് മാത്രമല്ല, അതില് ഓരോ കഷണം തുണിയും ഓരോ ഓര്മ്മകള് കൂടിയാണ്: ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ആദ്യത്തെ ഉടുപ്പിന്റെയോ ഒരു ഷര്ട്ട് എങ്ങനെ കീറി എന്നതിന്റെയോ ഒരു വിവാഹം നടന്നതിന്റെയോ ഒരു മരിച്ച ബന്ധുവിന്റെയോ ഒക്കെ ഓര്മ്മകള്. ന്യൂയോര്ക്ക് സിറ്റി കോളേജില് ചിത്രകല പഠിക്കുകയും അതിനുശേഷം ചിത്രകലാധ്യാപികയാവുകയും ചെയ്ത ഫെയ്ത്ത് അറുപതുകളില് സിവില് റൈറ്റ്സ് മൂവ്മെന്റ് ഉണ്ടായതോടെ തന്റെ കലയിലും പ്രതിഷേധത്തിന്റെ ചിഹ്നങ്ങള് ചേര്ക്കാന് തുടങ്ങി. ശക്തമായ ഒരു മാധ്യമമായി ഫെയ്ത്ത് സ്വീകരിച്ചത് അന്നുവരെ കറുത്തവര്ഗ്ഗസ്ത്രീകളുടെ ജോലിയായി കരുതപ്പെട്ടിരുന്ന ക്വില്റ്റ് നിര്മ്മാണത്തെയാണ്. ലോകത്തിലെ മറ്റിടങ്ങളില് നിന്നെന്നപോലെ കലയില് നിന്നും മാറ്റിനിറുത്തപ്പെട്ട കറുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരെ ഫെയ്ത്ത് തന്റെ ക്വില്റ്റുകളില് തുന്നിവെച്ചു. ഫെയ്ത്തിന്റെ ക്വില്റ്റുകളില് ചിത്രങ്ങളും തുന്നലുകളും കഥകളും എല്ലാം നിറയുന്നു, കൂടെ കുറെയേറെ ചോദ്യങ്ങളും.</span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">അമേരിക്കയിലോ യൂറോപ്പില് എവിടെയുമോ ഉദാത്തമായ കല എന്ന പേരില് പ്രദര്ശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്നതിലൊന്നും കറുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരുടെ രചനകള് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനെയാണ് തന്റെ “Dancing at the Louvre” എന്ന ചിത്രത്തിലൂടെ ഫെയ്ത്ത് പരിഹസിക്കുന്നത്. യൂറോപ്യന് കലാചരിത്രത്തിന്റെ നോട്ടത്തിലെ പ്രശസ്ത “മാസ്റ്റര്പീസുകളുടെ” കീഴെ അതൊന്നും തീരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ നൃത്തം ചെയ്യുകയാണ് ഫെയ്ത്ത് തുന്നിച്ചേര്ത്ത കുട്ടികള്. </span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px; text-align: center;">
<img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0xMC0yMCAwNjo1OTo0Nw==_us%202.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">റോസാ പാര്ക്സ് ഉള്പ്പടെയുള്ള സിവില് റൈറ്റ്സ് സമരനായികമാര് സൂര്യകാന്തികളെ തുന്നിച്ചേര്ത്ത ക്വില്റ്റ് പിടിച്ചുനില്ക്കുമ്പോള് അരികില് നാണംകുണുങ്ങി കയ്യില് സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കളുമായി നില്ക്കുന്ന വാന്ഗോഗിനെ കാണുക. ലോകം ആദരിക്കുന്ന കല കറുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരുടെതല്ല, സ്ത്രീകളുടെത് തീരെയല്ല. ചരിത്രത്തിലെന്നപോലെ കലയിലും പ്രമുഖസ്ഥാനം മരിച്ചുമണ്ണടിഞ്ഞ വെളുത്തവര്ഗ്ഗക്കാരന് പുരുഷനുമാത്രം എന്നാണ് ഫെയ്ത്ത് റിംഗ്ഗോള്ഡിന്റെ ചിത്രം എന്നോട് പറയുന്നത്. </span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px; text-align: center;">
<img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0xMC0yMCAwNzowMDowNQ==_us%203.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">ഫെയ്ത്ത് അമേരിക്കന് ദേശീയ പതാകയുടെ കഥ പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്. ഇതില് രക്തമുണ്ട്, പേരില്ലാത്ത ഒരുപാട് മനുഷ്യരുടെ മുഖങ്ങളുണ്ട്, കഥകളുണ്ട്, നിലവിളികളും പ്രതിഷേധങ്ങളും ചൂടും വിയര്പ്പുമുണ്ട്.</span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px; text-align: center;">
<img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0xMC0yMCAwNjo1OToyNw==_us%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">ഒരുപക്ഷെ ഞാന് കാണുന്നത് പോലെയാകില്ല മറ്റൊരാള് ഈ പുതപ്പുകളെ കാണുന്നത്. പല നോട്ടങ്ങള്ക്കും പല അര്ത്ഥങ്ങലാവും കാണാനാവുക. അതിനെപ്പറ്റി ഫെയ്ത്ത് തന്നെ പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: “എന്റെ മനസിലുള്ളത് തന്നെ ആളുകള് മനസിലാക്കും എന്നൊന്നും ഞാന് കരുതുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടു ഞാന് ഒരു കഥ പറയുന്നു. മാറ്റം വരാത്ത ഒരു കഥ. കാണുന്നവര്ക്ക് സ്വന്തമായ ഒരു മനസുണ്ട്. സ്വന്തം കണ്ണുകളും. അവര് ഇത് അവരുടെ താല്പ്പര്യത്തിനാവും കാണുക. അവര് ഇവയിലേയ്ക്ക് നോക്കണം എന്ന് മാത്രം ഞാന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.”</span><div style="padding: 0px;">
</div>
<div style="padding: 0px;">
</div>
<span style="margin: 0px; padding: 0px;">അതെ, ആളുകള് എങ്ങനെയും വായിക്കട്ടെ. എങ്ങനെ വായിച്ചാലും ശരി ഇത് കാണാതെ പോകാതിരിക്കട്ടെ. കഥകള് പുതപ്പുകളായി നമ്മെ മൂടട്ടെ.<br /><br /><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-132.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span></td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-5635479718880229972014-03-02T12:29:00.002-08:002014-03-02T22:51:57.288-08:00സൂചികൊണ്ടും ഏകാന്തതകൊണ്ടും തുന്നിയ ഒരുടുപ്പ്<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ആഗ്നസ് റിച്ചറിനെ പരിചയപ്പെടുത്താനും ആഗ്നസിന്റെ പുറങ്കുപ്പായത്തിന്റെ ഹൃദയഭേദകമായ കഥ പറയുവാനുമാണ് ഈ കുറിപ്പ്. ഇത്രയേറെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയ ഒരു കുപ്പായം വേറെയില്ല. ഈ ഉടുപ്പ് കാണുക, ഇതിലെ ഓരോ തുന്നലും ശ്രദ്ധിച്ചുനോക്കുക. ഇത് ഏതെങ്കിലും ഡിസൈനറുടെ ഫാള്/വിന്റര് സൃഷ്ടിയല്ല, ഇന്നുകണ്ടാല് അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നുമെങ്കിലും.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<strong style="background-color: white; line-height: 24px;"><span style="font-family: inherit;">ഭ്രാന്താശുപത്രിയിലെ തുന്നല്ക്കാരി</span></strong><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">1890കളില് ജര്മ്മനിയിലെ ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിയില് ജീവിതം ചെലവഴിച്ച ഒരു തുന്നല്ക്കാരിയാണ് ആഗ്നസ് റിച്ചര്. ഈ ചിത്രം ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുക, അതിലെ അക്ഷരങ്ങള് കാണുക. സൂചി കൊണ്ട് പുറങ്കുപ്പായത്തില് ഭ്രാന്ത് തുന്നിച്ചേര്ത്ത ആഗ്നസിനെ അറിയുക. പൂക്കളോ ചിത്രശലഭങ്ങളോ അല്ല, തന്റെ മനസാണ് കൈവിട്ടുപോകുമെന്ന പേടികൊണ്ടോ, നെഞ്ചോടുചേര്ക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം കൊണ്ടോ ഒക്കെ ആഗ്നസ് തന്റെ കുപ്പായത്തില് തുന്നിവെച്ചത്. ഇതിലെ വരികളില് ആഗ്നസിന്റെ ജീവിതമാണ്. പലതും വായിച്ചെടുക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്, നേര്രേഖയിലുള്ള ഒരു പറച്ചില് ഇതിലില്ല. വിക്ടോറിയന് കാലഘട്ടത്തിലെ ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിയില് ഇരുന്ന് ഒരു സ്ത്രീക്ക് നേര്രേഖയില് ചിന്തിക്കാനോ അത് എഴുതിസൂക്ഷിക്കാനോ കഴിയുമോ എന്നത് മറ്റൊരു ചോദ്യം. ഉടുപ്പിന്റെ അകത്തും പുറത്തും നിറയെ എഴുത്തുകളാണ്, അടുക്കിക്കെട്ടാത്ത ഒരു നൂല് ജീവചരിത്രം.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yOSAwODozNzoyNA==_ag%202.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">എന്തൊരു മനസായിരുന്നിരിക്കണം ആഗ്നസ് റിച്ചറുടെത്? ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിയില് എല്ലാവര്ക്കും വിതരണം ചെയ്യുന്ന ഒരു നിറമില്ലാത്ത പുറങ്കുപ്പായത്തില് സൂചിപോലെ തുളഞ്ഞിറങ്ങിയവള്, നൂല് പോലെ തെളിഞ്ഞുവന്നവള്, തുടക്കവും ഒടുക്കവുമില്ലാതെ തുന്നിച്ചേര്ത്ത വാക്കുപോലെ മുറിഞ്ഞവള്. ഈ കുപ്പായത്തില് തുന്നലിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന വാക്കുകളുണ്ട്, തുന്നലുകളില് നിന്ന് ഇറങ്ങിവരുന്ന വാക്കുകളും. ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിയുടെ ചിട്ടയിലെ വെറുമൊരു അക്കം മാത്രമായിരുന്നിരിക്കാം അന്നത്തെ ആഗ്നസ്. എന്നാല് ഉടുപ്പുകള് അലക്കുന്നവര് പരസ്പരം മാറിപ്പോകാതിരിക്കാനായി സീല്ചെയ്യുന്ന അക്കത്തെ അതിനുമീതെ തുന്നി അലങ്കരിച്ചു തന്റെതാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ടാണ് ആഗ്നസ് സ്വത്വം കണ്ടെത്തുന്നത്. ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിക്ക് വെളിയില്പോലും സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം ഉണ്ടാവുക എന്നത് സ്ത്രീകള്ക്ക് ചിന്തിക്കാനാകുമായിരുന്നില്ലാത്ത കാലം.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">അര്ത്ഥത്തെയും കാലത്തെയും അതിജീവിച്ച് തെളിഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന ഈ കലാസൃഷ്ടിയെ ഭ്രാന്ത് എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതിനെക്കാള് പ്രതിഷേധം എന്ന് വിളിക്കാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം. ഇത് ആഗ്നസിന്റെ സമരമാണ്. ഇതിനുമുന്പോ ഇതിനുശേഷമോ ആഗ്നസ് തുന്നിയത് എന്തൊക്കെയായിരുന്നു എന്നോ എങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു എന്നോ എനിക്കറിയില്ല. ആഗ്നസിന്റെ ഇഷ്ടം ചോദിച്ചിട്ടായിരിക്കില്ല അവളെ സെല്ലിനുള്ളില് അടച്ചത്. ഉറപ്പായും അവളുടെ ജീവിതത്തില് നിറങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. വ്യത്യസ്തതകള് ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. അതില്നിന്നൊക്കെയാവും ആഗ്നസ് ഒരു ഭ്രാന്താശുപത്രിയുടെ ബോറന് ചുവരുകള്ക്കുള്ളില് എത്തിയത്. അവളുടെ പക്കല് സ്വന്തമെന്ന് പറയാന് ആകെയുള്ളത് ഉടുത്തിരിക്കുന്ന കുപ്പായം മാത്രമായിരുന്നിരിക്കണം. ഭ്രാന്താശുപത്രിയുടെ സെല്ലുകളില് ജീവിക്കുന്ന എല്ലാവരും ധരിക്കുന്ന ഒരേ പോലെയുള്ള നിറമില്ലാത്ത ബോറന് കുപ്പായം. ദേഹത്തോട് ചേര്ത്തുവയ്ക്കുന്ന ഒന്നില് അവനവനെത്തന്നെ തുന്നിച്ചെര്ക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചെയ്യാന് ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കില്ല ആഗ്നസിന്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong><span style="font-family: inherit;">പുറത്ത് നില്ക്കുന്നവരുടെ കല :പ്രിന്സ്ഹോണ് കളക്ഷന്</span></strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഹൈഡല്ബര്ഗിലെ പ്രിന്സ്ഹോണ് കളക്ഷന് മ്യൂസിയത്തിലാണ് ആഗ്നസിന്റെ ജാക്കറ്റ് ഇന്ന് സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഇരുപതാംനൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലാണ് ഹാന്സ് പ്രിന്സ്ഹോണ് എന്ന സൈക്യാട്രിസ്റ്റ് – ആര്ട്ട് ഹിസ്റ്റോറിയന് തന്റെ രോഗികളുടെ കലാസൃഷ്ടികള് ശേഖരിക്കാനാരംഭിച്ചത്. 1919ല് ജര്മ്മനിയിലെ ഹൈഡല്ബെര്ഗ് സര്വകലാശാലയോടുകൂടെ ചേര്ന്ന് പല യൂറോപ്യന് ചികിത്സാലയങ്ങളില് നിന്ന് കണ്ടെടുത്ത കലാവസ്തുക്കള് ചേര്ത്ത് അദ്ദേഹം തന്റെ ശേഖരം കൂടുതല് വിപുലമാക്കി. രണ്ടുവര്ഷം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഏതാണ്ട് അയ്യായിരത്തോളം കലാസൃഷ്ടികളാണ് സമാഹരിച്ചത്. ഈ കലാസൃഷ്ടികളെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം </span><em style="background-color: white; line-height: 24px;">Artistry of the mentally ill: a contribution to the psychology and psychopathology of configuration </em><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">എന്ന പേരില് ഒരു പുസ്തകവും എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. മനോരോഗമുള്ളവരുടെ കലാസൃഷ്ടികളെപ്പറ്റി ആദ്യമായി നടന്ന പഠനമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്ത്തിന്റെത് എന്ന് പറയാം. പുസ്തകത്തിലുടനീളം അദ്ദേഹം തന്റെ കളക്ഷനില് നിന്നുള്ള രചനകള് ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. വിസ്മയകരമെന്ന് പറയാവുന്ന മറ്റുപല സൃഷ്ടികളും പ്രിന്സ്ഹോണ് കളക്ഷനില് ഉള്പ്പെടുന്നു. രോഗാവസ്ഥയും കലയും തമ്മിലുള്ള നൂല്പ്പാലബന്ധമാണ് ഈ പഠനത്തില് നിന്നും കലാസ്രിഷ്ടികളുടെ ശേഖരത്തില് നിന്നും മനസിലാക്കാനാവുക.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yOSAwODozNzoxMQ==_aag%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br /><span style="margin: 0px; padding: 0px;">ഹാന്സ് പ്രിന്സ്ഹോണ്</span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">പ്രിന്സ്ഹോണ് കളക്ഷനില് നിന്നാണ് ലളിതകലകളില് ഔട്ട്സൈടര് ആര്ട്ട് എന്ന സങ്കല്പം രൂപപ്പെട്ടത്. സാമ്പ്രദായികലളിതകലാചട്ടക്കൂടുകള്ക്ക് വെളിയില്, പലപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെട്ട സെല്ലുകളിലും മറ്റുമായി കണ്ടെത്തുന്ന കലാസൃഷ്ടികളെയാണ് ഔട്ട്സൈഡര് ആര്ട്ട് എന്ന പേരുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇതില് ചിലപ്പോള് കുട്ടികളുടെ കുത്തിവരച്ചിത്രങ്ങളും കലാകേന്ദ്രങ്ങളില് പരിശീലനം ലഭിക്കാത്തവരുടെ സൃഷ്ടികളും ഉള്പ്പെടാറുണ്ട്. കുട്ടിയെപ്പോലെ വരയ്ക്കാന് പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന, ഹൈ ആര്ട്ടിവെളിയില് നിന്ന് ചിന്തിക്കാന് ശ്രമിച്ചിരുന്ന പിക്കാസോയെ ഇവിടെ ഓര്മ്മിക്കാവുന്നതാണ്. കലാവസ്തുക്കള് ചേര്ത്ത് കലാവിമര്ശകനായ റോജര് കാര്ഡിനല് 1972ലാണ് ഔട്ട്സൈഡര് ആര്ട്ട് എന്ന പ്രയോഗം ആരംഭിച്ചത്. സാമ്പ്രദായികസംസ്കാരങ്ങള്ക്ക് വെളിയില് സമൂഹം നിര്ണ്ണയിക്കുന്ന അതിര്ത്തികള്ക്ക് പുറത്ത് നില്ക്കുന്നവരാണ് ഔട്ട്സൈഡര് ആര്ട്ടിലെ കലാകാരി<strong>/</strong>കാരന്മാര്. അവര്ക്ക് കല എന്നാല് സ്വയം പ്രകാശനത്തിനുള്ള മാര്ഗം മാത്രമാണ്. മനസിന്റെ പല പിരിവുകളും വളവുകളും മനസിലാക്കാനും ജീവിതത്തെ അടുത്തറിയാനുമാകും കലയുടെ തെളിച്ചമുള്ള ഇടങ്ങള്ക്ക് പുറത്തുനില്ക്കുന്ന ഇങ്ങനെ ചിലര് അവരുടെ കലാബോധത്തെ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അവര്ക്ക് യാതൊരു കലാസ്കൂളുകളുമായും ബന്ധം കാണില്ല. ഇമ്പ്രഷനിസമോ എക്സ്പ്രഷനിസമോ സര്റിയലിസമോ മറ്റനവധി ഇസങ്ങളോ പരിചയമുണ്ടാകില്ല. മറ്റുകലാകാരന്മാര് ഉണ്ടെന്നോ അവര് സൃഷ്ടികള് നടത്ത്താരുന്ടെന്നോ അറിയുന്നുണ്ടാകില്ല. കയ്യില് കിട്ടുന്നതെന്തും മാധ്യമവും വേദനകള് നിറഞ്ഞ മനസുകളുടെ പിടച്ചില് കലാമൂല്യമുള്ള വസ്തുവും ആകുന്നത് അങ്ങനെയാണ്. ആഗ്നസിന്റെ പുറങ്കുപ്പായവും അങ്ങനെ തന്നെ.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: inherit;">ഒരു കാഴ്ചക്കാരിയായി നിന്ന് നോക്കുമ്പോള് പക്ഷെ എനിക്ക് ഔട്ട്സൈഡര് ആര്ട്ടോ ഇന്സൈഡര് ആര്ട്ടോ ഇല്ല. ആഗ്നസിന്റെ കുപ്പായം ആര്ട്ട് മാത്രമാണ്, സമയവും ജീവിതവും ചെലവഴിച്ച് വിക്ടോറിയന് കാലത്ത് ഒരു സ്ത്രീ മെനഞ്ഞെടുത്ത കലാ(പ)വസ്തു.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-119.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span><br />
<div style="background-color: white; font-family: Meera; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-79860934982728708472014-03-02T12:23:00.003-08:002014-03-02T22:52:40.759-08:00കൊക്കാകോളയ്ക്കും സാന്റാക്ലോസിനും തമ്മിലെന്ത്?<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ക്രിസ്തുമസ് തലേന്നായാല് ഒരു പ്രദേശത്തുള്ള പയ്യന്മാരെല്ലാംകൂടി ഏതെങ്കിലും ഒരു കുടവയര് ഉടമയെ ചുവന്ന നൈറ്റിയും അണിയിച്ച് ഒരു മുഖംമൂടിയും വെച്ച് ചെണ്ടയും കൊട്ടും പാട്ടുമായി എത്തും. ആകെ വേണ്ടിവരുന്ന വേഷവിധാനം ആ ചുവന്ന നൈറ്റിയാണ്. നമുക്ക് പുലികളിയായാലെന്ത് പാപ്പായായാലെന്ത്, അന്നന്നത്തെ കള്ളിനുള്ള വക സമ്പാദിച്ചാല് മതിയാകുമല്ലോ എന്നാണ് പക്ഷം. ക്രിസ്തുമസ് കാര്ഡുകളില് നിന്നൊക്കെയായി നമ്മളും മനസിലേറ്റിയതാണ് ക്രിസ്തുമസ് പാപ്പയുടെ ആ വേഷവും രൂപവും. എന്നാല് ഇതിലൊക്കെ കൊക്കകോളയ്ക്ക് വല്ല പങ്കുമുണ്ടോ? ഉണ്ടെന്നും ഇല്ലെന്നും രണ്ടുണ്ട് പക്ഷം.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഇതാരാണ് ഈ ചുവന്ന വേഷക്കാരന് തടിയന്? നാലാം നൂറ്റാണ്ടില് ടര്ക്കിയില് ജീവിച്ചിരുന്ന വിശുദ്ധനിക്കോളാസിന്റെ കഥ എല്ലാവര്ക്കും സുപരിചിതമാവും. ദരിദ്രര്ക്കും കുട്ടികള്ക്കും പ്രിയങ്കരനായ നിക്കോളാസിന്റെ ഓര്മ്മദിവസമായി ആചരിച്ചുവന്നത് ഡിസംബര് ആറാണ്. വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന്റെ ജീവിതകാലത്തുതന്നെയാണ് പോപ്പ് ജൂലിയസ് ഒന്നാമന് ക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനം ആഘോഷിക്കാന് ഒരു ദിവസം തീരുമാനിച്ചതും. ക്രിസ്തു ജനിച്ച ശരിയായ തീയതിയൊന്നും നിശ്ചയമില്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് പോപ്പ് എന്നാല് പിന്നെ ഡിസംബര് ഇരുപത്തിയഞ്ച് ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. അതേ സമയത്തുതന്നെ നടന്നിരുന്ന ഒരു വിജാതീയ ശൈത്യകാല ഉത്സവത്തെ ക്രൈസ്തവവല്ക്കരിക്കുന്നതില് പോപ്പ് വിജയിച്ചു എന്ന് പറയാം. സംഭവത്തിനു കൊഴുപ്പ് കൂടിവന്നപ്പോള് പതിയെ വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന്റെ ഓര്മ്മ ദിവസവും ഡിസംബര് ഇരുപത്തിയഞ്ചിന് തന്നെയായിമാറി.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">നമ്മുടെ ഓണക്കാല മാവേലിയുടെ ഒരു ഫോറിന് വകഭേദമാണ് ക്രിസ്മസ് കാലമായാല് ഈ സാന്റാക്ലോസ്. ഓരോ കൊച്ചുകടകളുടെയും വമ്പന് മാളുകളുടെയും മുന്നില് കുടവയറുമായി ഒരു ചുവപ്പുടുപ്പുകാരന് വെള്ളത്താടി ഇരിപ്പുണ്ടാകും. എന്നാല് സാന്റാക്ലോസ് എന്നും ചുവന്ന ഉടുപ്പും വെള്ളത്താടിയുമുള്ള കുടവയറന് ആയിരുന്നോ? വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന്റെ ഒരു ആദ്യകാല ചിത്രം കാണുക.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yMSAwMToxMTo1MQ==_santa%204.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">1822ല് ക്ളെമന്റ് മൂര് എഴുതിയ പ്രശസ്തമായ കവിതയും സാന്റാക്ലോസ് എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അമേരിക്കന് </span><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">മനുഷ്യരുടെ ക്രിസ്തുമസിന്റെ അവിഭാജ്യഘടകമാക്കിമാറ്റി. A Visit from St. Nicholas എന്നതായിരുന്നു കവിത. ഈ കവിതയിലൂടെയാണ് റെയിന്ഡിയര് വലിക്കുന്ന മഞ്ഞുവണ്ടിയില് സാന്റ വരുന്ന വിവരവും ചിമ്മിനിയിലൂടെ ഉള്ളില് കടന്ന് അടുപ്പിന്റെ അരികില് ഉണക്കാനിട്ടിരിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ സോക്സുകള്ക്കുള്ളില് സമ്മാനങ്ങള് ഒളിപ്പിച്ചുവയ്ക്കുന്ന വിവരവും ഒക്കെ കുട്ടികളുടെ വിശ്വാസങ്ങളില് ചേക്കേറുന്നത്.</span></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">വിശുദ്ധ നിക്കോളാസിന്റെ കാലത്തെ ബിഷപ്പ് ഉടുപ്പുകള്ക്ക് ചുവപ്പുനിറമായിരുന്നുവെന്നും അതാണ് സാന്റയുടെ ഉടുപ്പിന്റെ നിറമായതെന്നും ഒക്കെ കരുതപ്പെടുന്നുണ്ട്. എന്തായാലും ആദ്യകാല സാന്റ ചിത്രങ്ങളില് പച്ച, പര്പ്പിള്, നീല ഉടുപ്പുകളും കണ്ടവരുണ്ട്. കൂടെയീ ചുവപ്പും. സാന്റാക്ലോസിന്റെ ആദ്യകാലചിത്രങ്ങളില് ഏറ്റവും പ്രധാനം ഒരു പക്ഷെ രാഷ്ട്രീയകാര്ട്ടൂണുകളുടെ പെരുന്തച്ചനായ തോമസ് നാസ്റ്റ് പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടില് വരച്ച ചിത്രങ്ങളാവും. നോര്ത്ത് പോളില് നിന്ന് വര്ഷാവര്ഷം കുട്ടികള്ക്ക് സമ്മാനങ്ങള് കൊണ്ടുവരുന്ന തടിയന് വയസന് താടിക്കാരന് സാന്റ എന്ന സങ്കല്പം ശക്തിപ്പെട്ടത് നാസ്റ്റിന്റെ രചനകളോടെയാണ്. വികൃതിക്കുട്ടികളുടെ കണക്കുവയ്ക്കുന്നയാളാണ് സാന്റയെന്നും നല്ല കുട്ടികള്ക്ക് മാത്രമേ ക്രിസ്തുമസിനു സമ്മാനം കൊടുക്കൂ എന്നും സാന്റക്ക് നോര്ത്ത് പോളില് പാവകള് നിര്മ്മിക്കുന്ന ഫാക്ടറിയുണ്ടെന്നും ഒക്കെ പ്രചരിപ്പിച്ചത് നാസ്റ്റിന്റെ രചനകളാണ്. നാസ്റ്റ് വരച്ച സാന്റ ഏതാണ്ട് ഇങ്ങനെയിരിക്കും.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yMSAwMToxMTozMw==_santa%203.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടില് എപ്പോഴോ ആണ് സാന്റയുടെ പലവര്ണ്ണത്തിലുള്ള ഉടുപ്പുകള് അപ്രത്യക്ഷമായതും ലോകത്തില് എവിടെയും സാന്റ ചുവന്ന കുപ്പായത്തില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് തുടങ്ങിയതും. സാന്റയുടെ മോഡേണ് രൂപത്തിന് ഇപ്പോള് ഈ ചുവന്ന വെല്വറ്റ് ഉടുപ്പും വെളുത്ത രോമം കൊണ്ടുള്ള അരികുകളും ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല എന്നായിട്ടുണ്ട്. ഈയിടെ പുറത്തിറങ്ങിയ ആഷിക്ക് അബു ചിത്രം ‘ഡാ തടിയാ’യിലും സാന്റയുടെ യൂണിഫോറമായ ഈ വേഷത്തില് വരുന്ന തടിയന് സാന്റയെക്കാണാം.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yMSAwMToxMToxNw==_santa%202.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഈ സന്തുഷ്ടനായ കുടവയറന് രൂപം മനുഷ്യരുടെ മനസ്സില് ഇങ്ങനെ ആഴത്തില് പതിയാന് പ്രധാനപങ്കുവഹിച്ചത് കൊക്കക്കോളയാണ്. കൊക്കക്കോളയുടെ നിറം ചുവപ്പും വെള്ളയുമായത് യാദൃശ്ചികമായിരിക്കും. എന്നാല് സാന്റയുടെ ചുവപ്പുടുപ്പും വെള്ള തൊങ്ങലും വെളുത്ത നിറവും തടിച്ച രൂപവും ഇങ്ങനെ പൊതുബോധത്തില് നിലനിര്ത്തുന്നതില് കൊക്കകോളയ്ക്കുള്ള പങ്കു ചെറുതല്ല. 1920കളിലാണ് അവര് വിശുദ്ധ നിക്കോളാസ് കോള കുടിക്കുന്ന പരസ്യങ്ങള് പ്രചരിപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയത്. ആദ്യ കൊക്കകോള സാന്റമാരും നാസ്റ്റ് വരച്ച വിശുദ്ധ നിക്കൊലാസിനെപ്പോലെ സ്വല്പ്പം ഗൌരവമുള്ളവരായിരുന്നു. എന്നാല് 1930ല് ഫ്രെഡ് മിസെന് എന്ന കലാകാരനാണ് കൊക്കകോളക്കുവേണ്ടി ഇന്ന് കാണുന്ന തരം തമാശക്കാരന് തടിയന് അപൂപ്പനായി സാന്റയെ മാറ്റിയെടുത്തത്. അക്കാലത്തെ പ്രശസ്തമായ എല്ലാ ലൈഫ് സ്റ്റൈല് മാസികകളിലും കോള കുടിക്കുന്ന സാന്റയുടെ പലതരം ചിത്രങ്ങള് നിറഞ്ഞു. അതുവരെ സാന്റ ഉടുപ്പുകളുടെ പല നിറഭേദങ്ങളില് ഒന്നുമാത്രമായിരുന്ന ചുവപ്പും വെള്ളയും അതോടെ സാന്റയുടെ സ്ഥിരം വേഷമായിമാറി. പിന്നീടുണ്ടായ സകല സാന്റാചിത്രത്തിലും കുടവയറും തടിയും ചുവന്നകുപ്പായവും അവിഭാജ്യഘടകമായി മാറി.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0yMSAwMToxMDo1OA==_santa%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">മുപ്പതുവര്ഷത്തിലേറെ നീണ്ടുനിന്ന വിജയകരമായ ക്രിസ്തുമസ് കാല കൊക്കകോള പരസ്യമായിരുന്നു സാന്റയുടേത്. ഒരുപക്ഷെ കൊക്കകോളയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ പരസ്യം. സാന്റാക്ലോസിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ ചിത്രവും.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-112.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span>prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-14900482364949708072014-03-02T12:21:00.000-08:002014-03-02T22:52:59.985-08:00അമേരിക്ക എന്ന പുരുഷന്<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഒരു സാങ്കല്പ്പികകഥാപാത്രത്തെ കണ്ടാലുടന് തന്നെ ഒരു രാജ്യത്തെപ്പറ്റി ആരും ചിന്തിക്കാറില്ല. എന്നാല് അമേരിക്കയുടെ കാര്യത്തില് മാത്രം സ്ഥിതി വ്യത്യസ്തമാണ്. അങ്കിള് സാം എന്ന ഉയരമുള്ള താടിക്കാരന് കൊക്കേഷ്യന് പുരുഷന്റെ ചിത്രം അമേരിക്കയുടെ ചിത്രം തന്നെയാണ്. അമേരിക്കന് ദേശീയപതാകയുടെ മാതൃകയിലുള്ള കോട്ടും തോപ്പിയുമൊക്കെയാണ് വേഷം. കണ്ടാല് എബ്രഹാം ലിങ്കന്റെ നേര്ത്ത സാദൃശ്യമുള്ളതൊഴിച്ചാല് വേറെ പ്രത്യേകതകളോന്നുമില്ലാത്ത രൂപം. എങ്കിലും കഴിഞ്ഞ ഇരുനൂറുകൊല്ലത്തോളമായി പോസ്റ്ററുകളിലും കാര്ട്ടൂണുകളിലും പരേഡുകളിലും എന്നിങ്ങനെ എവിടെയും അമേരിക്കയെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് അങ്കിള് സാമിനെ കാണാം.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong>സത്യത്തില് ആരാണീ അങ്കിള് സാം?</strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0wOSAwOTo1NDozNA==_uncle%208.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">കാര്ട്ടൂണുകളിലൂടെയാണ് പലര്ക്കും അങ്കിള് സാമിനെ പരിചയമെങ്കിലും അങ്കിള് സാം ഒരു യഥാര്ത്ഥ മനുഷ്യനായിരുന്നു. 1766-ല് ജനിച്ച സാം വിത്സന് ന്യൂജേര്സിയിലെ ഒരു ബിസിനസുകാരനായിരുന്നു. അമേരിക്കയുടെ പ്രതിപുരുഷനാകാനും മാത്രം സാം വിത്സണ് എന്താണ് ചെയ്തത് എന്ന് തോന്നിയേക്കാം. ഇല്ല, അയാള് ദേശത്തിനുവേണ്ടി പോരാടുകയോ ദേശീയഗാനം എഴുതുകയോ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. രസകരമായ ഒരു കഥയാണ് അങ്കിള് സാം അമേരിക്ക ആയ വിധം. 1812-ലെ യുദ്ധകാലത്ത് ന്യൂയോര്ക്കിലും ന്യൂജേര്സിയിലും തമ്പടിച്ചിരുന്ന യു എസ് സേനയ്ക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ഇറച്ചി പായ്ക്ക് ചെയ്യുന്ന തടിപ്പെട്ടികള് നിര്മിച്ചിരുന്നത് അങ്കിള് സാം എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന സാം വിത്സന്റെ കമ്പനിയിലാണ്. അമേരിക്കയെ യു എസ് എന്ന് ചുരുക്കിവിളിക്കുന്നതിനു അത്രയേറെ പ്രചാരം ലഭിക്കാത്ത കാലം. യു എസ് സേനയ്ക്കുള്ള പെട്ടികളില് യു എസ് എന്ന് എഴുതിചേര്ത്തത് അങ്കിള് സാമിന്റെ ജോലിക്കാരില് പലര്ക്കും മനസിലായില്ല. ആരോ തിരക്കി, ‘അല്ല, എന്താണ് ഈ യു എസ്?” ആരോ മറുപടി പറഞ്ഞു, “ആവോ, അങ്കിള് സാം എന്നതിന്റെ ചുരുക്കമായിരിക്കും.” ഈ തമാശ പതിയെ യു എസ് സേനയിലെ പട്ടാളക്കാരിലുമെത്തി. അവര് രാജ്യത്തിന്റെ ചുരുക്കപ്പേരുമായി പേരുപങ്കിടുന്ന അങ്കിള് സാമിനെ അങ്ങനെ ലോകപ്രശസ്തനാക്കി.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടില് പത്രങ്ങളും രാഷ്ട്രീയകാര്ട്ടൂണുകളും പ്രശസ്തിയാര്ജ്ജിച്ചതോടെ അങ്കിള് സാം കാര്ട്ടൂണ് വരകളില് തുടരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് തുടങ്ങി. അങ്കിള് സാമിന് എല്ലാത്തിലും അഭിപ്രായമുണ്ടായിരുന്നു, അഴിമതിയിലും ഗവണ്മെന്റിന്റെ കഴിവുകേടുകളിലും എല്ലാം. ഏതാണ്ട് നമ്മുടെ ഇന്ത്യന് കോമണ്മാനിന്റെ സ്വഭാവം തന്നെയായിരുന്നു ആദ്യകാല അങ്കിള് സാമിനും.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><strong>ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധം</strong></span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0wOSAwOTo0NDo0MQ==_us%202.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">നമ്മള് പലരും ഏറ്റവുമധികം തവണ കണ്ടിട്ടുള്ള അങ്കിള് സാം രൂപം ഒരുപക്ഷെ ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്തെ പോസ്റ്ററുകളിലെ അങ്കിള് സാം തന്നെയാവും. ആളുകളെ യു എസ് സേനയില് ചേരാന് അഭ്യര്ഥിച്ചുകൊണ്ട് അങ്കിള് സാമിന്റെ പോസ്റ്ററുകള് പ്രചരിക്കാന് തുടങ്ങിയതോടെ അങ്കിള് സാം എന്നാല് അമേരിക്കന് സേന എന്ന ഒരു ധ്വനി കൂടി ഉണ്ടാകാന് തുടങ്ങി. അമേരിക്ക ഒരു സൂപ്പര് പവര് ആയി മാറിയതോടെ പതിയെ അങ്കിള് സാമും ഒരു സൂപ്പര്മാനാകാന് തുടങ്ങി. അങ്കിള് സാമിന്റെ വേഷമിട്ട ഒബാമയും യേശുക്രിസ്തുവും ഒക്കെ കാര്ട്ടൂണുകളില് സ്ഥാനം കണ്ടെത്തുന്നതോടെ രാഷ്ട്രീയവരകളിലെ സാന്റാക്ളോസായി അങ്കിള് സാം മാറുന്നു.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">ആദ്യകാല അങ്കിള് സാം കാര്ടൂണുകള് ബഹുമാന്യനായ ഒരു ദേശസ്നേഹിയെയാണ് ചിത്രീകരിച്ചിരുന്നതെങ്കില് പുതിയ അങ്കിള് സാം കാര്ട്ടൂണ് രൂപങ്ങള് കോമാളിവേഷങ്ങള് പോലെയാണ്. ഒരുകാലത്തു അമേരിക്കന് ദേശീയതയുടെ മുഖമായിരുന്ന അങ്കിള് സാം പിന്നീട് അമേരിക്കന് അധിനിവേശങ്ങളുടെയും യു എസ് വിശ്വാസസംഹിതകളുടെയും ആള്രൂപമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെടാന് തുടങ്ങി. ജര്മന്, സോവിയറ്റ്, ഇന്ത്യന്, ഈജിപ്ഷ്യന്, ഇറ്റാലിയന് എന്നിങ്ങനെ പല ദേശങ്ങളിലെ കാര്ട്ടൂണുകളിലും അങ്കിള് സാമിന്റെ രൂപം വിമര്ശനാത്മകമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് തുടങ്ങി. ഹ്യൂഗോ ഷാവേസിന്റെ മരണം കാത്തുനില്ക്കുന്ന അങ്കിള് സാം എന്ന കഴുകന് ഒരു ഉദാഹരണം മാത്രം.</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><img src="http://azhimukham.com/photos/MjAxMy0wOS0wOSAwOTo0NDoyOA==_us%201.jpg" style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; line-height: 24px; padding: 0px;">
</div>
<span style="background-color: white; font-family: inherit; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;">പുനര്വായനകളും പുന:ചിത്രീകരണങ്ങളുമൊക്കെ അങ്കിള് സാം എന്ന ഈ ഉജ്വലമായ കാര്ട്ടൂണ് സൃഷ്ടിക്ക് ആയുസ്സ് വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതെയുള്ളൂ. അമേരിക്കയും അമേരിക്കന് അധിനിവേശവും ഒക്കെ തുടര്ക്കഥകളാകുന്നിടത്തോളം അമേരിക്ക എന്ന ആര്ത്തിക്കണ്ണ് ഉള്ള കിളവന് പുരുഷനെ ചിത്രീകരിക്കാന് അങ്കിള് സാമിന്റെ രൂപം ഉപയോഗിക്കപ്പെടുക തന്നെ ചെയ്യും. എല്ലാവരോടും സ്നേഹത്തിലും സൌഹാര്ദത്തിലും കഴിഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് അങ്കിള് സാം എന്ന ഓമനപ്പേരുണ്ടായിരുന്ന പാവം ഇറച്ചിക്കച്ചവടക്കാരന് സാം വിത്സണ് ക്ഷമിക്കട്ടെ. അല്ലെങ്കിലും ചില കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഗതി അങ്ങനെയാണ്. സവര്ണ്ണ ഉത്സവത്തിന്റെ കോമാളിക്കുടവയറായി മാറാന് വിധിക്കപ്പെട്ട പഴയൊരു അസുര രാജാവിനെപ്പോലെ. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; line-height: 24px;"><a href="http://www.azhimukham.com/firstnews-104.html">അഴിമുഖം ലിങ്ക് </a></span></span>prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-13548777531792532592014-03-02T12:18:00.004-08:002014-03-02T22:53:17.407-08:00ഇല്ല, ഇ-റീഡര് വായനയെ കൊല്ലില്ല<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">മൂന്നോ നാലോ വയസുള്ളപ്പോഴാവണം ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി ഒരു പുസ്തകം സ്വന്തമായി കിട്ടുന്നത്, ‘തെനാലിരാമന് കഥകള്’. മണിക്കൂറുകളോളം സ്ഥലകാലബോധമില്ലാതെ ആണ്ടുപോകാന് കഴിയുന്ന പുസ്തകമെന്ന മാന്ത്രികവസ്തുവിനോട് തീരാത്ത പ്രേമമായിരുന്നു പിന്നീടങ്ങോട്ട്. ഏഴാം ക്ലാസില് വെച്ചാണെന്ന് തോന്നുന്നു ഒരു പബ്ലിക് ലൈബ്രറിയില് അംഗമാകുന്നത്. മലയാളത്തിലെ എഴുത്തുകാര് ആരൊക്കെയാണെന്ന് അറിയില്ല, ലോകസാഹിത്യത്തെപ്പറ്റി തീരെ അറിയില്ല. ഓരോന്നോരോന്നായി നല്ലതും ചീത്തയും എല്ലാം വായിച്ചു, ബ്രാം സ്റ്റോക്കറുടെ ഡ്രാക്കുളയും ഏറ്റുമാനൂര് ശിവകുമാറിന്റെ ഡ്രാക്കുളയും ഒരേ പോലെ ആസ്വദിച്ചു. ആരെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി ഒളിച്ചും പതുങ്ങിയും പുസ്തക അലമാരയ്ക്ക് മറഞ്ഞുനിന്ന് ലോലിതയുടെ താളുകള് മറിച്ചുനോക്കിയപ്പോഴാവണം സമൂഹത്തെ പറ്റിയും അതിന്റെ സദാചാരബോധത്തെപ്പറ്റിയുമൊക്കെ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയതും ഈ പുസ്തകം സ്വന്തം പേരില് എടുത്തുകൊണ്ടുപോയാല് ‘മോശ’മായിരിക്കും എന്നൊക്കെ തോന്നിയതും. ഒടുവില് പുസ്തകം വായിക്കല് മാത്രം മതി ഇനി ജീവിതത്തില് എന്ന ആശ്വാസത്തിലാവണം ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് ബി എ ക്ലാസില് പോയി ചേരുന്നത്. പഠിച്ചുജോലി കിട്ടണം, ജീവിക്കണം എന്നുള്ള ചിന്തയൊക്കെ പിന്നീടാണ് വരുന്നത്. അന്ന് ഒരു ചിന്തയുള്ളൂ, വായിക്കണം. ഇംഗ്ലീഷ് പാഠപുസ്തകത്തിലെ കഥകളല്ലാതെ ആദ്യമായി ഒരു പുസ്തകം ഇംഗ്ലീഷില് വായിക്കുന്നത് ഇംഗ്ലീഷ് ബി എക്ക് ചേര്ന്ന് കഴിഞ്ഞാവണം. ഒരു പുസ്തകം പണം കൊടുത്തുവാങ്ങുന്നതൊക്കെ പിന്നെയും കുറെ കഴിഞ്ഞാണ്. എന്തായാലും വായന ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/Veronika-Nagy.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13263" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/Veronika-Nagy.jpg" height="400" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="Veronika-Nagy" width="399" /></a></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ഇ-റീഡര് വായനയെ കൊല്ലുമോ?</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ഓരോ തൊഴില് മേഖലയില് നൂതനപരിഷ്കാരങ്ങള് വരുമ്പോഴും മാറ്റത്തെ ഉള്ക്കൊള്ളാന് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പ്രയോക്താക്കള് എല്ലാവരും തന്നെ അങ്ങേയറ്റം ശക്തിയോടെയും അതിലേറെ പ്രധാനമായി അങ്ങേയറ്റം (അതി) വൈകാരികതയോടെയും പഴയതാണ് നല്ലത്, പഴമയുടെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും മഹത്വം അനിര്വചനീയം എന്ന മട്ടില് വാചാലരാവുകയും പുതിയ മാറ്റങ്ങളെ സംശയത്തോടെയും ദേഷ്യത്തോടെയും വീക്ഷിക്കുകയും വിമര്ശിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യാറുണ്ട്. സത്യത്തില് പുതിയതിന് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം ഉണ്ടോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നതിനേക്കാള് പ്രധാനമായി ആളുകളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത് പഴയ ശീലങ്ങളോടുള്ള വിശ്വസ്തതയും ഗൃഹാതുരത്വവുമാണ്. അതാണ് പരിചിതം, അതാണ് ശീലം. അതുകൊണ്ട് മാറ്റം വേണ്ട. എന്നാല് ഓരോ അവസരത്തിലും മാറ്റം സംഭവിക്കുകയും എതിര്ത്തിരുന്നവര് പതിയെ ഒന്ന് കാല് ഇറക്കി നോക്കിയും ഒന്ന് അരയ്ക്കൊപ്പം വെള്ളത്തിലിറങ്ങി നോക്കിയും ഒടുവില് പേടിയില്ലാതെ മാറ്റത്തിന്റെ ഒഴുക്കില് നീന്തുകയും ചെയ്യും. ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണെന്നും കമ്പ്യൂട്ടറുകള് ഭീകര സത്വങ്ങളല്ലെന്നും നമ്മള് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ ഇ പുസ്തകങ്ങളെയും പതിയെ മനുഷ്യവംശം ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കും.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇ-പുസ്തകങ്ങള് എന്ന ആശയത്തെ ചര്ച്ചചെയ്തു വരുന്നതേയുള്ളൂ പ്രസാധകലോകം. അതൊരു ഭീഷണിയാണ് എന്നവര് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു എന്നതിന്റെ തെളിവാണ് അടുത്ത് വരുന്ന ഇരുപത്തഞ്ചാമത് ഹേ ഫെസ്റിവലില് നിന്നും കിന്ഡില് എന്ന ഇ ബുക്ക് റീഡറിനെ ബഹിഷ്കരിക്കനായി വിവിധ പുസ്തകകച്ചവടക്കാരും പ്രസാധകരും നടത്തിയ സമരവും അനുബന്ധ ചര്ച്ചകളും. പുസ്തകക്കടകളുടെയും പ്രസാധകരുടെയും വിതരണക്കാരുടെയും ജോലി kindle reader ഇല്ലാതാക്കും എന്ന പേരിലാണ് ഈ നീക്കം. ഒരു ഇലക്ട്രോണിക് റീഡര് വായനയെ കൊന്നുകളയുന്നു എന്ന ആരോപണം പോലും ഉയര്ന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തില് പുസ്തകപ്രസാധനത്തെയും വായനയും പറ്റിയുള്ള ചില ചിന്തകള് പ്രസക്തമാണെന്നു തോന്നുന്നു. ഒരു പുസ്തകം വായിക്കുക എന്നതില് പുസ്തകം എന്ന വസ്തുവിന് എത്ര മാത്രം പ്രാധാന്യമുണ്ട്? സ്നേഹപൂര്വ്വം സമ്മാനിക്കപ്പെട്ട പല പുസ്തകങ്ങളും ഭാരമോ ഉപയോഗമോ വകവയ്ക്കാതെ താമസിച്ച സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം കെട്ടിച്ചുമന്നുകൊണ്ട് പോയിട്ടുള്ള ഒരാളാണ് ഞാന്. എന്നാല് അതൊക്കെ പലപ്പോഴും പുസ്തകതോടുള്ള സ്നേഹത്തെക്കാള് ആ പുസ്തകം കൊണ്ടുവന്നുതരുന്ന ഓര്മ്മകളോടുള്ള അടുപ്പം കൊണ്ടായിരുന്നു. പുതിയ പുസ്തകങ്ങള് വന്വില കൊടുത്തുവാങ്ങല് വളരെക്കുറച്ചുമാത്രമേ സാധിച്ചിട്ടുള്ളൂവെങ്കിലും ഒരു മദാം ബോവറിയോ ഒരു ഇല്ലസ്ട്രേറ്റഡ് ആലീസ് ഇന് വണ്ടര്ലാണ്ടിന്റെ പഴഞ്ചന് കോപ്പിയോ ഒക്കെ ഇരുപതോ മുപ്പതോ രൂപയ്ക്ക് ഡല്ഹിയില് ദരിയാഗഞ്ചിലെ പ്രശസ്തമായ സെക്കന്റ് ഹാന്ഡ് പുസ്തകകൂനകളില് നിന്ന് കണ്ടെടുക്കുമ്പോള് ഒരു കുഴിയാനയെ തോണ്ടിയെടുത്ത കുട്ടിയുടെ ആഹ്ലാദമാണ് തോന്നുക. എന്നാല് ഇത്തരം നൊസ്റ്റാള്ജിയകള് പുസ്തകങ്ങളോട് സൂക്ഷിക്കുമ്പോള് പോലും ഇ-പുസ്തകങ്ങളോട് മമത തന്നെയാനുള്ളത്. പ്രത്യേകിച്ച്, എം ഫില് പഠനകാലത്ത് പ്രോജക്റ്റ് ഗുട്ടന്ബര്ഗില് നിന്നും ഗിഗാപീഡിയയില് നിന്നും ഒക്കെ ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്തു കമ്പ്യൂട്ടര് സ്ക്രീനില് കണ്ണ് വേദനിക്കുന്നതും തല വേദനിക്കുന്നതും അവഗണിച്ചു വായിച്ചു തീര്ത്ത തിയറി പുസ്തകങ്ങള്. ഇ -ബുക്ക് റീഡര് ഇന്ത്യന് വിപണിയില് മാന്യമായ ഒരു വിലയില് ഇറങ്ങുന്നത് കാത്തിരിക്കുകയുമാണ് ഞാന്. കണ്ണ് വേദനിക്കാതെ ഇ പുസ്തകങ്ങള് വായിക്കാന് കഴിയുക എന്നത് ചെറിയൊരു കാര്യമല്ലല്ലോ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/boxing.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13262" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/boxing.jpg" height="247" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="boxing" width="500" /></a></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ഒരു ഓണ്ലൈന് ലൈബ്രറിയുടെ മരണം</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ഗിഗാപീഡിയ എന്ന പേരില് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഓണ്ലൈന് ഫയല് ഷെയറിംഗ് വെബ്സൈറ്റ് ഒരു ദിവസം ലൈബ്രറി ഡോട്ട് എന് യു ആയി മാറി. എന്നാല് പണമില്ലാത്ത പാവം വിദ്യാര്ഥികള്ക്ക് പുസ്തകങ്ങളുടെ ഫ്രീ ഓണ്ലൈന് കോപ്പികള് നല്കിക്കൊണ്ട് ഒരു വിശുദ്ധാത്മാവായി നിലകൊണ്ടിരുന്ന ലൈബ്രറി ഡോട്ട് എന് യു ഇക്കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി പതിനഞ്ചാം തീയതി മുതല് അപ്രത്യക്ഷമായി. എന്താണ് ഈ വെബ്സൈറ്റിന്റെ തിരോധാനത്തിനുപിന്നില് എന്നന്വേഷിച്ചാല് പതിനേഴു വമ്പന് പുസ്തകപ്രസാധകര് മ്യൂണിച് കോടതിയില് നിന്ന് നേടിയെടുത്ത ഒരു ഇഞ്ചങ്ഷന്റെ ഫലമായാണ് ഈ ഓണ്ലൈന് ലൈബ്രറി കൊല്ലപ്പെട്ടതെന്ന് മനസിലാകും. ലൈബ്രറി ഡോട്ട് എന് യു ഒരു അക്ഷരാര്ത്ഥ വിശുദ്ധനല്ല. ആ വെബ്സൈറ്റില് സൌജന്യഡൌെണ്ലോഡിനു ലഭിച്ചിരുന്ന പുസ്തകങ്ങളില് ഏറിയ പങ്കും ഇപ്പോഴും പല പ്രസാധകര്ക്കും കോപ്പിറൈറ്റ് ഉള്ള അനധികൃത സ്കാന് കോപ്പികളാണ്. ആര്ക്കിറ്റെക്ചര്, സാഹിത്യം, ആസ്ട്രോഫിസിക്സ്, ബിസിനസ്, science , ചരിത്രം എന്നിങ്ങനെ സകലമാനവിഷയങ്ങളിലും പ്രചാരത്തിലുള്ള പുസ്തകങ്ങളില് ഏറിയ പങ്കും ഈ വെബ്സൈറ്റില് ലഭ്യമായിരുന്നു. പ്രസാധകര്ക്ക് സഹിച്ചില്ലെങ്കില് അത്ഭുതമുണ്ടോ? അവരുടെ വയറുവിശക്കാതെ കഴിയുന്നതാണ് ഈ വെബ്സൈറ്റ് ഇല്ലാതാക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നത്. അതിനു പിന്നാലെയാണ് കിന്ഡില് റീഡറിനെ ബഹിഷ്ക്കരിക്കാനുള്ള ഈ പുതിയ നീക്കം. ഇതിനിടെ ആപ്പിള് കമ്പനിയും പ്രമുഖ ആറു പ്രസാധകരും തമ്മില് യു എസ് നീതിന്യായവകുപ്പില് ഒരു കേസും നടക്കുന്നുണ്ട്. പുസ്തകപ്രസാധകര്ക്ക് ഇരിപ്പുറയ്ക്കാതായിരിക്കുന്നു എന്ന് സാരം. ഇത്തരം ലാഭ നഷ്ടക്കണക്കുകള്ക്കും കോപ്പി റൈറ്റ് നിയമയുദ്ധങ്ങള്ക്കും ഒക്കെ ഇടയില് പ്രസാധകര് അവഗണിച്ചുകളഞ്ഞതും എന്നാല് കിന്ദില്, ലൈബ്രറി ഡോട്ട് എന് യു മുതലായ ‘ഭീകരര്’ നന്നായി പരിഗണിച്ചതുമായ മറ്റൊരു വിശപ്പുണ്ട്, വായനക്കാരന്റെ/കാരിയുടെ അറിവിനോടും അക്ഷരത്തോടുമുള്ള തീരാവിശപ്പ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/reader.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13265" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/reader.jpg" height="303" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="reader" width="350" /></a></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">അകാദമിക പുസ്തക പ്രസാധനവും ഓണ്ലൈന് പുസ്തക പൈറസിയും</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ഒരു നോവല് ചിലപ്പോള് നമ്മള് ഒരു രസത്തിനുവേണ്ടിയാവും വായിക്കുന്നത്, ഒരു നേരമ്പോക്ക് ആണ് അതുകൊണ്ട് സാധ്യമാവുക. എന്നാല് അക്കാദമികപുസ്തകങ്ങളും വിദ്യാര്ത്ഥികളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഒരു നേരമ്പോക്കിന്റെതല്ല. അവര്ക്ക് പുസ്തകം കൊണ്ട് ആവശ്യങ്ങള് പലതാണ്. പഠനകാലത്ത് ആവശ്യമുള്ള പുസ്തകങ്ങള് എല്ലാം വന് വില കൊടുത്തു വാങ്ങുക എന്നത് ഇന്ത്യയില് എന്നല്ല ലോകത്തെവിടെയും ഉള്ള വിദ്യാര്ഥിസമൂഹത്തിനു സാധ്യമായ ഒരു കാര്യമല്ല. തൊട്ടാല് പൊള്ളുന്ന വില എന്നത് അക്ഷരാര്ത്ഥമാനെന്നര്ഥം!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">പണമുള്ളവന് വാങ്ങട്ടെ, അല്ലാത്തവന് ലൈബ്രറിയില് ചേര്ന്ന് കടമെടുക്കട്ടെ എന്ന നോവല്കവിതാ പുസ്തക രീതി അക്കാദമിക പുസ്തകങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് വിലപ്പോവുകയില്ല. കാരണം പല പുസ്തകങ്ങളും മെട്രോ നഗരങ്ങളിലെ പ്രധാന സര്വകലാശാലകളില് ആണ് ഒന്നിലധികം കോപ്പികള് ഒക്കെ ഉണ്ടാവുക. അല്ലാത്ത ചെറുകിട സ്ഥലങ്ങളിലെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളില് ഒരു കോപ്പിയോ മറ്റോ ഉണ്ടെങ്കില് ഭാഗ്യം. ഇനി പുസ്തകം ലൈബ്രറിയില് ഉണ്ടെങ്കില് തന്നെ അത് ആ വിഷയം നൂറ്റാണ്ടുകളായി (സെല്ഫ് ഐഡന്റിഫിക്കേഷന് നടത്തിയ അധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കള് ക്ഷമിച്ചേക്കുക) പഠിപ്പിക്കുന്ന അധ്യാപകന്റെ കൈവശവും ആയിരിക്കും. ശാസ്ത്രസാങ്കേതിക വിഷയങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് മാനവിക വിഷയങ്ങള്ക്ക് ലോകത്തെവിടെയുമുള്ള സര്വകലാശാലകളില് കിട്ടുന്ന ഫണ്ടിന് തീരെ കനം കുറവായത് കൊണ്ട് ആ വിഷയങ്ങളിലെ പുസ്തകങ്ങളോ ജേര്ണലുകളോ ലൈബ്രറിയില് എത്തുന്നതും താരതമ്യേന കുറവാണ്. അങ്ങനെ വായിക്കാന് വശമില്ലാതെ നട്ടം തിരിയുന്ന വിദ്യാര്ഥിസമൂഹം തന്നെയാണ് ലൈബ്രറി ഡോട്ട് എന് യു പോലെയുള്ള ഫയല് ഷെയറിംഗ് സംവിധാനങ്ങള് നിലവില് കൊണ്ടുവരുന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">പ്രമുഖ പുസ്തക പ്രസാധകര് എല്ലാവരും തന്നെ അക്കാദമികപുസ്തകങ്ങള്ക്ക് വിലയിടുന്നത് ഒരേ രീതിയിലാണ്. പുസ്തകങ്ങള് വാങ്ങി വായിക്കാന് പണമില്ലാത്ത വിദ്യാര്ഥികളെ അവര് ഉപഭോക്താക്കളുടെ ഗണത്തില് എണ്ണാറേയില്ല. ഒരു പുസ്തകം എഡിറ്റ് ചെയ്തു ടൈപ്പ്സെറ്റ് ചെയ്തു എടുക്കുന്നതിന്റെ ചിലവിന്റെ ആറോ എട്ടോ പത്തോ ഒക്കെ ഇരട്ടിയാണ് പുസ്തകത്തിന് ഈടാക്കുന്ന വില. ഇതിന്റെ പങ്കു പ്രസാധകര്ക്കും വിതരണക്കാര്ക്കും (പുസ്തകമെഴുതിയ ആളിനും എന്ന് പറയുമെങ്കിലും വിറ്റുപോകാത്ത, ലാഭാമുണ്ടാക്കാത്ത അക്കാദമിക പുസ്തകങ്ങളുടെ റോയല്റ്റി പലപ്പോഴും എഴുത്തുകാരനില് എത്താറില്ല) ഒക്കെ പങ്കിട്ടെടുക്കാനുള്ളതാണ്. ഇന്ത്യന് സാഹചര്യങ്ങളില് ശരാശരി മുന്നൂറു പേജുള്ള ഒരു അക്കാദമിക പുസ്തകത്തിന് ഏറ്റവും ചുരുങ്ങിയ വില നാനൂറോ നാനൂറ്റമ്പതോ ആകുമ്പോള് അതിന്റെ കൂടിയ വില ആയിരമോ ആയിരത്തഞ്ഞൂറോ ഒക്കെ വരെ ആകാം. അവര് മുന്നില് കാണുന്ന ഒരേ ഒരു പൊട്ടന്ഷ്യല് ഉപഭോക്താവ് ലൈബ്രറികള് മാത്രവും!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇത്തരം ധര്മ്മസങ്കടങ്ങളില് നിന്നാണ് പുസ്തക പൈറേറ്റുകള് ജന്മമെടുക്കുന്നത്, അവര് മെനക്കെട്ടിരുന്നു തടിയന് പുസ്തകങ്ങള് സ്കാന് ചെയ്തു ഫോര്മാറ്റ് തിരുത്തി ഇ^ പുസ്തകമാക്കി ഫയല് ഷെയറിംഗ് നടത്തും. അതിനെ മ്യൂസിക് പൈറസിയോടോ സിനിമ പൈറസിയോടോ താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നതില് തെറ്റില്ല. ഈ പൈറസിയും ഒരു വ്യവസായത്തെ തകര്ക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. സിനിമാസംഗീത പൈറസിയുടെ തോത് കുറയ്ക്കാനായി ആ വ്യവസായങ്ങളില് ഉള്ളവര് ചെയ്തത് കുറഞ്ഞ വിലയ്ക്ക് നല്ല ക്വാളിറ്റിയിലുള്ള സീഡികള് വിപണിയില് ലഭ്യമാക്കുക എന്നതാണ്. മോശം പ്രിന്റുകള് ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്തു കാണുന്നവരില് പലരും കുറഞ്ഞ വിലയ്ക്ക് മോസര്ബിയറിന്റെ സീഡികളോ നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് പോലുള്ള സംവിധാനങ്ങളോ വന്നതോടെ അംഗീകൃത സീഡി വാങ്ങുന്നതിലേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞിട്ടുള്ളതായി കാണാം.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അച്ചടിച്ച ഒരു പുസ്തകം വളരെ കുറഞ്ഞ വിലയ്ക്ക് ലഭ്യമാക്കുക പ്രാവര്ത്തികമല്ലെന്ന് അറിയാം, എന്നാല് പുസ്തക അച്ചടി തന്നെ ഇല്ലാതാവുന്നത് നല്ല ഒരു കാര്യമാണ്, അത്രയും മരങ്ങള് രക്ഷപെടുമല്ലോ. ചില തരം പുസ്തകങ്ങള് അച്ചടിക്കാനായി കടലാസ് ചെലവഴിക്കുന്നത് പാപം പോലുമാണ് എന്നാണ് ഞാന് കരുതുന്നത്. വിറ്റു പോകാത്ത പലതും പല പ്രസാധകഗോഡൌെണുകളില് നിന്നും കിലോ വിലയ്ക്ക് തൂക്കി വാങ്ങപ്പെടുകയും വീണ്ടും പള്പ്പ് ആവുകയുമാണ് വര്ഷാവര്ഷം. ഞാന് സമയം മെനക്കെട്ടിരുന്നു പണിയെടുത്ത ഒരു പുസ്തകം വായനക്കാരനിലെത്താതെ പള്പ്പ് ആകും എന്ന ചിന്ത എന്നിലെ ഒരു മുന് എഡിറ്ററെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല മുറിവേല്പ്പിക്കുന്നതും. അച്ചടിച്ച് വില്ക്കപ്പെടണം എന്ന് നൂറു ശതമാനം ഉറപ്പുള്ളവ മാത്രം അച്ചടിക്കുകയും മറ്റുള്ളവയുടെ വില കുറഞ്ഞ ഇ പുസ്തകങ്ങള് ഇറക്കുകയും ചെയ്യുക എന്ന രീതിയിലേയ്ക്ക് പ്രസാധനരംഗം മാറേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കിന്ഡില് റീഡര് ഒരു ഭീകരനല്ല, അവര് ആദ്യമായി ഒരു ഇ^ റീഡര് കണ്ടുപിടിച്ചു എന്ന് മാത്രമേയുള്ളൂ. അവര് ഇപുസ്തകങ്ങള് വില കുറച്ചു വില്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കില് അത് കൊണ്ട് അവരുടെ റീഡര് കൂടുതല് വിറ്റു പോകണമെന്നേ അര്ത്ഥമാക്കുന്നുള്ളൂ, അല്ലാതെ അവര് വായനയെ കൊല്ലുന്നില്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കടലാസില് അച്ചടിച്ചത് മാത്രം പുസ്തകം എന്ന നെഞ്ചോടടുക്കിപ്പിടിച്ച മാറാപ്പുകളാണ് മാറേണ്ടത്. ഓരോ പ്രസാധകനും മത്സരിച്ചു ഇ-റീഡറുകള് ഉണ്ടാക്കട്ടെ, കുറഞ്ഞ വിലയ്ക്ക് പുസ്തകങ്ങള് ഇറക്കട്ടെ, റീഡറുകളും. വായനക്കാരനും ഒപ്പം തന്റെ കൃതി വായനക്കാരനില് എത്തി എന്ന നിര്വൃതിയില് എഴുത്തുകാരനും സന്തോഷിക്കുമ്പോള് വായന ഇനിയും ജീവിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. പ്രസാധകര് മുഖവിലയ്ക്ക് എടുക്കേണ്ടത് ലാഭനഷ്ടങ്ങളെ അല്ല, മറിച്ച് വായനക്കാരനെയും എഴുത്തുകാരനെയും ഒപ്പം മാറുന്ന ലോകത്തെയുമാണ്. ഓരോ പുസ്തകം വിറ്റുപോകുമ്പോഴും ആ പാവം എഴുത്തുകാരന്/കാരിക്ക് അതിന്റെ ഒരു വിഹിതം കൊടുക്കേണ്ടത് തന്നെയാണ്. എഴുത്തുകാരന് എഴുതിയില്ലെങ്കില്, വായനക്കാരന് വായിച്ചില്ലെങ്കില്, പിന്നെ പ്രസാധകന് എന്ത് നിലനില്പ്പ്?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/kindle_vs_books_2.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-13264" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/06/kindle_vs_books_2.jpg" height="286" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="kindle_vs_books_2" width="500" /></a></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">പിന്കുറിപ്പ് </span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">തുന്നല് യന്ത്രം കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടപ്പോള് ഇനി മുതല് തുന്നല്ക്കാര്ക്ക് ജോലിയുണ്ടാവില്ല എന്ന് പേടിക്കുകയും ഒടുവില് തുന്നല്ക്കാര് തന്നെ ഈ യന്ത്രം ഉപകാരപ്രദമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും യന്ത്രത്തില് തുന്നാന് പഠിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നത് ഓര്മ്മിക്കാവുന്നതാണ്. എന്നാല് യഥാര്തത്തില് തുന്നല്ക്കാരുടെ ജോലി ഇല്ലാതാക്കിയത് തുന്നല്യന്ത്രമല്ല, മറിച്ച് ലക്ഷക്കണക്കിന് ഉടുപ്പുകള് ഒരേ അച്ചില് വാര്ത്തതു പോലെ തുന്നിയെടുത്ത് കച്ചവടം നടത്തുന്ന വമ്പന് ഉത്പാദനശാലകളാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇനി ഒരു കാലത്ത് ഒരു ഗുളിക വിഴുങ്ങി കണ്ണടച്ചാല് ധ്യാനപൂര്വം ഇരുന്നു ഒരു പുസ്തകം വായിക്കാവുന്ന ടെക്നോളജി വന്നാല് ഞാന് അതും സ്വീകരിക്കും, കാരണം ഒരു വായനക്കാരി എന്ന നിലയില് എനിക്ക് പ്രധാനം വായനക്കാരി എന്ന ഞാനും എഴുത്തുകാരന്/കാരിയും മാത്രമാണ്. ഒരു പുസ്തകം എന്നാല് എനിക്ക് വായനക്കാരിക്കും എഴുത്തുകാരിക്കും ഇടയില് സഞ്ചരിക്കുന്ന വാക്കും അത് ജനിപ്പിക്കുന്ന ചിന്തയും മാത്രമാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/13259"><span style="font-family: inherit;">നാലാമിടം ലിങ്ക് </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-8596600639782824532014-03-02T12:16:00.004-08:002014-03-02T22:53:35.717-08:00കമ്പോളം മുടിക്കു കുത്തിപ്പിടിക്കുമ്പോള്<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/slider-ind.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12090" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/slider-ind.jpg" height="295" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="slider-ind" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കുട്ടികളായിരിക്കുമ്പോഴാണ്. ഞാനും ഇളയ ആങ്ങളയും കൂടി നന്നായി തല്ലുണ്ടാക്കുമായിരുന്നു. തല്ലെന്നു പറഞ്ഞാല് ഇടിയും ചവിട്ടും കുത്തും ഉള്പ്പെടുന്ന ഉശിരന് ദ്വന്ദ്വയുദ്ധം തന്നെ. എനിക്ക് ഏഴോ എട്ടോ വയസുണ്ടാകും, അവനു മൂന്നോ നാലോ. മുതിര്ന്നതിന്റെ എല്ലാ ശാരീരികക്ഷമതക്കൂടുതലും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. വഴക്ക് തുടങ്ങിയാല് ഏറെ നേരം ജയിച്ചു പിടിച്ചുനില്ക്കുന്നതും ഞാന് തന്നെയായിരുന്നു. ഒടുവില് തോല്പ്പിക്കാന് വേണ്ടി അവന് ചെയ്യുന്ന അറ്റകയ്യാണ് മുടിക്കുത്തിനു പിടിക്കുക എന്നത്. അത് സംഭവിച്ചുകഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ രക്ഷയില്ല, എന്റെ മുഴുവന് ശരീരത്തിന്റെയും ചലനങ്ങളുടെയും ഒക്കെ നിയന്ത്രണം ഇച്ചിരിയില്ലാത്ത ആ ചെക്കന്റെ കയ്യിലായിക്കഴിഞ്ഞു പിന്നെ. നീണ്ട മുടി വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ജീവിതത്തിലാദ്യമായി തോന്നിയത് അപ്പോഴാണ്. തലമുടി അത്ര വലിയ ശക്തിയാണെന്നൊന്നും പിന്നീടും തോന്നിയിട്ടില്ല. സജിത മഠത്തിലിനു ഇതെങ്ങനെ തോന്നിയെന്ന് അറിയില്ല. എന്തായാലും പരസ്യം കണ്ടപ്പോള് മുതല് ഒരു സുഖക്കുറവ്. കമ്പോളം വന്നു മുടിക്കു കുത്തിപ്പിടിക്കുന്ന പോലെ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">പിന്നെ നോക്കിയപ്പോള് ഓണ്ലൈന് ഇടങ്ങളിലെല്ലാം ചര്ച്ച ചൂട് പിടിക്കുന്നത് കണ്ടു. സജിത മഠത്തില് എന്ന നടിയുടെ ഐഡന്റിറ്റി, അവരുടെ അഭിനയ സ്വാതന്ത്യ്രം എന്നും മറ്റുമൊക്കെ ചില ന്യായീകരണങ്ങളും.അപ്പോള് തോന്നിയതാ ചിലത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br />
<iframe frameborder="0" height="369" src="http://www.youtube.com/embed/pSjESt5A74E" style="background-color: transparent; border-width: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="500"></iframe><br />
<br />
ഈ പരസ്യം കാണുന്നതു രണ്ടു തരം പ്രേക്ഷകരാണ്. ഒന്ന്, സജിത മഠത്തില് എന്ന വ്യക്തിയെ ഒറ്റ നോട്ടത്തില് അറിയുന്ന ഒരു ചെറിയ വിഭാഗം ആളുകള് . രണ്ടാമത് സജിത മഠത്തില് എന്ന വ്യക്തിയെയോ അവരുടെ ഇതുവരെയുള്ള പ്രവര്ത്തനങ്ങളെയോ പറ്റി കാര്യമായൊന്നും അറിയാത്ത, എന്നാല്, സംവൃത സുനിലിനെയോ മോഹന്ലാലിനെയോ ദിലീപിനെയോ കാവ്യാ മാധവനെയോ ഒക്കെ ഒറ്റ നോട്ടത്തില് തിരിച്ചറിയാന് കഴിയുന്ന, സീരിയലും സിനിമയും കോമഡിപ്പരിപാടികളും റിയാലിറ്റി ഷോകളും കോടീശ്വരനും ഒക്കെ കാണുന്ന ശരാശരി മലയാളികള്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അവര് വിഡ്ഢികളാണെന്ന് പരസ്യ നിര്മ്മാതാക്കള് കരുതരുത്. അവര് വീടുകളില് എണ്ണ കാച്ചി തേയ്ക്കുന്നവരും മുടി കൊഴിച്ചിലുണ്ടെങ്കില് ഡോക്ടറെ കാണുന്നവരും ഇന്ദുലേഖ, ധാത്രി എന്നിവയൊക്കെ വാങ്ങി പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നവരും ഒക്കെയാണ്. ഇന്ദുലേഖ തേച്ചു പ്രയോജനമൊന്നും കണ്ടില്ലെങ്കില് മറ്റെന്തെങ്കിലും എണ്ണ തേയ്ക്കും. ഇനി ഇന്ദുലേഖ കൊള്ളാമെങ്കിലോ, കണിശമായും ഇന്ദുലേഖ തേച്ചിരിക്കും. അത് പക്ഷെ പരസ്യത്തിലെ നീണ്ട തലമുടിയുള്ള പെണ്ണിനെ കണ്ടത് കൊണ്ടാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. പരസ്യം ഒരു ഉല്പ്പന്നത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുക എന്ന ദൌത്യം മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, അല്ലാതെ നല്ല നീണ്ട മുടിയുള്ള ഒരു സ്ത്രീയെ കണ്ടതുകൊണ്ടു കാണുന്നവര് ഒരിക്കലും അവര് ഈ എണ്ണ തേച്ചിട്ടാണ് അവര്ക്ക് ഇത്രേം മുടിവളര്ന്നത് എന്ന് ചിന്തിക്കില്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അപ്പോള് പിന്നെ സജിത മഠത്തിലിന്റെ പരസ്യത്തെ ഒരു സാധാരണ മലയാളി എങ്ങനെയാവും കാണുക? ഒരു ബസ് സ്റാന്ഡില് കോട്ടന് സാരിയൊക്കെ ഉടുത്ത്, വലിയ ചുവന്ന വട്ടപ്പൊട്ടും തൊട്ടു, സിനിമാനായികമാരെപ്പോലെ മേക്കപ്പൊന്നും ഇടാതെ നല്ല ഉച്ചത്തില് അങ്ങേയറ്റം ദേഷ്യത്തോടെ പ്രതികരിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ! ‘എന്റെ മുടിയഴകിന്റെ രഹസ്യം’ എന്ന മട്ടില് ഒരു സിനിമാനായിക വന്നു പറയുന്നതിന്റെ സ്വാഭാവിക ആലസ്യത്തിലാവില്ല പ്രേക്ഷകര് ഇത് കാണുക, മറിച്ച് “ഇത് ആരാ പോലും? എവിടെയൊക്കെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ, വല്യ വല്ലോരുമായിരിക്കും, ആ!” എന്നൊരു തോന്നല് ഒരു നിമിഷനേരം കൊണ്ട് കയറിയിറങ്ങി പോയേക്കാം.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ബസിലെ പീഡനം സഹിക്കാത്ത പെണ്കുട്ടികള് കേരളത്തിലുണ്ടോ? അവരൊക്കെ ഇനി നമുക്കും മുടി വളര്ത്തി പ്രതികരിക്കാം, പോരട്ടെ ഇന്ദുലേഖ രണ്ടു കുപ്പി എന്ന് വിചാരിക്കുമോ എന്തോ? എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. പീഡനങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കണം, പെണ്കുട്ടികള് ശക്തമായി തന്നെ പ്രതികരിക്കണം, ഒക്കെ സമ്മതിച്ചു, അതിനു മുടിയുമായുള്ള ബന്ധം? സജിത മഠത്തിലുമായോ? അവിടെയാണ് പരസ്യത്തിന്റെ മര്മ്മം.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">പ്രോഗ്രസീവ് ആകല് കുറച്ചായിട്ട ഒരു ട്രെന്ഡ് ആണല്ലോ.പ്രതികരിക്കല്, അണ്ണാ ഹസാരെ യുവവിപ്ലവം, ‘ബോള്ഡ്’ ആകല് ഒക്കെയാണ് ഇപ്പോഴത്തെ യുവത്വത്തെ ആകര്ഷിക്കുന്ന സംഗതികള്. അതിന്റെ ഒരു വിപണി സാധ്യതയെ വിട്ടുകളയണ്ടതില്ല. പക്ഷെ അടങ്ങി ഒതുങ്ങി ഒച്ച താഴ്ത്തി വളരാന് ശീലിച്ചു പോയ നമ്മുടെ പെണ്കുട്ടികള് അത്ര വേഗമൊന്നും പ്രതികരിച്ചുവെന്നു വരില്ല. മുടി കൊഴിയുന്നല്ലോ എന്ന് തോന്നുന്നവര് ചിലപ്പോള് ഇന്ദുലേഖ വാങ്ങി തേച്ചെന്നു വരും. അത് മുടി സ്ത്രീയുടെ ശക്തിയായത് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് സ്ത്രീ എന്ന് സമൂഹം നൂറ്റാണ്ടുകള് കൊണ്ട് സൃഷ്ടിച്ചെടുത്ത ചിത്രത്തില് നീണ്ട മുടിക്കു വലിയ ഒരു പങ്കുള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എങ്കിലും “ഉള്ള മുടി മുറിക്കുന്നതാ സ്വാതന്ത്യ്രം?” എന്ന സജിത മഠത്തിലിന്റെ പരസ്യവാചകം വല്ലാത്ത ഒരു പ്രശ്നമാണ്. ഫെമിനിസ്റ് എന്ന പോപ്പുലര് ബിംബത്തെ വെച്ച് കൊണ്ടുള്ള ഒരു കളിയാണ് അത്. ചെറുതായി വെട്ടിയ തലമുടിയുള്ള, മുഖത്ത് ചെറിയ മീശയുള്ള, പുരികം മിനുക്കാത്ത, കക്ഷത്തിലെ രോമം വടിക്കാത്ത, കാലിലെ രോമങ്ങള് നീക്കം ചെയ്യാത്ത, ഹൈ ഹീല് ചെരിപ്പിടാത്ത ഫെമിനിസ്റ് എന്ന വെസ്റ്റേണ് വാര്പ്പ് മാതൃകയുടെ ഇന്ത്യന് രൂപമാണ് കോട്ടന് വസ്ത്രങ്ങള് ഇടുന്ന, മേക്കപ്പിടാത്ത, അലസമായി അഴിഞ്ഞ മുടിയുള്ള, ചുവന്ന പൊട്ടുള്ള (ഇതൊരു വലിയ ഫാക്ടര് ആണേ!), ഉച്ചത്തില് സംസാരിക്കുന്ന, പ്രതികരിക്കുന്ന സ്ത്രീ. അവിടെ കൃത്യമായി ചേര്ന്ന് പോകുന്ന ഒരു രൂപമായാണ് പരസ്യക്കാര് സജിത മഠത്തിലിനെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. മുടി മുറിച്ചു പെണ്കുട്ടികള് സ്വാതന്ത്യ്രം പ്രഖ്യാപിച്ച് കേരളം മൊത്തം ഫെമിനിസ്റുകള് ആയി പോകുമോ എന്നൊക്കെ എണ്ണക്കമ്പനിക്കാര് പേടിക്കുന്നുവോ?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അപ്പോള് ദാ കിടക്കുന്നു ഫെമിനിസ്റ് ഒരെണ്ണം “ഉള്ള മുടി മുറിക്കുന്നതാ സ്വാതന്ത്യ്രം?”എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചുകൊണ്ട്. ഇനിയിപ്പോ കമ്പനിയുടെ കച്ചവടം പൊടിപൊടിച്ചാലും, കല്യാണമാര്ക്കറ്റില് വന്നു നഖം കൊണ്ട് കളം വരയ്ക്കുന്നവര്ക്ക് മാത്രമല്ല, പ്രതികരിക്കാന് ശബ്ദവും (മുടിയും?) ഉള്ള ഫെമിനിസ്റുകള്ക്ക് കൂടി ഇന്ദുലേഖ ഒഴിച്ച്കൂടാനാവാത്തതായ സ്ഥിതിക്ക് രംഗം ശുഭം. ഒരു ഡെഡ് സെല് കുറെ നീണ്ടു വളര്ന്നു കിടന്നത് കൊണ്ട് പെണ്ണുങ്ങള്ക്ക് ഉള്ക്കരുത്തു ഉണ്ടാകുമെന്ന ആ അവസാനത്തെ കണ്ടുപിടുത്തം തരക്കേടില്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/12074"><span style="font-family: inherit;">നാലാമിടം ലിങ്ക് </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-42542286821469575272014-03-02T12:15:00.002-08:002014-03-02T22:53:52.954-08:00വിപ്ലവച്ചുമരുകള് വില്ക്കാന് വയ്ക്കുമ്പോള്<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ത്രില് എന്ന വാക്കിന്റെ ശരിയായ അര്ത്ഥമറിഞ്ഞത് യൂനിവേഴ്സിറ്റി കാലത്താണ്, പാതിരയ്ക്ക് മുറിയിലിരുന്നു പോസ്റര് വരച്ചു ക്യംപസിനുള്ളില് പലയിടത്തായി കൊണ്ട്പോയി ഒട്ടിച്ച്, വെളുപ്പിന് മൂന്നു മണിക്ക് ഒരു ചായയും കുടിച്ചു മുറിയിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുനടക്കുമ്പോള് പലയിടത്തും ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കൂട്ടംകൂടിനിന്ന് പോസ്റര് വായിക്കുന്നുണ്ടാവും. അത് കാണുമ്പോള് നെഞ്ച് ഒന്ന് പിടയ്ക്കും. പിറ്റേന്ന് സമരമുണ്ടാകും, മുദ്രാവാക്യങ്ങളുണ്ടാകും, ഇതിനിടയില് എപ്പോഴെങ്കിലും അധികൃതര് വന്നു പോസ്ററുകള് പറിച്ചുകളഞ്ഞിരിക്കും. ഒരു ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ആയുസ്സ് പോലുമില്ല രാത്രി ഉറക്കമളച്ചു കുത്തിയിരുന്ന് വരച്ചതിന്. പാത്തും പതുങ്ങിയും കൊണ്ടുപോയി ഒട്ടിച്ചതു വെറുതെ. എങ്കിലും അതിന്റെ ഒരു ത്രില് ആണ് ത്രില്!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അക്കാലത്തെപ്പോഴോ ആണ് ബാങ്ക്സി എന്ന് ഒരു ആരാധ്യനെ കിട്ടിയതും. ഒരു സര്വകലാശാല ക്യാമ്പസ് തരുന്ന സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെ മയക്കത്തിലും സ്വാതന്ത്യ്രത്തിലും പോസ്റര് എഴുതി ഞെളിഞ്ഞുനടന്ന ഞാനെവിടെ, ജീവന് പണയം വെച്ച് വാന്ഡലിസമെന്ന പേരില് കുറ്റകരമായ ചുവരെഴുത്തുകള് ലോകനഗരത്തെരുവുകളില് ആകമാനമുള്ള വെള്ളപൂശിയ ഭിത്തികളില് നടത്തുന്ന ബാങ്ക്സി എവിടെ!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കൂടുതല് വിക്കിപ്പീഡിയ വിവര്ത്തനങ്ങള് നടത്തുന്നതില് കാര്യമില്ലല്ലോ, ദാ ലിങ്ക്!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">http://en.wikipedia.org/wiki/Banksy</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/1b.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-11886" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/1b.jpg" height="449" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="1b" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എങ്കിലും ബാങ്ക്സിയെ തീരെ അറിയാത്തവര്ക്കായി കുറച്ചുവരികള് കുറിക്കാം. ബാങ്ക്സി എന്ന കള്ളപ്പേരില് ലണ്ടന് തെരുവുകളില് വിപ്ലവാത്മക ചുവര്ചിത്രങ്ങള് വരച്ചുകൊണ്ടാണ് ഈ ഗ്രാഫിറ്റി ഗറില്ലാ കലാകാരന്റെ തുടക്കം. അമ്പതുകളില് പാരിസ് തെരുവുകളില് ഭീമന് എലിചിത്രങ്ങള് വരച്ചുവെച്ച് കൊണ്ട് സ്റ്റെന്സില് (അച്ചുപയോഗിച്ച് വളരെവേഗം ചിത്രം വരയ്ക്കുന്ന വിദ്യ) ഗ്രാഫിറ്റിയുടെ പിതാവ് എന്നറിയപ്പെട്ട ‘ബ്ലേക്ക് ലെ റാറ്റ് ‘ എന്ന ഗ്രാഫിറ്റി കലാകാരന്റെ സ്റ്റൈല് കോപ്പിയടിച്ചു എന്ന ആരോപണം നിലനില്ക്കുന്നുവെങ്കിലും ബാങ്ക്സി വളരെ പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ഗ്ലോബല് പ്രതിഭാസമായി ഉയര്ന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അടിച്ചമര്ത്തപ്പെട്ടവരുടെ ശബ്ദം പോളിഷ് ചെയ്യപ്പെട്ട ചുമര്വൃത്തികളില് പതിഞ്ഞപ്പോള് കാണികള് ആവേശഭരിതരായി. അധികൃതര് മത്സരിച്ച് ബാങ്ക്സിയുടെ ആര്ട്ട് ആക്രമണങ്ങളെ വെള്ളപൂശി. ബാങ്ക്സി വീണ്ടും വീണ്ടും പുതിയ പുതിയ ഇടങ്ങളില് തന്റെ ആശയങ്ങളുടെ മുദ്ര പതിപ്പിക്കല് തുടര്ന്നു. പതിയെ ബാങ്ക്സിയും അയാളുടെ ചിത്രങ്ങളും ഒരു കള്ട്ട് ആയി ഉയര്ന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ബ്രാഡ് പിറ്റ് ആഞ്ജലീന ജോളി ദമ്പതികള് ബാങ്ക്സിയുടെ ചിത്രം മില്ല്യന് ഡോളര് വില കൊടുത്തുവാങ്ങിയതോടെ ആവശ്യത്തിനു വിപണിമൂല്യവുമായി. ചിത്രങ്ങളില് എല്ലാം തെളിഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന എതിര്പ്പിന്റെ സ്വരം ലോകമെങ്ങുമുള്ള ആരാധകരെ ഹരംകൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/16b.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-11887" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/16b.jpg" height="368" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="16b" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">തന്റെ മുഖം ഒരിക്കലും വെളിപ്പെടുത്തില്ല എന്ന വാശിയും മാറ്റ് കൂട്ടുന്ന ഘടകങ്ങളില് പെടുന്നു. ബാങ്ക്സി ചിത്രങ്ങളുടെ പോസ്ററുകള്, ബാഡ്ജുകള്, കോഫീ മഗ്ഗുകള്, മറ്റു പ്രദര്ശനവസ്തുക്കള് എന്നിവയുടെ വില്പ്പനയും പൊടിപൊടിക്കുന്നു. ബാങ്ക്സിയുടെ നിരവധി ചിത്രങ്ങള് മില്യന് കണക്കിന് ഡോളറുകള്ക്ക് ലേലം നടക്കാന് പോകുന്നു എന്ന് ഈയിടെ കേട്ട വാര്ത്തയാണ് ബാങ്ക്സിയെ വീണ്ടും ഓര്മ്മയിലെത്തിച്ചത്. അപ്പോള് ഒരു സംശയം, അല്ല, ആരാണ് ഈ ബാങ്ക്സി? ഇയാള് വരച്ചുപോകുന്ന ചുമരുകള് നഷ്ടപരിഹാരം സഹിതം നികത്തി ചുമരോടെ അടര്ത്തിയെടുത്തു കൊണ്ട് പോയി സങ്കല്പ്പിക്കാനാവാത്തത്ര വിലയ്ക്ക് ആളുകള് വാങ്ങുന്നു. ബാങ്ക്സി ഇനി മികച്ച ഒരു കച്ചവടക്കാരന് കൂടിയാണോ? എന്തായാലും ജീനിയസ് തന്നെ! പക്ഷെ പണത്തിന്റെ കണക്കു കാണുമ്പോള് മനസ്സില് ഒരു ബാങ്ക്സി ചിത്രം തന്നെയാണ് തെളിഞ്ഞുവരുന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/11.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-11935" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/11.jpg" height="385" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="1" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">മിസ്റ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ്</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ബാങ്ക്സിയുടെ സൃഷ്ടികളില് ഏറ്റവും രസകരമെന്നു പറയാവുന്നത് ബാങ്ക്സി സൃഷ്ടിച്ച മിസ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ് എന്ന കഥാപാത്രമാണ്. ബാങ്ക്സിയുടെ “Exit Through the Gift Shop” എന്ന സിനിമയിലെ നായകനാണ് ഇദ്ദേഹം. ബാങ്ക്സി ഉള്പ്പെടെയുള്ള പല ഗ്രാഫിറ്റി കലാകാരന്മാരെയും പരിചയപ്പെട്ട് അവരുടെ കൂടെ നടന്നു കാര്യങ്ങള് മനസിലാക്കിയശേഷം ഗ്രാഫിറ്റി കലയുടെ വിപണിമൂല്യം മനസിലാക്കി വലിയ ഒരു ഷോ നടത്തി ഒറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് വിലയേറിയ താരമായി മാറുന്ന ഒരു വിഡ്ഢിയായാണ് മിസ്റ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ് എന്ന തിയറി ഗുട്ട. ബാങ്ക്സി നിര്മ്മിച്ച സിനിമയായത് കൊണ്ടും ആരെയും സത്യം ബോധിപ്പിക്കല് ബാങ്ക്സിയുടെ അജണ്ടയില് ഇതേവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്തതുകൊണ്ടും മിസ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ് ഒരു കല്പ്പിതകഥാപാത്രമാണെന്നും സൃഷ്ടാവ് ബാങ്ക്സിയല്ലാതെ മറ്റാരുമല്ലെന്നതും ഉറപ്പാണ്. മഡോണയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ ആല്ബത്തിന്റെ കവര് രൂപകല്പ്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നത് മിസ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ് ആണ്. വിപണിയെപ്പറ്റിയും ഗ്രാഫിറ്റികല വില്ക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയും ഒക്കെ ബാങ്ക്സിയുടെ മനസിലുള്ള ചിന്തകള് തന്നെയായിരിക്കണം മിസ്റര് ബ്രെയിന്വാഷ് സിനിമയിലൂടെ പറയുന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/2.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-11937" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/04/2.jpg" height="295" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="2" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">റോബോ – ബാങ്ക്സി തെരുവ് ചുമര് യുദ്ധം </span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ബാങ്ക്സി ആകാശം മുട്ടെ വളര്ന്ന ഒരു മരമാണ്. എങ്കിലും ലണ്ടനിലെ മറ്റു ഗ്രാഫിറ്റി കലാകാരന്മാര്ക്ക് ചെറുതല്ലാത്ത പ്രതിഷേധം ബാങ്ക്സിയോടുണ്ട്. താന് ഒരു ജെന്റില്മാനായി പെരുമാറിക്കൊള്ളം എന്ന് ബാങ്ക്സി ആര്ക്കും ഉറപ്പുകൊടുത്തിട്ടില്ല. എങ്കിലും മറ്റു ഗ്രാഫിറ്റി കലാകാരന്മാരെ ചൊടിപ്പിച്ച ഒരു സംഭവം കൂടി പറഞ്ഞാലേ കഥ പൂര്ണ്ണമാവൂ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എണ്പതുകളില് ലണ്ടന് തെരുവുകളില് ഗ്രാഫിറ്റി ചിത്രങ്ങള് വരച്ചിരുന്ന കലാകാരനാണ് റോബോ. റോബോയെ പിന്തലമുറ ഗ്രാഫിറ്റിക്കാര് ഒരു ആശാനായാണ് കരുതിയിരുന്നത്. എണ്പത്തിയഞ്ചില് റോബോ വരച്ച ഒരു ചിത്രം റോബോയോടുള്ള ആദരവ് മൂലം മറ്റാരും കൈവയ്ക്കാതെ ഒരു ചുമരില് നിലനിന്നിരുന്നു. റോബോയാവട്ടെ ഗ്രാഫിറ്റിയില് നിന്ന് വിരമിച്ചു വിശ്രമജീവിതം നയിച്ച് വരികയായിരുന്നു. എന്തായാലും ബാങ്ക്സി ഒടുവില് ആ ചുമരും കയ്യടക്കി. പിന്നീട് നടന്ന റോബോ ^ബാങ്ക്സി യുദ്ധവും കാണാന് കഴിയുക ബാങ്ക്സിയുടെ വെബ്സൈറ്റിലൂടെ തന്നെയാണ്.<a href="http://www.banksy.co.uk/QA/camden/camden4.html#" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">http://www.banksy.co.uk/QA/camden/camden4.html#</a></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">റോബോ തിരിച്ചുവന്നതാണോ അതോ ഈ യുദ്ധം മുഴുവന് ഒരു രസത്തിനു വേണ്ടി ബാങ്ക്സി തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചതാണോ എന്നൊന്നും ഉറപ്പിച്ചുപറയാന് കഴിയില്ല. എന്തായാലും ബാങ്ക്സി എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചെയ്തോട്ടെ, ആരുടെ സ്റ്റൈല് വേണമെങ്കിലും മോഷ്ടിച്ചോട്ടെ, എങ്കിലും റോബോയെപ്പോലെ ഒരു ആശാന് പണ്ടു കാലത്ത് വരച്ച ചിത്രം നശിപ്പിച്ചത് തീരെ ശരിയായില്ല എന്നാണു പലരും ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും പ്രതികരിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എന്തായാലും രംഗം ചൂട് പിടിക്കുന്നുണ്ട്. ബാങ്ക്സി ഒരു മള്ട്ടിബില്യണയറായി എവിടെയെങ്കിലും ഇരുന്നു ഇതൊക്കെ കണ്ടു ചിരിക്കുന്നുണ്ടാവണം.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">നമ്മുടെ നാട്ടിലുമില്ലേ ചുമരുകള്, നമ്മുടെ നാട്ടിലുമില്ലേ പെയിന്റ് വാങ്ങാനും ബീഡി വാങ്ങാനും ഒന്നും കാശില്ലാത്ത കലാകാരന്മാര്? ഒരു ഗറില്ലാ യുദ്ധമെങ്ങാനും ക്ലിക്ക് ആയി കിട്ടിയാല് കുടുംബം രക്ഷപെടും എന്ന് ചുരുക്കാം. ബിയന്നാാലെ എന്നൊന്നും ചീത്തപ്പേര് കേള്ക്കുകയും വേണ്ട. ആദ്യമായി നമുക്ക് വാണ്ടലിസം ഒരു കുറ്റകൃത്യമാക്കാന് സംസ്ഥാനസര്ക്കാരിനോട് അപേക്ഷിച്ച്കൊണ്ട് തുടങ്ങാം.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/11885"><span style="font-family: inherit;"> നാലാമിടം ലിങ്ക് </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-77487766477857615692014-03-02T12:13:00.002-08:002014-03-02T22:54:13.753-08:00വനിതാ ദിനം കഴിഞ്ഞാല്…?<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">വനിതാദിനത്തെപ്പറ്റി എഴുതാന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാണ് വനിതാദിനത്തെപ്പറ്റി ഒന്ന് ഗൂഗിള് ചെയ്യമെന്ന് കരുതിയത്. വുമന്സ് ഡേ സ്പെഷ്യല് ഓഫറുകളാണ് ആദ്യം തെളിഞ്ഞുവന്നത്. വനിതാദിനത്തില് വിവിധ എയര്ലൈന്സ് കമ്പനികള് സ്ത്രീയാത്രക്കാര്ക്ക് വന് കിഴിവില് ടിക്കറ്റുകള് നല്കുന്നത്രേ! ഒരു വമ്പന് റീടെയില് ഭീമന് സ്ത്രീകള്ക്ക് ചെരിപ്പിലും ഉടുപ്പിലും മിക്സര് ഗ്രൈന്്ററിലും ജ്യൂസറിലും മൈക്രോ വേവിലും സൌന്ദര്യവര്ധക വസ്തുക്കളിലും ഒക്കെ ഇരുപത്തഞ്ചു മുതല് നാല്പ്പതു ശതമാനം വരെ വിലക്കുറവു നല്കുന്നു.</span></div>
<div class="wp-caption alignleft" id="attachment_10760" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; float: left; line-height: 22.579198837280273px; margin: 5px 10px 0px 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 237px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/03/prabha100.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-10760" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/03/prabha100-227x300.jpg" height="300" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="prabha100" width="227" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">പ്രഭാ സക്കറിയാസ്</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">പബ്ബുകളില് സ്ത്രീകള്ക്കായി സ്പെഷ്യല് സൌജന്യ ഹാപ്പി മണിക്കൂര്, സിനിമാഹാളുകളില് ഫ്രീ ടിക്കറ്റുകള്, എന്തിനേറെ ഡ്യൂറെക്സ് പോലും വനിതാദിന ഓഫര് നല്കുന്നുണ്ട്. മുന്നിര മാസികകളെല്ലാം ഈ വര്ഷവും വിവിധമേഖലകളില് വിജയംവരിച്ച സ്ത്രീകളുടെ അഭിമുഖങ്ങളും കവര്പേജുകളുമായി ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. പല പല വീക്ഷണകോണുകളില് നിന്ന് സ്ത്രീത്വം ദിവസം മുഴുവന് ചര്ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഈ വനിതാദിനം അങ്ങ് കഴിഞ്ഞാലോ? അപ്പോള് എന്തുണ്ടാകും?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഒരു സാധാരണ വ്യക്തിക്ക് വനിതാദിനം എന്നാല് പി എസ് സി പരീക്ഷയിലെ ഒരു ചോദ്യം മാത്രമാണ്. എര്ത്ത് ഡേ എന്നാണെന്നോ വാട്ടര് ഡേ എന്നാണെന്നോ അറിയുന്നതിനെക്കാള് പ്രത്യേകതയൊന്നും ഇതിനുമില്ല. ഇനി കോളേജിലും മറ്റുമായി വനിതാദിനാഘോഷങ്ങള് കണ്ടിട്ടുള്ള ആളുകള് പറഞ്ഞുകളയും, “വനിതാദിനമോ? അത് ഫെമിനിസ്റ്റുകളുടെ എന്തോ സംഭവമല്ലേ?” ഫെമിനിസം എന്നാല്, സ്ത്രീകളുടെ എന്തോ അശ്ള്ലീലമാണ് എന്നൊക്കെ ഒരു ധാരണ പോലും പൊതുസമൂഹത്തില് ഉണ്ടെന്നുതോന്നുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഫെമിനിസം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്, മലയാളസിനിമാക്കാര് പറയുന്നത്പോലെ ഒരു പ്രേമനൈരാശ്യത്തിനു ശേഷം ആണ്വിരോധം മനസ്സില് കൊണ്ട് നടക്കുകയും തലമുടി ബോബ് ചെയ്യുകയും പുകവലിക്കുകയും ഒടുവില് സിനിമയുടെ അവസാനത്തിലൊക്കെയായി നായകന്റെ തല്ലു കൊണ്ട ശേഷം പൂമുഖവാതില് ഭാര്യയായി രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ഒക്കെ ചെയ്യന്ന സ്ത്രീകളുടെ സംഘടനയല്ല. ഫെമിനിസം എന്നാല്, ഒരു തെറിവാക്ക് പോലെ എടുത്തുപയോഗിക്കേണ്ട കാര്യവുമല്ല. സ്വന്തം വീട്ടുസുരക്ഷകള്ക്ക് വെളിയില് നിരാലംബരായി ജീവിക്കുന്ന ഒരുപാട് മനുഷ്യരുണ്ട്, അവരുടെ ജീവിതങ്ങള്ക്കും വിലയുണ്ട് എന്നൊക്കെ പൊതുസമൂഹം കൂടി ഒന്ന് മനസിലാക്കി പെരുമാറിയാല് തീരാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളേ ലോകത്തിലുള്ളൂ. എന്നാല് ആത്യന്തികമായി മനുഷ്യന് സ്വാര്ത്ഥനായത് കൊണ്ട് ഫെമിനിസ്റ്റുകള് ചിലകാര്യങ്ങളില് ഇടപെടേണ്ടിവരുന്നു, ശബ്ദം ഉയര്ത്തേണ്ടി വരുന്നു. അത്രയേ ഉള്ളൂ കാര്യം. അല്ലാതെ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്നാല് മുന്നില് വന്നുപെടുന്ന ആണുങ്ങളെ എല്ലാം ഉടനടി വന്ധ്യംകരിച്ചു വിടുന്ന ഭീകരസത്വങ്ങളൊന്നുമല്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/03/womens-day1.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-10764" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/03/womens-day1.jpg" height="375" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="women's-day1" width="500" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">എന്താണ് വനിതാദിനം?</span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">തുല്യാവകാശങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി, പ്രത്യേകിച്ച് വോട്ടവകാശത്തിനുവേണ്ടി പടിഞ്ഞാറന് ലോകത്തെ സ്ത്രീകള് നടത്തിയ സമരങ്ങളെ അനുസ്മരിക്കുന്നതിനും പ്രതിസന്ധികളെ അതിജീവിച്ചു വിജയികളായ സ്ത്രീകളെ അനുസ്മരിക്കുന്നതിനും ഇത്ര വര്ഷങ്ങളുടെ പ്രയത്നങ്ങള്ക്കോടുവിലും ലോകത്തില് എല്ലായിടത്തും തന്നെ ഇപ്പോഴും നിലനില്ക്കുന്ന ഭീകരമായ അസമത്വങ്ങള് ചര്ച്ച ചെയ്യനും പരിഹാരമാര്ഗങ്ങളെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനും ഒക്കെ വേണ്ടിയാണ് മാര്ച്ച് എട്ട് ഒരു ഓര്മ്മദിനമാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. അമേരിക്ക മാര്ച്ച് മാസം മുഴുവന് സ്ത്രീചരിത്രമാസമായും പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്ത്രീകളുടെ ചരിത്രം ആഘോഷിക്കാന് അമേരിക്ക ഒരു മാസം മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോള് പ്രശസ്ത ആഫ്രിക്കന് അമേരിക്കന് ഹോളിവുഡ് നടനായ മോര്ഗന് ഫ്രീമാന്റെ പ്രശസ്തമായ ഒരു അഭിമുഖമാണ് ഓര്മ്മയില് വരുന്നത്. അഭിമുഖകാരന് കറുത്തവര്ഗചരിത്രത്തിനായി അമേരിക്ക ഒരു മാസം നീക്കി വെച്ചതിനെപ്പറ്റിയായിരുന്നു ചോദിച്ചത്. അഭിമുഖത്തിന്റെ ഒരു സ്വതന്ത്രപരിഭാഷ ചുവടെ ചേര്ക്കാം എന്ന് തോന്നുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : കറുത്തവര്ഗ ചരിത്ര മാസത്തെ താങ്കള് എങ്ങനെ കാണുന്നു?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: ശുദ്ധഭോഷ്ക്കായി കാണുന്നു.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : എന്തുകൊണ്ട്?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: നിങ്ങള് എന്്റെ ചരിത്രത്തെ ഒരു മാസത്തിലേയ്ക്ക് ചുരുക്കാനാണോ ശ്രമിക്കുന്നത്?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : ഹേയ്, അങ്ങനെ പറയാമോ?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: നിങ്ങളുടെ മാസത്തില് നിങ്ങള് എന്ത് ചെയ്യം? ഏതുമാസമാണ് വെളുത്തവര്ഗ ചരിത്ര മാസം?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : (നിശബ്ദം) ഞാന് ജൂതനാണ്.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: ശരി. എന്നാല് ഏതു മാസമാണ് ജൂതചരിത്ര മാസം ?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : അങ്ങനെ ഒരു മാസമില്ല.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: ഓഹോ, എന്തുകൊണ്ട്? അങ്ങനെയൊന്നു വേണ്ടേ?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് :വേണ്ട.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: ശരി. എനിക്കും വേണ്ട. എനിക്കോരു കറുത്തവര്ഗ്ഗചരിത്ര മാസം വേണ്ട. കറുത്തവരുടെ ചരിത്രമാണ് അമേരിക്കയുടെയും ചരിത്രം.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇന്്റര്വ്യൂക്കാരന് : അപ്പോള്പ്പിന്നെ വര്ണ്ണവെറി നമ്മള് എങ്ങനെ ഇല്ലാതാക്കും?</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഫ്രീമാന്: അതിനെ പറ്റി സംസാരിക്കുന്നത് നിറുത്തുക.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എന്തായാലും മാര്ച്ച് എട്ടിനോടടുപ്പിച്ച് സ്ത്രീകളുടെ പ്രശ്നങ്ങള് ചര്ച്ചചെയ്യപ്പടാറുണ്ട്, മുടങ്ങാതെ. എന്നിട്ടും എന്താണ് ലോകം മാറാത്തത്? സ്ത്രീകളോട് ക്രൂരമായി പെരുമാറുന്നതിനെപ്പറ്റിയും അവരെ അടിച്ചമര്ത്തുന്നതിനെപ്പറ്റിയും ഒക്കെ ആരോടെങ്കിലും ഒക്കെ ഒന്ന് ചോദിച്ചുനോക്കൂ. അത് വളരെ മോശമായ ഏര്പ്പാടാണെന്ന് ഒന്നൊഴിയാതെ എല്ലാവരും പറയും. അപ്പോള് സ്ത്രീകള്ക്കെതിരെയുള്ള ഈ കുറ്റകൃത്യങ്ങള് ഒക്കെ ചെയ്യന്നതാരാണ്? മനുഷ്യരാരുമറിയാതെ അന്യഗ്രഹജീവികളാവണം വന്നു പെണ്ഭ്രൂണങ്ങള് കലക്കിക്കളയുന്നതും ആദിവാസിപ്പെണ്കുട്ടികളെ അവിവാഹിത അമ്മമാരാകാന് വിട്ടുകളയുന്നതും ഒക്കെ. ഈ അന്യഗ്രഹജീവികളെക്കോണ്ട് തോറ്റു!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എന്തായാലും ഒരു ദിവസത്തെ ആഘോഷങ്ങള്ക്കും ചര്ച്ചകള്ക്കും വിലക്കിഴിവുകള്ക്കും ഒടുവില് ഇന്നും സൂര്യനസ്തമിക്കും. സ്ത്രീകളുടെ മുന്നേറ്റങ്ങളെപ്പറ്റി പറഞ്ഞതും സ്ത്രീകള് അനുഭവിക്കുന്ന ഗാര്ഹിക ഗാര്ഹികേതര പീഡനങ്ങളെപ്പറ്റി പറഞ്ഞതും ഒക്കെ മുഴങ്ങിക്കേട്ട തെരുവോരങ്ങളില് വീണ്ടും സ്ത്രീകള് ലൈംഗികവസ്തുക്കള് മാത്രമായി ചുരുങ്ങി ചുരിദാറിട്ട് നടക്കും. കുറഞ്ഞ സ്ത്രീധനത്തിന്്റെ പേരിലോ പെണ്കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചതിന്റെ പേരിലോ ഒക്കെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഇന്ത്യന് അടുക്കളകളില് പ്രഷര്കുക്കറുകള് പൊട്ടിത്തെറിക്കും.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ഹാപ്പി വിമന്സ് ഡേ!</span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><b><a href="http://www.nalamidam.com/archives/10742">നാലാമിടം ലിങ്ക് </a></b></span></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-61554920600495254062014-03-02T12:12:00.000-08:002014-03-02T22:54:40.642-08:00സുല: ജീവിതത്തിന്റെ തുന്നിച്ചേര്പ്പുകളില് ഒരു പുസ്തകത്തിന്റെ ഇടപെടല്<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഒരു കഥ എഴുതാനോ ഒരു ചെറിയ കുറിപ്പെഴുതാനോ പോലും നൂറു തടസ്സങ്ങളും ആയിരം ഒഴിവുകഴിവുകളും ജോലിത്തിരക്കുകളും ഉണ്ടാകുമ്പോള് ഞാന് ടോണി മോറിസണെ ഇതുവരെ ഓര്മ്മിച്ചിട്ടൊന്നുമില്ല. ഒരു വിവര്ത്തക എന്ന നിലയിലെ എന്റെ അനുഭവങ്ങള്ക്ക് തുടക്കമിടുന്നത് ടോണി മോറിസന്റെ “സുല” എന്ന പുസ്തകമാണ്. ഞാന് ആദ്യ പേജുമുതല് അവസാനപേജു വരെ അതിസൂക്ഷ്മവും സശ്രദ്ധവും വായിച്ച ആദ്യ പുസ്തകം എന്ന് തന്നെ പറയാം. എന്നാല് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് നാല് വര്ഷം കഴിഞ്ഞ് എവിടെയോ മറന്നും ഒളിഞ്ഞും ഇരുന്നശേഷം ആ പുസ്തകം വീണ്ടും വേറൊരു തലത്തില് ജീവിതത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവന്നത് പോലെ തോന്നുന്നു, ഇപ്പോള്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">മലപോലെ കുമിഞ്ഞുകൂടുന്ന ജോലികളിലേയ്ക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നത് മണിക്കൂറുകള് യാത്ര ചെയ്തിട്ടാണ്. അതിശൈത്യവും കൊടുംവേനലും ഇടവിട്ട് ആവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ട് തലസ്ഥാനം ദുരിതപ്പറമ്പാകുന്നുണ്ട്. സ്നേഹത്തോടെ ബാല്ക്കണിയില്കൊണ്ടുവെച്ച ചെടിച്ചട്ടികള് ആരും തിരിഞ്ഞുനോക്കാനില്ലാതെ കിടന്നിട്ടും വെള്ളവും വളവുമിടാഞ്ഞിട്ടും ഇപ്പോഴും ചെറിയ പച്ച കാണിച്ച് എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. അത്തരം ഇലയനക്കങ്ങള് കാണാനോ അറിയാനോ ഉള്ള മനസ് ഇല്ലാതാകുന്നല്ലോ എന്ന് കുറ്റബോധം തോന്നുന്നുണ്ട്. തീര്ത്തുകൊടുക്കാനുള്ള ഒരു വിവര്ത്തനം കാലാവധി പലവട്ടം നീട്ടിവാങ്ങിയിട്ടും തീരാതെ തലപൊക്കി നോക്കുന്നുണ്ട്, എഡിറ്ററുടെ ഈ മെയില് വിലാസമെങ്ങാന് ചാറ്റ്വിന്ഡോയില് പച്ചയായി തെളിഞ്ഞാല് ഒരു ഞാന് സ്ഥിരമായി ഒളിച്ചുപോകുന്നുണ്ട്…നാലാമിടത്തിന്റെ എഡിറ്ററോടും പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതാണ് ഒഴികഴിവുകള്, തണുപ്പാണ്, മഞ്ഞാണ്, തിരക്കാണ്, നാളത്തെരാം, മറ്റന്നാള് തരാം… കൃത്യമായി ജോലികള് ചെയ്തുതീര്ത്തിരുന്ന പഴയൊരു ആത്മാഭിമാനം കടലാസുറോക്കറ്റായി പറന്നുകഴിഞ്ഞു. വാടക കൊടുക്കേണ്ട ദിവസത്തില് നിന്ന് വാടക കൊടുക്കേണ്ട ദിവസത്തിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര പതിയെ ജീവിതമായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നുണ്ടോ?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഇങ്ങനെയൊരു സങ്കടക്കാലം മൂത്തുപഴുത്ത് കാഷ്വല് ലീവെടുത്തു ദു:ഖിച്ചിരിക്കാന് തീരുമാനിച്ച ദിവസം രാവിലെയാണ് ഭര്ത്താവ് ‘സുല’യെപ്പറ്റി എഴുതിക്കൂടേ എന്ന് ചോദിച്ചത്. എന്തിനങ്ങനെ പറഞ്ഞുവെന്നറിയില്ല, എന്തായാലും ആമുഖം വായിച്ചപ്പോള് ഒരാശ്വാസം.ജീവിതത്തിന്റെ തുന്നിച്ചേര്പ്പുകളില് പലയിടത്തും ആ പുസ്തകത്തിലേയ്ക്ക് തിരികെപ്പോകാന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന തരം ഒരു സങ്കടമൊഴിയല്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ആദ്യം വായിച്ചപ്പോഴും പിന്നീട് വായിച്ചപ്പോഴും വിവര്ത്തനം ചെയ്തപ്പോഴും എഡിറ്റ് ചെയ്തപ്പോഴും ഒന്നും തോന്നാത്ത അര്ത്ഥമാണ് ഇപ്പോള് തോന്നുന്നത്. ഓരോരോ വിഷമങ്ങള് വരുമ്പോള് അമ്മ ബൈബിള് എടുത്തുവായിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് സന്ദര്ഭവും സാഹചര്യവും ഒന്നും നോക്കാതെ ടപ്പേന്ന് ബൈബിള് തുറന്ന് ആദ്യം കാണുന്ന വാചകം വായിക്കും. പുള്ളിക്കാരിയുടെ സങ്കടത്തിനു ആശ്വാസമോ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരമോ ഒക്കെ ഇങ്ങനെ കിട്ടാറുണ്ട്. അത്തരം എങ്ങുനിന്നെന്നില്ലാത്ത ഉത്തരങ്ങള്ക്ക് വലിയ ആശ്വാസങ്ങള് തരാന് കഴിയുമെന്നാണ് ഞാന് മനസിലാക്കുന്നത്. മതത്തിനും വിശ്വാസത്തിനും ഒക്കെ മേലെയുള്ളതാണ് അത്തരം ദീര്ഘനിശ്വാസങ്ങള്. (അന്ത്യഅത്താഴത്തെ കരുതിയുള്ള ഒരു മുന്കൂര്ജാമ്യമാണ്, ഞാന് ബൈബിളിനെയോ കര്ത്താവിനെയോ ടോണി മോറിസനോട് ഉപമിച്ചതൊന്നുമായി കരുതരുത്. ബൈബിള് ആയാലും ‘സുല’ ആയാലും ഒക്കെ ഒന്നാന്തരം വായനാനുഭവങ്ങള് തന്നെയാണ്. വ്രണപ്പെടാന് തിടുക്കപ്പെട്ടുനില്ക്കുന്ന മതവികാരങ്ങള് കണ്ണടയ്ക്കാന് അപേക്ഷ.)</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_9815" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 404px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/02/tonny.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-full wp-image-9815" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/02/tonny.jpg" height="297" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="tonny" width="394" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ടോണി മോറിസന്</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">സുലയുടെ ആമുഖത്തിലെ ഒരു ഖണ്ഡിക ഇതിന്റെ കൂടെ ചേര്ക്കാം എന്നുകരുതുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">“സുല എഴുതുന്ന കാലത്ത് ഞാന് ക്യൂന്സിലായിരുന്നു താമസിച്ചിരുന്നത്. കുട്ടികളെ വേനല്ക്കാലത്ത് അച്ഛനമ്മമാരുടെ അടുത്തും അല്ലാത്തപ്പോള് സ്കൂളിലും ഒക്കെയാക്കി മാന്ഹാട്ടനിലെ എന്്റെ ഓഫീസിലേയ്ക്കുള്ള ഓട്ടമായിരുന്നു സ്ഥിരം. പണത്തിന്റെ ഞെരുക്കം കരുതിക്കൂട്ടിയുള്ള പിരിമുറുക്കത്തില് നിന്നും തമാശയിലേയ്ക്ക് നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഓരോ വീട്ടുവാടക അടയ്ക്കലും ഒരു വന്സംഭവമായിരുന്നു; സാധനങ്ങള് വാങ്ങാനുള്ള ഓരോ യാത്രയും മിച്ചംപിടിക്കലിന്റെ<br />ആഘോഷങ്ങളായിരുന്നു. എല്ലാ അവിവാഹിതയായ/വിവാഹമോചിതയായ അമ്മയുടെയും അവസ്ഥ ഇതുതന്നെയായിരുന്നു എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു ഒരാശ്വാസം. ഞങ്ങള് കച്ചവടം ചെയ്യണ്ടിവന്നത് എന്തെല്ലാമായിരുന്നു- സമയം, ഭക്ഷണം, പണം, വസ്ത്രങ്ങള്, ചിരി, ഓര്മ്മകള്- വല്ലാത്ത ധൈര്യമായിരുന്നു ഞങ്ങള്ക്ക്.</span></em></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">അറുപതുകളില്, അത്രയധികം മരണങ്ങള്ക്കും തടങ്കലുകള്ക്കും നിശ്ശബ്ദതകള്ക്കും ശേഷം തിരിഞ്ഞുനോക്കാനൊന്നും കഴിയില്ലായിരുന്നു. തിരിഞ്ഞുനോക്കാന് യാതൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നുതാനും. ആരും വഴികാണിക്കാനില്ലാതെ, ഞങ്ങള് പലതും ചിന്തിച്ചു, പലതും പരീക്ഷിച്ചു, പലതും അന്വേഷിച്ചുനടന്നു. അറിയുന്നതെല്ലാം ഉപയോഗിച്ചു, അറിഞ്ഞുകൂടാത്തതെല്ലാം കണ്ടുപിടിച്ചു. ആരുടേയും പ്രതീക്ഷകളുടെ പരിധിക്കുള്ളില് ഒതുങ്ങിനില്ക്കാതെ. നാടകങ്ങളെഴുതി, നാടകക്കമ്പനി തുടങ്ങി, ഉടുപ്പുകള് തുന്നി, നോവലെഴുതി. മറ്റാരും ശ്രദ്ധിക്കാനില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കാര്യം ഞങ്ങള് തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു. “നിങ്ങളെ നോക്കാനും ശാസിക്കാനും ആരുമില്ലെങ്കില് നിങ്ങളെന്താവും ചെയ്യക?” എന്ന ചോദ്യം മാത്രമുയരുന്ന ആ അന്തരീക്ഷത്തില് നിന്നാണ് ഞാന് നാല്പ്പതുകൊല്ലം മുന്പ് ആ അവസ്ഥയിലുള്ള കറുത്ത സ്ത്രീകളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചത്. സ്വന്തം മോക്ഷത്തെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനും അവനവന്റെ ആത്മസുഹൃത്തായിരിക്കാനും ഞങ്ങള് ഉത്സുകരായി. 1920-കളില് ഇല്ലാത്ത എന്ത് അര്ത്ഥമാണ് 1969-ല് ഉണ്ടാവുക? അസൂയയോടെയും മുന്വിധിയോടെയും സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീയുടെ രൂപം മനസ്സില് തെളിഞ്ഞു.”</span></em></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/02/sula.jpg" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-9816" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2012/02/sula-205x300.jpg" height="300" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); float: left; margin: 5px 10px 0px 0px; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="sula" width="205" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഒരുമിച്ചുചേര്ത്ത് വായിക്കാന് കഴിയുന്ന അനുഭവലോകങ്ങളല്ല ഇതൊന്നും. ഇരുപതുകളിലെ അമേരിക്കയില് അടിമത്തത്തിന്റെ ചൂട് മാറാത്ത ഓര്മ്മകളുമായി ജീവിക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതവും അറുപതുകളിലെ ടോണി മോറിസന്റെ ജീവിതവും ഇന്നത്തെ എന്റെ ഇന്ത്യന് മധ്യവര്ഗ്ഗസന്തുഷ്ടിയിലെ ഇടര്ച്ചകളും പരിദേവനങ്ങളും പരസ്പരം തുലനം ചെയ്ത് കാണുന്നത് തീരെ ശരിയല്ല. എങ്കിലും ചില വേവലാതികള് അനുഭവിക്കുന്നത് ഞാന് മാത്രമല്ലെന്നും എന്നേക്കാള് വലിയ പ്രശ്നങ്ങളും വലിയ പ്രതിസന്ധികളും അനുഭവിക്കുന്ന ആളുകള് എന്്റെ ഇടുങ്ങിയ ജീവിതാവസ്ഥയ്ക്ക് വെളിയില് ഉണ്ടെന്നും മനസിന്റെ ഈഗോയെ ചെറുതായി ഒന്നോര്മ്മിപ്പിക്കാനെങ്കിലും ഇത്തരം ചില വായനകള്ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">അവനവനിലേയ്ക്ക് മാത്രം തിരിഞ്ഞിരുന്ന് ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങുമ്പോള് മനസിനെ തൂക്കിയെടുത്ത് പുറത്തേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവയ്ക്കുന്ന ചില ശബ്ദങ്ങള് പുസ്തകങ്ങള്ക്കിടയില് നിന്നും ഉയരാറുണ്ട്. അങ്ങയേറ്റം സ്വകാര്യമായ ഇത്തരം ഒരു കുറിപ്പ് നഗരത്തെയും സ്ത്രീയെയും മനസിലാക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയില് ചേര്ക്കുന്നതില് തെറ്റില്ലന്നു തോന്നുന്നു, സേഫ്റ്റി വാല്വുകളില്ലാതാകുന്ന ഈ കാലത്ത് പ്രത്യേകിച്ചും. മുഖം പൂഴ്ത്താന് ഒരു പുസ്തകമെങ്കിലും വേണ്ടതാണ് നമുക്കെല്ലാം. അത് പ്രേമകവിതകളായാലും സെല്ഫ് ഹെല്പ് ഗൈഡുകളായാലും ഒന്നും പ്രശ്നമല്ല, സ്മാര്ട്ഫോണുകള്ക്കും സ്മാര്ട്ഫോണ് ഇല്ലായ്മകള്ക്കും വെളിയില് ഇറങ്ങി മനുഷ്യനെ ചിന്തിക്കാനും ജീവിക്കാനും പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഏതു തുന്നിക്കെട്ടിയ കടലാസും നല്ല പുസ്തകം തന്നെയാണ്.</span></div>
<span style="font-family: inherit;"><em style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></em><br />
</span><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">വായിച്ചുനിറുത്തുമ്പോള് ചില വാക്കുകള് തരുന്ന ഒരു ആശ്വാസം നാളെയും ഉണര്ന്നു ജോലിസ്ഥലത്തേയ്ക്കുള്ള മെട്രോ പിടിക്കാനും രാത്രി കുറച്ചൊക്കെ ഉറങ്ങാതിരുന്നു ജോലികള് ചെയ്തുതീര്ക്കാനും രാവിലെ പോകും മുന്പ് ചെടിച്ചട്ടിയില് കുറച്ചുവെള്ളമൊഴിക്കാനും മനസുതുറന്ന് ചിരിക്കാനും സ്വപ്നം കാണാനും ഒക്കെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഇപ്പോള് ഉച്ചയായിട്ടുപോലുമില്ല, രാത്രിയാകും മുന്പ് പലതവണ വായിച്ചു മുഷിഞ്ഞ ഈ പുസ്തകം ഒരുതവണ കൂടി വായിച്ചുതീര്ക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/9812"><span style="font-family: inherit;">നാലാമിടം ലിങ്ക് </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-83353041525735151412014-03-02T12:10:00.001-08:002014-03-02T22:55:08.039-08:00എട്ടിഞ്ച് ബൂട്ടില് എന്റെ നടത്തങ്ങള്<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe" rel="attachment wp-att-6365" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="size-full wp-image-6365" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe.jpg" height="960" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe" width="384" /></a>ജോലി കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം തിരികെ പോകുന്നതിനിടെ ഞാന് “Mathew Arnold in a Saree” എന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത് എന്തിനാവും? പണ്ട് യൂ ജി സി പരീക്ഷക്ക് കാണാപ്പാഠം പഠിക്കുമ്പോള്, “ഇന്ത്യന് ഇംഗ്ലീഷ് കവിതയെ Mathew Arnold in a Saree എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചതാര്? ഗോര്ഡന് ബോട്ടംലി. ഗോര്ഡനന് ബോട്ടംലി ഗോര്ഡന് ബോട്ടംലി ഗോര്ഡിന് ബോട്ടംലി ഗോര്ഡടന് ബോട്ടംലി” എന്ന് ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. എനിക്കിപ്പോള് എന്നെകുറിച്ചും അങ്ങനെയേ പറയാന് തോന്നൂ. സാഹിത്യം കൊണ്ടല്ല, സാരി കൊണ്ട്, സാരിക്കും താഴെ കാല്പ്പാദത്തില് പുരുഷന്മാരുടെ സൈസ് എട്ട് തവിട്ട് തുകല് ഷൂസ് കൊണ്ടും.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">വിചിത്രമായ ഈ സ്വകാര്യവസ്ത്രചേരുവയുടെ ചരിത്രവും വിശകലനവും കൂടി പറയണമല്ലോ..</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">സ്ത്രീകളുടെ ഉടുപ്പുകളെയും ചെരിപ്പുകളെയും പ്രധാന്യത്തോടെ കാണുന്നവരാണ് വനിതാമാസികകളും ഫെമിനിസ്റ്റുകളും. സ്ത്രീകളെ സാധാരണ വേഗത്തില് സഞ്ചരിക്കാനും നടക്കാനും ഓടാനും കഴിയാത്ത ലൈംഗിക വാര്പ്പുമാതൃകകളായി മാറ്റുന്നതിനുവേണ്ടി പുരുഷന്മാര് സൃഷ്ടിച്ചതാണ് ഹൈഹീലും കൂര്ത്ത മുന്നറ്റവുമുള്ള കുഞ്ഞിച്ചെരിപ്പുകളെന്നും പറഞ്ഞ് അറുപതുകളിലെ ഫെമിനിസ്റ്റുകള് പടിഞ്ഞാറന് ലോകത്ത് ഹീലുകളെ വിമര്ശിച്ചു. അതിനുശേഷം ഒരു ഹിപ്പി തലമുറ ആണ്പെണ് ഭേദമില്ലാതെ ഒരേ തരം ചെരിപ്പുകളിട്ട് നടന്നു. ഇന്ത്യയില് ഇപ്പോഴാവണം ചെരുപ്പ് ഫാഷന് അതിന്റെ ഏറ്റവും ഭീകരാവസ്ഥയിലെത്തുന്നത് എന്നുവേണം എന്റെ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില് കരുതാന്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">സാമാന്യം നല്ല ഉയരവും അതിനുയോജിച്ച ശരീരഭാരവും അത് താങ്ങാന് പാകത്തില് വലിപ്പമുള്ള കാല്പ്പാദവുമുള്ള ഒരു പെണ്കുട്ടി എന്ന നിലയില് ചെറുപ്പം തൊട്ടേ ഞാന് വലിയ ചെരിപ്പുകള് ഉപയോഗിച്ചുവന്നിരുന്നു. എന്നാല് എപ്പോഴും എനിക്ക് പാകമാവുന്ന ചെരിപ്പുകള് ഉണ്ടായിരുന്ന ബാറ്റ പോലുള്ള കടകളില് പോലും ഇപ്പോള് എന്റെ കാലിന്റെ വലിപ്പത്തില് ചെരുപ്പ് കിട്ടാതായിരിക്കുന്നു. എന്റെ കാലാണെങ്കില് കഴിഞ്ഞ പത്തുവര്ഷമായി ഒരേ വലിപ്പത്തില് തന്നെയാണ് താനും. അന്വേഷിച്ചപ്പോള് ബാറ്റയും ഇപ്പോള് കുറച്ചുനാളായി ഏറ്റവും പുതിയ ഫാഷനുകളില് മാത്രമേ ചെരിപ്പുകള് ഉണ്ടാക്കുന്നുള്ളൂ എന്നാണ് അറിയാന് കഴിഞ്ഞത്. ഞാന് കാല് മുറിച്ചുകളയണം പോലും.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഏറ്റവും പുതിയ ഫാഷനുകള് എനിക്കെതിരെയും എന്റെ കാലിനെതിരെയും ഇങ്ങനെ പ്രതികരിച്ചുതുടങ്ങിയ സാഹചര്യത്തിലാണ് ഞാന് സ്ത്രീകളുടെ ചെരിപ്പ് ഫാഷനുകളെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാന് നിര്ബന്ധിതയായത്. വോഗ് മുതല് ഫെമിന വഴി വനിതയും ഗൃഹലക്ഷ്മിയുമൊക്കെ വരെ പ്രദര്ശിപ്പിക്കുന്നത് ഒരേ കാര്യം തന്നെ. അതതിന്റെ വായനക്കാരികള്ക്ക് വാങ്ങി ഉപയോഗിക്കാവുന്ന (ഉപയോഗിച്ചിരിക്കേണ്ട) ഏറ്റവും പുത്തന് ഫാഷനിലുള്ള ഉടുപ്പുകളും ചെരിപ്പുകളും, യഥാക്രമം ഗ്ലോബല്, ഇന്ത്യന് നഗര, മലയാളി ചെറുപട്ടണ സ്ത്രീയെ ലക്ഷ്യമിടുന്നവ. ഈ വക സാധനങ്ങള് വാങ്ങാന്കിട്ടുന്ന കടകളും മേല്പ്പറഞ്ഞ മാസികകളും തമ്മില് ഒരു പുറം ചൊറിയല് ബന്ധമുണ്ട്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/prabha-slider-2" rel="attachment wp-att-6368" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="aligncenter size-medium wp-image-6368" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/prabha-slider1-300x190.jpg" height="190" style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); display: block; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 2px; vertical-align: baseline;" title="prabha-slider" width="300" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">മുന്തിയ ബ്രാന്ഡുകള് പുത്തന് മോഡലുകളില് തുണികളും ചെരിപ്പുകളും പുറത്തിറക്കുന്നു- മാസികകള് അവയെ പുകഴ്ത്തിയെഴുതുന്നു-അതൊക്കെയാണ് മികച്ചത്, അതൊക്കെയുണ്ടെങ്കിലാണ് സ്ത്രീയേ നീ പൂര്ണ്ണയാവുക എന്ന് പറയുന്നു- പണമുള്ള ഉപരിവര്ഗ സ്ത്രീകള് അവയെല്ലാം വാങ്ങുന്നു, അത്ര പണമില്ലെങ്കിലും ഒരു ശരാശരി പൂര്ണ്ണതയെങ്കിലും കൊതിക്കുന്ന മധ്യവര്ഗ സ്ത്രീക്ക് വേണ്ടി ഇതേ മോഡലുകളില് ചെറുകിട ബ്രാന്ഡുകള് ഉടുപ്പും ചെരിപ്പും സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്നു. ഈ വിഷമവൃത്തത്തിലെവിടെയോ വെച്ചാണ് എന്റെ് കാലിന് ചെരിപ്പ് നഷ്ടമാകുന്നത്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഈ കുറിപ്പെഴുതുമ്പോള് ഞാന് ജോലികഴിഞ്ഞ് തിരികെ യാത്രചെയ്യുകയാണ്. എന്റെ വേഷം ആന്ധ്രാപ്രദേശില് നിന്നുള്ള കൈത്തറി സാരി. കമ്പിളിഷാള് പുതച്ചിട്ടുണ്ട്. പുരുഷന്മാര് ധരിക്കുന്ന കനമുള്ള ലെതര്ഷൂ്സിനുമേല് അടുക്കടുക്കായി കിടക്കുന്ന പച്ച സാരിയുടെ ചുവന്ന ബോര്ഡര് എന്നെ ‘മാത്യൂ ആര്നോള്ഡ്’ ആക്കി മാറ്റുന്നു. ഫെമിനിസം എന്നുപറയുമ്പോള് മനസിനൊരു പുളകമൊക്കെ തോന്നുമെങ്കിലും ഇടയ്ക്കൊക്കെ സാരിയുടുക്കുമ്പോഴെങ്കിലും ഒരു മാസികപ്പരുവം പെണ് ചെരിപ്പുണ്ടായിരുന്നെങ്കില് എന്ന് ഞാന് കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്, “എന്തൊരു കാലാണ് എന്റേത്, കുറച്ചുകൂടി ചെറിയ കാല്പ്പാദം മതിയായിരുന്നു” എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് നാലോ അഞ്ചോ സൈസിലുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിച്ചെരിപ്പുമിട്ട് എന്റെ ശരീരം എങ്ങനെ ബാലന്സ് തെറ്റാതെ നടക്കും? ഈ സര്ക്കസ് ദിവസവും നടത്തുന്നവരെ ഇവിടെ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കുന്നു. ചെരിപ്പിന് പാകമാകുന്ന കാലല്ല, കാലിന് പാകമാകുന്ന ചെരിപ്പാണ് മനുഷ്യന് വേണ്ടത് എന്ന മഹാരഹസ്യം ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് അതിനുശേഷമാണ്. മനുഷ്യന് ചെരുപ്പ് കണ്ടുപിടിച്ചത് തന്നെ സുഖമായി നടക്കാന് വേണ്ടിയാണ്, അല്ലാതെ കാലിനെയും നട്ടെല്ലിനെയും പീഡിപ്പിക്കാനല്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എന്നാല് ആണുങ്ങളുടെ ചെരിപ്പുകളുടെ മനോഹരശേഖരം ഞാന് കണ്ടെത്തിയതിനും കാലിന് ഏറ്റവും സുഖവും സംരക്ഷണവും തരുന്ന ആണ് ചെരിപ്പിലേക്ക് അന്തസോടെ കാലിനെ മാറ്റിയതിനും ശേഷം എന്റെ ഷോപ്പിംഗ് കഥതന്നെ മാറിപ്പോയി. മാസികകളുടെ ഫാഷന് വേദശാസ്ത്രപ്രകാരം പണിഞ്ഞുവെച്ചിരിക്കുന്ന മെലിഞ്ഞൊതുങ്ങിയ ചെരിപ്പിനുള്ളില് വേദന സഹിച്ചുനടക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന പരിപാടി ഞാന് എന്നന്നേയ്ക്കുമായി അവസാനിപ്പിച്ചു. ഇനി ഞാന് നല്ല ഒന്നാന്തരം ഒരു ബൂട്ട് വാങ്ങുന്നുണ്ട്, സാരിയുടുത്ത് ബൂട്ടിട്ട് നടക്കുന്നുണ്ട്, മാസികകളുടെ മുകളിലൂടെ…</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ചില എക്സ്റേ കാഴ്ചകള്</span></strong></div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6378" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe1" rel="attachment wp-att-6378" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6378" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe1-300x203.jpg" height="203" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe1" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഫുട്ട് ബൈന്ടിംഗ് എന്ന പുരാതന ചൈനീസ് സൗന്ദര്യസങ്കല്പ്പടത്തിന്റെ ബാക്കിയായി ഉണ്ടായ ചെറിയ സുന്ദരമായ കാല് ചെരിപ്പില്ലാതെ.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6379" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe2" rel="attachment wp-att-6379" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6379" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe2-300x228.jpg" height="228" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe2" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഇനി അതിന്റൊ എക്സ്റേ.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6380" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe3" rel="attachment wp-att-6380" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6380" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe3-300x217.jpg" height="217" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe3" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഇത് ഫുട്ട് ബൈന്ടിംഗ് ചെയ്ത കാലിനുവേണ്ടിയുള്ള മനോഹരമായ (??) ചെരുപ്പ്.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6381" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 241px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe4" rel="attachment wp-att-6381" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6381" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe4-231x300.jpg" height="300" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe4" width="231" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഏറ്റവും സെക്സിയെന്നു കരുതപ്പെടുന്ന സ്റ്റിലെറ്റോ ചെരിപ്പുകളുടെ എക്സ്റേ.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6382" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe5" rel="attachment wp-att-6382" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6382" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe5-300x258.jpg" height="258" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe5" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">സ്റ്റില്ലെറ്റോ ധരിച്ച സ്ത്രീയുടെ കാല്.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6383" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe6" rel="attachment wp-att-6383" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6383" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe6-300x246.jpg" height="246" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe6" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഒരു മനുഷ്യന്റെ കാല് എക്സ്റേയില്.</span></div>
</div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6384" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 310px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363/shoe7" rel="attachment wp-att-6384" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-medium wp-image-6384" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/shoe7-300x229.jpg" height="229" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="shoe7" width="300" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">ഇനി അത് പുരുഷഷൂവിനുള്ളില്.</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">PS: ലൈംഗികഅതിക്രമങ്ങള് നേര്ക്കു നേരെയും കമന്റുകളുടെ രൂപത്തിലും മാത്രമല്ല വരിക. ‘അവന് പല രൂപത്തിലും വരും’. മാസികകളുടെ രൂപത്തിലും ഒതുങ്ങിയ ചെരിപ്പിന്റെ രൂപത്തിലും പോലും. കരുതിയിരിക്കുക!</span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><b><a href="http://www.nalamidam.com/archives/6363">നാലാമിടം ലിങ്ക് </a></b></span></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-14227735090051704002014-03-02T12:07:00.004-08:002014-03-02T22:55:25.457-08:00മായ്ച്ചാലും മായാത്ത പേടികള്, രാത്രികള്.<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">രാത്രിയെപ്പറ്റി എഴുതാന് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള് രാത്രി ഓര്മ്മകള് എഴുതി. കേരളത്തിലെയും ഹൈദരാബാദിലെയും ഡല്ഹിയിലെയും ഓര്മ്മകള്. എന്റെ അനുഭവങ്ങളും ഒപ്പം കുറെ കൂട്ടുകാരികളുടെ അനുഭവങ്ങളും ചേര്ത്ത് ഒരു സങ്കടക്കുറിപ്പ്… എഴുതിക്കഴിഞ്ഞ് വായിച്ചുനോക്കിയപ്പോള് ഇത് എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് എഴുതുന്നതെന്ന് തോന്നി. ആരാവും ഇത് വായിക്കുക? ഞാന് നീട്ടിവിസ്തരിച്ച് നാല്പേജിലായി എഴുതിയ ദൈനം ദിനദുരനുഭവങ്ങളുടെ ഓരോ ഉദാഹരണവും ആയിരംതവണ ചര്ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവയാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഓരോ സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും അറിയുന്ന കാര്യങ്ങള് തന്നെയാണ്. ഇത്രനാള് ആളുകള് ഇതെല്ലാം ചര്ച്ചചെയ്തിട്ടും യാതൊരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല. സാമൂഹികപ്രതിബദ്ധതയും മൂല്യബോധവും സദാചാരബോധവും ലൈംഗികദാരിദ്ര്യവും അരാജകത്വസ്വപ്നങ്ങളും രഞ്ജിത്തും ഷക്കീലയും പദ്മരാജനും ബ്ലെസ്സിയും സത്യന്അന്തിക്കാടും സന്തോഷ് പണ്ഡിറ്റും രഞ്ജിനി ഹരിദാസും എല്ലാം ആഴത്തില് ഇഴചേര്ന്ന് ബുദ്ധിജീവി ജാഡക്കും തെറിയെഴുത്തിലെ ആനന്ദത്തിനും ഇടയിലുള്ള വല്ലാത്തൊരു മാനസികനിലയില് ജീവിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ് നമ്മുടേത്. മലയാളത്തിലുള്ള നിരവധി ഇന്റര്നെറ്റ് പോര്ട്ടളുകളില് ഇനിയും പതിനായിരം സ്ത്രീകള് കൂടി തങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങള് തുറന്നെഴുതിയാലും ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. ഒരു പെണ്ണിനോട് ഒരിക്കല് പോലും മാന്യമായി പെരുമാറിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരാള് എന്റെയോ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെയോ അനുഭവങ്ങള് വായിച്ച് സന്തോഷിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി ആലോചിക്കുക കൂടി ചെയ്തപ്പോള് എഴുതേണ്ട എന്നുപോലും തീരുമാനിച്ചതാണ്. പക്ഷെ ചില കാര്യങ്ങള് പറയാതെ വയ്യ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">“I haven’t seen any one living in so much fear”- എംഫില് കഴിഞ്ഞ് ഹൈദ്രബാദില് ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത് പ്രത്യേകിച്ചൊരു പ്രകോപനവുമില്ലാതെ ഒരു കൂട്ടുകാരി പറഞ്ഞു. എന്റെ എല്ലാ മൂടുപടങ്ങളും അഴിഞ്ഞുവീഴുകയായിരുന്നു അവിടെ. കേരളത്തില് കളഞ്ഞിട്ടുപോന്നു എന്ന് കരുതിയ പേടികള് എല്ലാം എന്നന്നേയ്ക്കുമായി ഉള്ളില് നിന്ന് നാടുവിട്ടുവെന്നായിരുന്നു ഞാന് കരുതിയിരുന്നത്. ഇല്ല, ഒരുമാസം ഒരുമിച്ച് താമസിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോള് എന്റെ ഉള്ളിലുള്ള പേടികളുടെ അടരുകള് കൂടെ താമസിക്കുന്നവള്ക്ക് അറിയാന് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഞാന് ഒരു നല്ല നടിയല്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">എന്നും രാത്രി ജോലി കഴിഞ്ഞ് വൈകി തിരിച്ചെത്തുകയും ഒരു വീട്ടില് ഒറ്റയ്ക്ക് കുറെ നാള് താമസിക്കുകയും ചെയ്ത, കേരളത്തിലെ ഒരു ശരാശരി പെണ്കുട്ടിക്ക് അപ്രാപ്യമായ രാത്രിജീവിതം (വഴിയിലൂടെ ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കുക, വഴിവിളക്കുകളെ നോക്കുക തുടങ്ങിയ മഹാസംഭവങ്ങള്) അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള, സ്വതന്ത്രയെന്നു സ്വയം വിശ്വസിക്കുന്ന, ഓരോ അണുവിലും ധൈര്യവും ആത്മവിശ്വാസവും കുത്തിനിറച്ച് നടക്കുന്ന എന്റെ ഉള്ളില് പേടിയുടെ ഒരു കൂന കൂട്ടിവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഒരാള് തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കേരളത്തെക്കുറിച്ചും പുരുഷന്മാരുടെ രഹസ്യവ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചും ഒരു പെണ്ണെന്ന നിലയില് ആ നാട്ടില് ജീവിച്ചതിനെക്കുറിച്ചും വെറുപ്പോടെ മാത്രമേ ചിന്തിക്കാന് കഴിയുന്നുള്ളൂ….</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_5929" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.579198837280273px; margin: 0px auto; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 810px;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/5867/prabha1-5" rel="attachment wp-att-5929" style="background-color: transparent; border: 0px; color: #e97f02; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;"><img alt="" class="size-full wp-image-5929" src="http://www.nalamidam.com/wp-content/uploads/2011/11/prabha1.jpg" height="506" style="border: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 5px; outline: 0px; padding: 4px; vertical-align: baseline;" title="prabha1" width="800" /></span></a><br />
<div class="wp-caption-text" style="background-color: transparent; border: 0px; line-height: normal; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: auto;">
<span style="font-family: inherit;">graphics: prabha</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">രാത്രിജീവിതം കേരളത്തില്വെച്ച് ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം. ചില രാത്രിപ്പേടികള് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത പകല്പ്പേടികളും. പറഞ്ഞാല് തീരില്ല കഥകള്. സ്വര്ഗം തരാമെന്നുപറഞ്ഞാലും ഞാനില്ല കേരളത്തില് ജീവിക്കാന്.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുമ്പോള് തന്നെ “കേരളത്തിനുപുറത്തുള്ള എന്റെ രാത്രി/പകല് ജീവിതങ്ങള് എത്ര സുരക്ഷിതമാണ്, കേരളം മഹാമോശം” എന്ന് പറയുന്നതിലുള്ള പ്രശ്നങ്ങളും മനസിലാക്കുന്നു. കേരളത്തില് ഓരോ രാത്രിയാത്രാദുരനുഭവങ്ങളും ഉണ്ടായപ്പോഴെല്ലാം എന്റെ സാമൂഹികഅവസ്ഥ എന്തായിരുന്നു, ഇന്ന് പേടിക്കാതെ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ഡല്ഹി പോലെയൊരു നഗരത്തില് ജീവിക്കുമ്പോള് എനിക്കെങ്ങനെ ധൈര്യം തോന്നുന്നു എന്നുള്ളതൊക്കെ പ്രശ്നങ്ങള് തന്നെയാണ്. കേരളത്തില് വെച്ച് ബസില് യാത്രചെയ്ത് കോളേജില് പോകേണ്ടിയിരുന്ന കുട്ടിയല്ല ഞാന് ഇന്ന്. മെട്രോ പോലുള്ള കൂടുതല് സുരക്ഷ ഉറപ്പുതരുന്ന നഗരമാര്ഗങ്ങളാണ് ഞാന് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പലതരത്തില് ഒട്ടേറെ പ്രത്യേകാനുകൂല്യങ്ങള് ഞാന് അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ഡല്ഹിയില് തിരക്കുള്ള ഒരു ബസില് ഞാന് ഇത്വരെ തനിച്ചുയാത്ര ചെയ്തിട്ടില്ല. എപ്പോഴും കൂടുതല് സുരക്ഷിതമായ യാത്രാമാര്ഗങ്ങള് തിരഞ്ഞെടുക്കാന് ഞാന് ബോധപൂര്വമോ അല്ലാതെയോ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്. ഒരു വീട് വാടകയ്ക്കെടുക്കാന് ആലോചിക്കുമ്പോള് പോലും അത് മെട്രോ സ്റ്റേഷന്റെ എത്ര അടുത്താണ് എന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കും ആദ്യം. സൂക്ഷ്മപരിശോധനകള് ഈ നഗരത്തില് എവിടെയുമുണ്ട്. അത് എന്നെപ്പോലെ ഒരു സ്ത്രീയെ രാത്രിയും പകലുമെന്ന ഭേദമില്ലാതെ സുരക്ഷിതയായി വീട്ടിലെത്തിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഇരുണ്ട കോണുകളില് ആണിനും പെണ്ണിനുമെന്ന ഭേദമില്ലാതെ ഇവിടെ മോഷണം, പിടിച്ചുപറി, ലൈംഗികഅതിക്രമം മുതലായ ഭീഷണികള് നിലനില്ക്കുന്നുമുണ്ട്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കേരളത്തില് ഉള്ളത് സദാചാരവും സെക്ഷ്വല് ഫ്രസ്ട്രേഷനും കൂടി ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണെങ്കില് ഡെല്ഹിയിലുള്ളത് പോലീസിന്റെ മൂക്കിനുകീഴെയായതുകൊണ്ട് ഇസ്തിരിയിട്ട ഒരു അച്ചടക്കം പാലിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ്. എങ്കിലും തമ്മില് ഭേദം കേരളത്തിലെയത്ര കപടസദാചാരവും ഫ്രസ്ട്രെഷനും കാണിക്കാത്ത ഏതെന്കിലും അപരിചിതനഗരം തന്നെയാവും. ലിംഗഭേദമോ ജാതിഭേദമോ വര്ഗഭേദമോ ഇല്ലാതെ, ആരുടേയും നിര്ബന്ധങ്ങളും നിയമങ്ങളും പിഴകളും ഇല്ലാതെ, മറ്റൊരു വ്യക്തിയെ ബഹുമാനത്തോടെയും അന്തസോടെയും പരിഗണിക്കാന് എന്ന് മനുഷ്യര്ക്ക് കഴിയുന്നുവോ അന്നുമാത്രമേ മാറ്റം ഉണ്ടായി എന്ന് പറയാന് കഴിയൂ. ആ മാറ്റം ഉണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്ക് യാതൊരു പ്രതീക്ഷയുമില്ല. കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹ്യബോധം മാറുമെന്ന് തീരെ പ്രതീക്ഷയില്ല. അവിടെനിന്ന് ഓടിരക്ഷപെടുക തന്നെ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ക്രൈംറേറ്റ് കണക്കുകള് പ്രകാരം അപകടകരമായ നഗരമായി പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ഡല്ഹി. ഇവിടെയാണ് ഞാന് ജോലിചെയ്ത് ജീവിക്കുന്നത്. ഇവിടെ എട്ടുമണിക്കോ ഒന്പതുമണിക്കോ പാതിരക്ക് പോലുമോ ഒരു സ്ത്രീ തനിച്ച് യാത്രചെയ്യുക എന്നത് ചിന്തിക്കാന് വയ്യാത്ത കാര്യമൊന്നുമല്ല. സ്ത്രീകളുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണ് വൈകിയുള്ള യാത്രകളും മറ്റും. ഇവിടെയുള്ള ലക്ഷക്കണക്കിന് സ്ത്രീകള്ക്കിടയില് ഒറ്റപ്പെട്ട മോശം അനുഭവങ്ങള് ഉണ്ടായവര് കാണും. എന്നാല് സ്ഥിരമായി പേടിച്ചുജീവിക്കുന്ന, ആറുമണി കഴിഞ്ഞാല് സ്വന്തം വീട്ടുമുറ്റത്ത് ഇറങ്ങാന് പോലും ആണ്തുണ വേണമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ ഞാന് വേറെ എവിടെയും കണ്ടിട്ടില്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">തനിച്ചുള്ള രാത്രി ഓര്മ്മകള് ഇപ്പോഴുമില്ല എനിക്ക്. ഈ നഗരത്തില് ഒരു പേടിയുമില്ലാതെ ചുറ്റുമുള്ള സ്ത്രീകളെല്ലാം ജീവിക്കുമ്പോള് ഇപ്പോഴും ഞാന് ഉള്ളിലെ പേടികളുടെ കനലുകളെ ചാരമിട്ട് മൂടിവെച്ചിരിക്കുകയാണ്. ആണ്കൂട്ടില്ലാതെ ഞാന് രാത്രി എന്തെന്ന് കണ്ടിട്ടേയില്ല. ശവപ്പെട്ടിക്കുള്ളില് കിടന്നാല് പോലും നേരം വൈകിയാല് എന്റെ നെഞ്ചിടിക്കും. വേഗം നടന്ന് വീട്ടിലെത്താന് തോന്നും… കേരളത്തില് വളര്ന്ന കുട്ടിക്കാലത്തിനും കൌമാരത്തിനും യൌവനത്തിന്റെ ആദ്യപകുതിക്കും ആ കാലം സമ്മാനിച്ച പേടിയുടെ പ്രേതങ്ങള്ക്കും നന്ദി. എന്നെങ്കിലും കേരളത്തിന്റെ അത്തരം ഓര്മ്മകള് മനസ്സില് നിന്ന് മാറണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് ഞാന്. എങ്കിലും പേടിപ്പിക്കുന്ന നഗരങ്ങളിലും അപരിചിതരായ മറുനാട്ടുകാരുടെ ഇടയിലും ഞാന് വളരെ സുരക്ഷിതയാണ്. ഒരിക്കലും ഞാന് നാട്ടിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവരില്ല. എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ മനോഹരമായ ചാരുപടിയുള്ള വീടുകളും ക്ലോറിന് ചുവയ്ക്കാത്ത വെള്ളവും സുഖകരമായ കാലാവസ്ഥയും നൊസ്ട്ടാള്ജിയക്കൂട്ടങ്ങള് പുലമ്പുന്ന മറ്റ് യാതൊരു സൌകര്യങ്ങളും വേണ്ട. വളരെ നന്ദി!</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/5867"><span style="font-family: inherit;">നാലാമിടം ലിങ്ക് </span></a></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6812880438315596444.post-38478342355143185832014-03-02T12:04:00.002-08:002014-03-02T22:55:44.044-08:00മലയാളികളെ പിന്നെന്തു വിളിക്കണം?<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കേരളസമൂഹത്തെ ‘പ്രാകൃതം’, ‘കാടത്തം’, ‘മൃഗീയം’ എന്നീ പദങ്ങള് കൊണ്ട് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് നിരോധിക്കാന് അപേക്ഷ. ഇത്തരം പദങ്ങള്ക്ക് ഒരു അര്ഥമുണ്ട്. ഒറ്റനോട്ടത്തില് ജീര്ണ്ണത തോന്നിപ്പിക്കുമെങ്കിലും അവയ്ക്ക് അങ്ങേയറ്റം നിയതമായ അര്ഥതലങ്ങളുണ്ട്. ‘ജീര്ണ്ണം ’, ‘വമനകരം’, ‘ഭയാനകം’, ‘ജുഗുപ്സാവഹം’ എന്നിങ്ങനെ എത്രയെത്ര അര്ഥവത്തായ വാക്കുകളുണ്ട് മലയാളത്തില്. മലയാളനാടിനോടും അതിന്റെ സ്വഭാവത്തോടും ഇഞ്ചോടിഞ്ച് ഇണങ്ങുന്ന വാക്കുകള്! അതുകൊണ്ട് ഇനി മേലില് മലയാളം അറിയില്ലാത്തവര് ക്ലീഷേ മലയാളപദങ്ങള് അസ്ഥാനത്ത് എടുത്ത് അലങ്കരിക്കരുതെന്നും താഴ്മയായി അപേക്ഷിക്കുന്നു.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">ഉദാഹരണത്തിന്, ഇങ്ങനെ ഒരു രംഗമെടുക്കുക. ഏതെങ്കിലും ഒരു ന്യൂസ്ചാനലിലെ ഒമ്പതുമണി വാര്ത്ത. വിഷയം ‘സഹയാത്രികര് തല്ലിക്കൊന്ന നിരപരാധി’. ചൂടുപിടിക്കുന്ന ചര്ച്ചകള്, വായിട്ടലയ്ക്കുന്ന സാംസ്കാരികനായകര്. ഇതിനിടയില് പലവട്ടം ഗളഛേദം ചെയ്യപ്പെടാന് പോകുന്ന പാവം വാക്കുകളാണ് പ്രാകൃതം, കാടത്തം, മൃഗീയം എന്നിവ. ചര്ച്ചകാര്ക്കും അഭിപ്രായം പറച്ചിലുകാര്ക്കും ഒക്കെ മനസിനുപിടിച്ച വാക്കുകള് ഇനിയും പലതുമുണ്ട്. എന്നാല് തല്ക്കാലം മുകളില് പറഞ്ഞ വാക്കുകളെ നമുക്ക് ഒന്ന് കൂടുതലായി മനസിലാക്കാനും അപഗ്രഥിക്കാനും ശ്രമിച്ചുനോക്കാം. മലയാളഭാഷ മരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രധാനകാരണങ്ങളിലോന്ന് ഭാഷയുടെ തെറ്റായ പ്രയോഗമാണ്, അല്ലാതെ ഇംഗ്ലീഷ് അധിനിവേശവും രഞ്ജിനി ഹരിദാസും ഒന്നുമല്ല.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">പ്രാകൃതം</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">മധ്യകാലഭാരതത്തില് പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന പാലി, പൈശാചി എന്നീ ഭാഷകള് ഉള്പ്പെടുന്ന ഒരു ഭാഷാകുടുംബമാണ് പ്രാകൃതം. സാധാരണയാളുകള് സംസാരിച്ചിരുന്ന പ്രാകൃതത്തില് ഭാഷാപണ്ഡിതര് വ്യാകരണം ചേര്ത്തപ്പോള് സംസ്കൃതം ഉണ്ടായി. പ്രകൃതി എന്നതില് നിന്നാണ് പ്രാകൃതത്തിന്റെ ഉല്ഭവം. നൈസര്ഗികമായത്,കലര്പ്പില്ലാത്തത് എന്നൊക്കെ അര്ഥം വരും ഇതിന്. വ്യാകരണനിയമങ്ങളില്ലാതെ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ലളിതമായ ഒരു ഭാഷയെയും അത് സംസാരിച്ചിരുന്ന പാവം പഴയ സാധാരണമനുഷ്യരെയുമാണ് പ്രാകൃതം എന്നതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കേണ്ടത്. അല്ലാതെ കള്ളനെന്ന് തോന്നിയ ഒരാളെ കൂട്ടമായി കൂടി ക്രൂരമായി തല്ലിക്കൊല്ലുന്നതിന് പ്രാകൃതം എന്ന് പറഞ്ഞുകൂടാ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">കാടത്തം </span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">കാടത്തം എന്നാല് കാട്ടിലെ നിയമം, കാടിന്റെ സ്വഭാവം എന്നൊക്കെയാവും അര്ഥം. പൊതുമുതലും സ്വകാര്യമുതലും വാള്സ്ട്രീറ്റും ഒന്നുമില്ലാത്ത കാട്ടില് പണം മോഷ്ടിച്ചുവെന്നാരോപിച്ച് ആരെയും തല്ലിക്കൊല്ലാറില്ല, ഒരുത്തനെ കണ്ടാല് അവന് പണം മോഷ്ടിക്കാന് സാധ്യതയുള്ളവനാണെന്ന് കാട്ടില് ആരും കുറ്റമാരോപിക്കില്ല. പുല്ലുതിന്നുന്നവ, ഇരയെ കൊന്നുതിന്നുന്നവ, ശവം തിന്നുന്നവ എനിങ്ങനെയാണ് കാട്ടിലെ വേര്തിരിവുകള്. തിന്നാനായല്ലാതെ കൊല്ലുക എന്ന ഒരാശയം തന്നെ കാട്ടിലില്ല. അപ്പോള് കേരളത്തില് നടക്കുന്ന ഏതു സംഭവത്തെപ്പറ്റി പറഞ്ഞാലും അതിന് മോട്ടോര് കാറുകള്, കമ്പിപ്പാര, മൊബൈല് ഫോണ് തുടങ്ങി എന്ത് മാരകായുധം ഉപയോഗിച്ചാലും അതിനൊന്നും കാടത്തം എന്നു പറഞ്ഞുകൂടാ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">മൃഗീയം </span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ഏകകോശജീവിയായിരുന്ന കാലം മുതല് ദിനോസറായിരുന്നപ്പോഴോ മാമോത്ത് ആയിരുന്നപ്പോഴോ പൂച്ചയോ പട്ടിയോ ഒക്കെ ആയിരിക്കുന്ന ഈ കാലത്തോ പോലും ഒരു മൃഗവും തന്റെ ജനുസില് പെട്ട ഒരു കുഞ്ഞിനെ ബലാത്സംഗം ചെയ്തുകൊന്ന് മരപ്പൊത്തില് ഒളിച്ചുവെച്ചിട്ടില്ല. ചില ജീവികള് സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങളെ തിന്നുമെന്നും ഇണചേര്ന്ന ശേഷം ഇണയെ തിന്നുമെന്നും ഒക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതിനൊക്കെ അവര്ക്ക് അവരുടെ കാരണങ്ങള് കാണും. എന്നാല് ഇണചേരാന് പ്രായവും ശരീരവും ഇണങ്ങിയ ഒട്ടനവധി പേര് സ്വന്തം ജനുസില്തന്നെ ഉണ്ടെന്നിരിക്കേ പിച്ചവയ്ക്കല് പ്രായത്തിലുള്ള കുഞ്ഞിനോടൊക്കെ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നതിനെ മൃഗീയം എന്ന് വിളിച്ചു കേട്ടാല് മൃഗങ്ങള് സഹിക്കില്ല. വിവേചനമാണ് മനുഷ്യരെ മൃഗങ്ങളില് നിന്ന് വ്യത്യസ്തരാക്കുന്നത് എന്ന പല്ലവി കേട്ട് അപകീര്ത്തി കേസ് കൊടുക്കാത്തത് മൃഗങ്ങളുടെ മഹാമനസ്കതകൊണ്ടാണ്. പക്ഷെ അവരുടെ ക്ഷമ പരീക്ഷിക്കാമോ?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<span style="font-family: inherit;">കേരളത്തെപ്പറ്റിയും ആ നാട്ടിലെ സാമൂഹികസാംസ്കാരിക സാഹചര്യങ്ങളെപ്പറ്റിയും ചര്ച്ച ചെയ്യുമ്പോള് ഉപയോഗിക്കാവുന്ന വാക്കുകള് താഴെ പറയുന്നവയാണ്.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ജീര്ണ്ണം</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ജീര്ണിക്കുക എന്നാല് സാധാരണമായ ഒരു അവസ്ഥയില് നിന്ന് നശിച്ചു നശിച്ച് ചീഞ്ഞും പുഴുതിന്നും പതിയെ ഇല്ലാതാവുക എന്നര്ഥം . ഈ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നതില് തെറ്റില്ല. എന്നാല് ഇതില് ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടായേക്കാവുന്നത്, ഒരു ശവം ജീര്ണിക്കുന്നത് പോലെ ഈ സമൂഹം അഴുകി ഇല്ലാതാവുകയോ ഫോസിലായി മാറുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല എന്നതിലാണ്. കേരളസമൂഹം അഴുകുകയും അഴുകിയ അവസ്ഥയില്ദുര്ഗന്ധം പരത്തി സന്തോഷമായി നിലനില്ക്കുകയും ജീര്ണ്ണത യുടെ ഒരു മഹോത്സവമായി തുടരുകയും ചെയ്യുകയാണ്. എങ്കിലും ഒരു ചാനല് ചര്ച്ചയിലൊക്കെ ഈ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കാന് കഴിഞ്ഞേക്കും.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">വമനകരം</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">വമനകരം എന്നാല് ചര്ദില് എന്നോ ഓക്കാനം എന്നോ ഒക്കെ പറയുന്ന അവസ്ഥയെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത് എന്നര്ഥം. മനസിനോ ശരീരത്തിനോ താങ്ങാന് കഴിയാത്ത വൃത്തികേടുകള് കാണുമ്പോഴോ ആലോചിക്കുമ്പോഴോ ഭക്ഷിക്കുകയോ മണക്കുകയോ ഒക്കെ ചെയ്യുമ്പോഴോ ആണ് ഈ അവസ്ഥ ഉണ്ടാകുക. രക്തം കാണുന്നത് ‘വമനകര’മായത് കൊണ്ട് പ്ലസ്ടുവില് ബയോളജി പഠനം ഉപേക്ഷിച്ച ഞാന് ഉള്പ്പെടുന്ന ചില ലോലഹൃദയരെ ഇവിടെ ഓര്ത്തുപോകുന്നു. മേശപ്പുറത്ത് ഒരു പാറ്റയെ പിളര്ത്തി വച്ചിരിക്കുന്നത് ഓര്ക്കുമ്പോള് വരുന്നതിനേക്കാള് എത്ര മടങ്ങ് കൂടുതല് ഓക്കാനമാവണം ഒരു മനുഷ്യനെ ചുമ്മാ തല്ലികൊല്ലുന്നത് കാണുമ്പോള് ഉണ്ടാവുക. അപ്പോള് ഇത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങളില് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട വാക്ക് വമനകരം തന്നെ.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ഭയാനകം</span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">സഹജീവിയോടുള്ള അവിശ്വാസവും കപടസദാചാരവും ഓക്കാനം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന തരത്തില് കാലഹരണപ്പെട്ട മൂല്യബോധവും എല്ലാം കൂടി ചേര്ന്ന വിവേചനമോ ബുദ്ധിയോ ഇല്ലാത്ത സമൂഹമായി മാറിയിരിക്കുന്ന ഒരു നാട്ടില് ജീവിക്കേണ്ടിവരുമ്പോള് തോന്നുക ഭയമല്ലാതെ പിന്നെന്താണ്?</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; line-height: 22.40420913696289px; outline: 0px; padding: 0px 0px 10px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: inherit;">ജുഗുപ്സാവഹം </span></strong><br />
<span style="font-family: inherit;">ജുഗുപ്സ എന്ന വാക്കിന്റെയ ശരിയായ അര്ഥം അറിയില്ലാത്തതിനാല് അത് വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. എന്നാലും ഉറക്കെ ജുഗുപ്സ എന്ന് പറഞ്ഞുനോക്കിയാല് എന്തോ ഒരു വൃത്തികെട്ട സാധനമാണെന്ന് ഒരു തോന്നല് ഉണ്ടാകില്ലേ? അപ്പോള് അതും പറയാം. ജുഗുപ്സാവഹം!</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
<a href="http://www.nalamidam.com/archives/3869">നാലാമിടം ലിങ്ക് </a></span></div>
prabhahttp://www.blogger.com/profile/08247939807153515208noreply@blogger.com0